13ปีที่มีแต่ความทุกข์

เรื่องที่จะเล่า ใครที่อ่านช่วยตอบทีว่าจะต้องทำอย่างไรดี สามีที่แต่งงานกันมา คอยแต่จะโทรหาผู้หญิงอื่นหรือแฟนเก่าเสมอ ดึกดื่นเที่ยงคืนก็โทรหา โทรทุกวัน วันละหลายครั้ง พอจับได้ก็บอกไม่มีอะไร ขอโทษทุกที พอหายไปสักพักก็เอาอีก อยู่กันมาเราเท่านั้นที่รับผิดชอบทุกอย่างในบ้าน ค่าเทอม ค่าหยูกยาลูก ค่ารพ. เมื่อก่อนทำงานต่างจังหวัดก็วางเงินไว้ให้ตลอด พอมาอยู่ด้วยกันไม่เคยรับผิดชอบหรือช่วยเหลือด้านการเงินเลย มีลูกก็พิการ เขาไม่เคยอุ้มหรือป้อนข้าวให้ ถ้าจะทำก็เพราะขัดไม่ได้ ลูกเข้ารพ.บ่อยมาก ก็ไม่เคยเฝ้า จนคนเตียงข้างๆถามเสมอว่าพ่อเขาไปไหน จะนอนเฝ้าแต่เวลาอยู่ห้องพิเศษเท่านั้น ที่จริงจะหย่ากับเขา แต่เราไม่มีแม่ หรือใครในครอบครัวของเราที่จะดูแลลูกพิการได้ ต้องอาศัยแม่หรือญาติทางเขาเลยต้องทน แต่ทนด้วยความทุกข์ ตอนนี้ก็แยกห้องนอนกันอยู่ ต่างคนต่างอยู่ เราอาจจะทำหน้าที่แม่ที่ดี แต่หน้าที่ภรรยาไม่อยากทำ เลยทำให้เขาเหงา เลยต้องหาความสุขจากที่อื่น แต่เราผิดเหรอที่อยากทำให้ลูกพิการดีขึ้น ทำให้เขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ความสุขของเขาคือความทุกข์ของเรา ถ้าคุณเป็นเราจะทำอย่างไร