คือว่าเราเป็นกะเทยนะคะ แล้วเรามีแฟนอยู่โรงเรียนชายล้วน คือว่าเรารักแฟนคนนี้มากๆเลยค่ะ คุยกันตลอดให้กำลังใจในทุกๆเรื่อง ถึงเขาจะอายุ15แต่ความคิดเขาเป็นผู้ใหญ่มากๆ ส่วนเราอายุ17เรายังเหมือนเด็กอยู่เลย เราเคยเจอกันอยู่ครั้งนึงค่ะ ด้วยความที่เราอยู่ ปวช.2พอขึ้นปวช.3ต้องออกฝึกงาน เราเลยนัดเจอกับแฟนเราค่ะ วันที่เจอกันคือมีความสุขแฮปปี้มากๆเลยค่ะ เขาเป็นคนน่ารัก ขี้อายนิดๆ ตัวเขาสูงมาก เพราะเขาชอบเล่นบาสค่ะ555 ทำให้กะเทยที่สูง170อย่างเราดูเป็นน้องนีไปเลยค่ะ แล้วหลังจากวันนั้น เราก็ไปฝึกงานที่ ตจว. เราคุยกันตลอด ด้วยความที่เราต้องทำงานจึงมีเวลาไม่มาก เขาไม่เคยงอแง ไม่เคยน้อยใจ ไม่เคยพูดว่าเราไม่มีเวลาให้ เขาจะถามทุกครั้งที่คุยกันว่า พี่เหนื่อยไหมวันนี้ มันเป็นคำถามที่ได้ยินแล้วหายเหนื่อยเลยค่ะ เราคิดเสมอว่าความรักของเราต้องราบรื่น แต่มาวันนึง เค้ามาบอกกับเราว่า พ่อเขาถามเขาว่าเราคือใคร เขาเลยไม่พูดอะไร แล้วพ่อเขาก็บอกให้เขาบล๊อคเฟสเรา เขาลอกพ่อไปว่าเขาบล๊อคเฟสเราแล้วแต่ที่จริงเขาไม่ได้บล๊อค หลังจากวันนั้นพ่อเขาก็พยายามติดต่อทางบ้านของเรา เราอึดอัดและเสียใจมาก ทั้งที่มันก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่เราก็อดไม่ได้เพราะเราไม่ใช่ผู้หญิง หลังจากวันนั้นเราเลยห่างกันสักพักโดยไม่ติดต่อกัน แต่ด้วยความคิดถึง เราทำไมได้ที่จะไม่ทักไปหาเขา เราทักไปหาเขา สรุปเขาเหมือนเดิมทุกอย่างไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด แต่มีแต่เรา ที่รู้สึกแปลกๆไป อาจเป็นเพราะ เรากลัวกลัวที่จะต้องเจอกับปัญหาต่างๆ หลังจากเราคุยกันได้สักพัก เราก็ตัดสินใจที่จะบอกเลิกเขาทั้งๆที่เรายังรักเขาอยู่ แต่เราต้องทำ เราไม่อยากเป็นต้นเหตุทำให้ครอบครัวเขาทะเลาะกัน เราไม่อยากให้ทางบ้านเรามีปัญหา ตั้งแต่เลิกกันไป เราก็แอบส่องเฟสเขาตลอดทุกวันๆ แต่หลังจากที่เลิกกันได้10วัน เขาขึ้นสถานะว่ามีแฟนแล้ว เรารู้สึกใจหวิว มันจุกๆในอกแบบพูดไม่ถูก ตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมเขาลืมเราไวจัง ทำไมเขาเริ่มต้นใหม่ได้ง่ายๆ ทั้งๆที่เราไม่ได้ก้าวไปไหนเลยด้วยซ้ำ อาจจะเป็นเพราะเราเองที่เป็นฝ่ายบอกเลิกเขา แต่ที่เราทำก็เพราะเรารักเขา แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้รักเราเลย แล้วอยู่ๆวันหนึ่ง เขาทักเรามาถามเราว่าเราเป็นไงบ้าง เราคุยกันเยอะมาก ซึ่งเราก็รู้ว่ามันผิดทั้งๆที่คุยกับคนที่เขามีเจ้าของ หลังจากนั้นเขาขอให้เราลืมเขา แต่เราทำไม่ได้จริงๆอ่ะ หลังจากวันนั้นเขาบอกกับเราว่า พี่เลิกทักหาผมได้ไหม ผมไม่อยากให้แฟนเห็น เดี๋ยวผมจะไม่สบายใจ คือตอนนั้นเรานิ่งไปสักพัก เราเลยพิมพ์กลับไปว่า ไม่ต้องห่วงน่ะ เราไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นแล้ว สบายใจได้ เราจบบทสนทนาด้วยคำที่เขาพิมพ์มาว่าขอบคุณนะครับพี่
คืออยากถามค่ะ ว่าเราทำผิดพลาดตรงไหนหรอคะ แล้วเราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองอย่างไร มีวิธีไหนไหมคะที่ทำให้ลืมเขาได้ ???
ลืมไม่ได้ ควรทำยังไงคะ??
คืออยากถามค่ะ ว่าเราทำผิดพลาดตรงไหนหรอคะ แล้วเราควรจัดการกับความรู้สึกตัวเองอย่างไร มีวิธีไหนไหมคะที่ทำให้ลืมเขาได้ ???