สวัสดีครับไม่ได้เข้าพันทิปนานตอนนี้ผมมีเรื่องไม่สบายใจหาทางออกไม่ได้ ไม่รู้จะปรึกษาใครดี
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อปีที่แล้วผมได้พลาดพลั้งไปนอนกับผู้หญิงอื่น เพราะประชดแฟน ที่บอกเลิกผมที่จริงๆแล้วผมไม่รู้เจตนาของเค้า ว่าเค้าประชดผม มันเป็นปีที่ผมติดเหล้ามาก กินทุกวัน ยิ่งทะเลาะกันยิ่งกิน จนผมยอมบอกความจริงให้เธอทราบตอนที่เธอเงียบหายไป ในช่วงแรก เธอก็เหมือนจะรับได้ แต่ตัวผมนั้นรับตัวผมเองไม่ได้ จะขอเลิกกับเธอ ทุกครั้งที่ออกไปกิน ก็ยิ่งอยากเลิก ทำตัวแย่ๆ เพื่อให้เค้าเลิกกับผม เพราะผมคิดว่า ผมไม่บริสุทธิ์ใจแล้ว จนเราต้องเคลียร์กันหลายครั้ง ผมไม่เคยทำร้ายเธอ แต่ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน พอได้ยินเค้าประชดผม ด้วยคำว่าเลิกกัน ผมก็จะหลุดทุกครั้งไป ผมจะพูดจาแรงๆออกไปแต่ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงแน่นอน จนผมได้เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงผมมาก ว่ากินเหล้าไม่ดี เค้ากลัวเราจะกลับยังไง จะปิดบ้านเรียบร้อยไหม จะโดนปล้นไหม
ปัจุบันตัวตนเดิมของผมได้สูญหายไป มีแต่ผมคนใหม่ที่ยอมจะทำทุกอยาก เพื่อเธอ ตอนนี้เธอทำใจได้ไปแล้ว เธอกลัวตัวตนผม ในคราวนั้น ได้แต่ย้อนกลับไปโทษตัวเอง ที่ห้ามตัวเองในสังคมแบบนี้ไม่ได้ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะผมต้องทำงานต่างจังหวัด ทุกครั้งที่เจอกันที่มาค้างด้วยกัน เธอบอกว่ามันก็ดี แต่เธอเสียความเชื่อใจไปแล้ว ผมได้แค่พร่ำ ขอโทษ ขอโทษ วันละหลายๆรอบตลอดเวลาหลายเดือน เราโทรหากันทุกวัน ตอนคุยเธอจะฝืนยิ้ม ผมรู้สึกได้ และวางเธอก็จะไปร้องไหทุกคืน ผมสงสารเธอ ผมสองจิตสองใจ
1. ผมจะเลิกกับเธอตอนนี้ เพื่อที่เธอจะไม่คิดมากเรื่องผมอีก เพราะผมคิดว่าผมทำดีขึ่นมากแล้ว แต่เธอยังคิดว่าผมไม่ใส่ใจเท่าที่เธอต้องการ ( แต่ผมทำไม่ได้ ผมเลิกกับเธอไม่ได้ )
2. ผมอยากพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าผมเลิกเหล้าและเที่ยวแล้วจริงๆ และจะรักเธอต่อไปไม่ปล่อยมือ แต่เธอก็ต้องมาระเวง และร้องไหทุกคืน
ทุกวันนี้ผมเครียดมาก งานการทำไม่ได้ เพราะต้องมาเคลียร์ความรู้สึกเธอ ผมไม่รู้ความในใจของเธอว่าเธออยากเลิกกับผมจริงๆเลยหรือเปล่า ผมสัญญาจะจับมือเธอตลอดไป แต่ทุกคืนเธอจะจบด้วยคำว่าฝันดี และอีก 20 นาทีต่อมาคือคำว่าเลิกกัน ผมก็จะกดโทรหาเธอทั่งคืนเพื่อที่จะเคลียร์ปัญหาให้เธอสบายใจ เธอก็จะไม่รับสาย หรือรับแต่ไม่พูดอะไร ผมไม่มีคำพูดดีๆจะพูดแล้ว มีแต่คำเดิมๆ ที่พร่ำขอโทษ ขอร้อง ผมยอมรับว่าผมก็ฝืนยิ้ม ในขณะที่คุยผมเหนื่อยงาน ผมเพลีย แต่ก็อยากทำ ทำให้เธอเห็นว่าผมใส่ใจนะที่จะง้อ และอยากมีกันและกัน
ผมเดินต่อไม่ไหวแล้วครับ รักนะครับ แต่ผมเลิกกับเธอไม่ได้ครับ มันคือความผูกพันธ์ตลอด 10 ปี เดินต่อไม่ไหว หยุดก็ไม่ได้
แฟนที่คบกันมา 10 ปี ขอเลิกเพราะความผิดของผมเอง
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อปีที่แล้วผมได้พลาดพลั้งไปนอนกับผู้หญิงอื่น เพราะประชดแฟน ที่บอกเลิกผมที่จริงๆแล้วผมไม่รู้เจตนาของเค้า ว่าเค้าประชดผม มันเป็นปีที่ผมติดเหล้ามาก กินทุกวัน ยิ่งทะเลาะกันยิ่งกิน จนผมยอมบอกความจริงให้เธอทราบตอนที่เธอเงียบหายไป ในช่วงแรก เธอก็เหมือนจะรับได้ แต่ตัวผมนั้นรับตัวผมเองไม่ได้ จะขอเลิกกับเธอ ทุกครั้งที่ออกไปกิน ก็ยิ่งอยากเลิก ทำตัวแย่ๆ เพื่อให้เค้าเลิกกับผม เพราะผมคิดว่า ผมไม่บริสุทธิ์ใจแล้ว จนเราต้องเคลียร์กันหลายครั้ง ผมไม่เคยทำร้ายเธอ แต่ผมเป็นคนอารมณ์ร้อน พอได้ยินเค้าประชดผม ด้วยคำว่าเลิกกัน ผมก็จะหลุดทุกครั้งไป ผมจะพูดจาแรงๆออกไปแต่ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงแน่นอน จนผมได้เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงผมมาก ว่ากินเหล้าไม่ดี เค้ากลัวเราจะกลับยังไง จะปิดบ้านเรียบร้อยไหม จะโดนปล้นไหม
ปัจุบันตัวตนเดิมของผมได้สูญหายไป มีแต่ผมคนใหม่ที่ยอมจะทำทุกอยาก เพื่อเธอ ตอนนี้เธอทำใจได้ไปแล้ว เธอกลัวตัวตนผม ในคราวนั้น ได้แต่ย้อนกลับไปโทษตัวเอง ที่ห้ามตัวเองในสังคมแบบนี้ไม่ได้ เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เพราะผมต้องทำงานต่างจังหวัด ทุกครั้งที่เจอกันที่มาค้างด้วยกัน เธอบอกว่ามันก็ดี แต่เธอเสียความเชื่อใจไปแล้ว ผมได้แค่พร่ำ ขอโทษ ขอโทษ วันละหลายๆรอบตลอดเวลาหลายเดือน เราโทรหากันทุกวัน ตอนคุยเธอจะฝืนยิ้ม ผมรู้สึกได้ และวางเธอก็จะไปร้องไหทุกคืน ผมสงสารเธอ ผมสองจิตสองใจ
1. ผมจะเลิกกับเธอตอนนี้ เพื่อที่เธอจะไม่คิดมากเรื่องผมอีก เพราะผมคิดว่าผมทำดีขึ่นมากแล้ว แต่เธอยังคิดว่าผมไม่ใส่ใจเท่าที่เธอต้องการ ( แต่ผมทำไม่ได้ ผมเลิกกับเธอไม่ได้ )
2. ผมอยากพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าผมเลิกเหล้าและเที่ยวแล้วจริงๆ และจะรักเธอต่อไปไม่ปล่อยมือ แต่เธอก็ต้องมาระเวง และร้องไหทุกคืน
ทุกวันนี้ผมเครียดมาก งานการทำไม่ได้ เพราะต้องมาเคลียร์ความรู้สึกเธอ ผมไม่รู้ความในใจของเธอว่าเธออยากเลิกกับผมจริงๆเลยหรือเปล่า ผมสัญญาจะจับมือเธอตลอดไป แต่ทุกคืนเธอจะจบด้วยคำว่าฝันดี และอีก 20 นาทีต่อมาคือคำว่าเลิกกัน ผมก็จะกดโทรหาเธอทั่งคืนเพื่อที่จะเคลียร์ปัญหาให้เธอสบายใจ เธอก็จะไม่รับสาย หรือรับแต่ไม่พูดอะไร ผมไม่มีคำพูดดีๆจะพูดแล้ว มีแต่คำเดิมๆ ที่พร่ำขอโทษ ขอร้อง ผมยอมรับว่าผมก็ฝืนยิ้ม ในขณะที่คุยผมเหนื่อยงาน ผมเพลีย แต่ก็อยากทำ ทำให้เธอเห็นว่าผมใส่ใจนะที่จะง้อ และอยากมีกันและกัน
ผมเดินต่อไม่ไหวแล้วครับ รักนะครับ แต่ผมเลิกกับเธอไม่ได้ครับ มันคือความผูกพันธ์ตลอด 10 ปี เดินต่อไม่ไหว หยุดก็ไม่ได้