สวัสดีค่ะ เรามีประสบการณ์ชีวิตอยากจะแชร์ค่ะ เรื่องผ่านมาเป็นปีแล้วแต่โดนลากยาวมาจนถึงปัจจุบันเลย
เราอยู่ในครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว อยู่กันสองคน มีแค่เรากับแม่ เราเพิ่งเรียนจบ เราป่วย แล้วก็ต้องกินยาประจำตัวตลอด ราคายาก็แพง แถมเพิ่งได้งานทำ แต่เราก็เพิ่งรู้ว่าบ้านเราติดจำนองมาเกือบสิบปี แม่ไม่เคยใช้หนี้ได้ ยืมเงินญาติตลอด ต้องใช้หนี้หลายล้าน ต้องขายบ้านทิ้งและเช่าบ้านใหม่
แล้วเพิ่งไปรู้ว่า แม่คบกับผู้ชายคนใหม่ในที่ทำงานของแม่ ในจุดนี้เราเข้าใจ แต่ที่รับไม่ได้คือ แม่แอบเอาผู้ชายคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านและไม่บอกเรา
แม่ขอโทษและขอให้เราทนอยู่ให้ได้กันสามคน โดยใช้คำว่า "แม่" อยากให้เราอยู่กันสามคนดีๆ อยากให้เรายอมรับเขาเป็นพ่อ เราไม่โอเค เราก็หนีไปอยู่กับเพื่อน ทีนี้พอแม่โดนผู้ชายคนนั้นทำร้ายร่างกาย บีบคอ เราโคตรรับไม่ได้เลย เรากลับมาอยู่กับแม่และจะแจ้งตำรวจมาจับ แต่เขาก็หนีไปก่อน แม่สัญญาว่าจะเลิกยุ่งกับมัน แต่เมื่อเดือนก่อน แม่ก็กลับมาแอบติดต่อกับมันโดยไม่ให้เรารู้ จากที่ก่อนหน้านี้เวลาเราทะเลาะกัน แม่ไม่เคยพูดคำหยาบ ไม่เคยด่าทอเลย แต่พอเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน เราไม่ได้อยากโทษใคร แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพูดจาทำร้ายกัน แม่มาขอเงิน แม่ใช้คำว่า "ไหนเคยบอกว่าจะเป็น "ลูก" กตัญญูไง" "เค้าเป็นแม่เรานะ ต้องเคารพกันในฐานะลูก" "ไม่มีลูกที่ไหนทำแม่เสียใจบ่อยขนาดนี้หรอก เงินก็ไม่ให้ยืม"
ตอนแรกเราก็ให้ แต่ดันไปรู้ว่าแม่เอาเงินไปให้ผู้ชายคนนั้น ทุกอย่างทั้งเรื่องบ้าน ทั้งเรื่องสัญญา การโกหก แม่ไม่เคยทำมันได้เลย แถมใช้เงินฟุ่มเฟือยอีก เค้าบอกว่าเงินที่หมดไปในบ้านก็เพราะยาที่เรากิน ถ้าเราไม่ให้เงินเค้า เค้าก็ไม่ซื้อยาให้เรา แต่เวลาที่ผู้ชายคนนั้นยืมเงินแม่เราไปกินเหล้า แม่ไม่เคยโทษใครเลย อีกอย่างการที่เค้าขอโทษ เราจำเป็นต้องให้อภัยเหรอคะ เราฝืนอยู่กับแฟนใหม่แม่และแม่มาเป็นปีๆ เค้าแทบไม่สนใจเลยว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน ไม่เคยขอโทษ เค้าเอาความรัก ความเป็นห่วงที่เรามีต่อเค้ามาเป็นข้ออ้างในการทำลายความรู้สึกของเรา
ตอนนี้เรากำลังคิดว่า เราจะย้ายออกมาอยู่หอคนเดียว แต่หน้าที่การงาน/เงินยังไม่มั่นคงขนาดนั้นแล้วก็ไม่อยากไปกู้ยืมใครให้เป็นหนี้ ไม่อยากยืมเงินญาติเพราะเงินทุกวันนี้ที่ใช้อยู่แม่ก็เงินยืมญาติมาตลอด เรากลัวมันกลับมาทำร้ายอีกด้วย เราก็ห่วงแม่นะ แต่เราควรจัดการกับปัญหานี้ยังไงดีคะ ?
คำว่าแม่กับลูกมันสามารถที่จะใช้เป็นข้ออ้างของการกระทำในชีวิตได้ขนาดนั้นเลยหรอคะ ?
เราอยู่ในครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยว อยู่กันสองคน มีแค่เรากับแม่ เราเพิ่งเรียนจบ เราป่วย แล้วก็ต้องกินยาประจำตัวตลอด ราคายาก็แพง แถมเพิ่งได้งานทำ แต่เราก็เพิ่งรู้ว่าบ้านเราติดจำนองมาเกือบสิบปี แม่ไม่เคยใช้หนี้ได้ ยืมเงินญาติตลอด ต้องใช้หนี้หลายล้าน ต้องขายบ้านทิ้งและเช่าบ้านใหม่
แล้วเพิ่งไปรู้ว่า แม่คบกับผู้ชายคนใหม่ในที่ทำงานของแม่ ในจุดนี้เราเข้าใจ แต่ที่รับไม่ได้คือ แม่แอบเอาผู้ชายคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านและไม่บอกเรา
แม่ขอโทษและขอให้เราทนอยู่ให้ได้กันสามคน โดยใช้คำว่า "แม่" อยากให้เราอยู่กันสามคนดีๆ อยากให้เรายอมรับเขาเป็นพ่อ เราไม่โอเค เราก็หนีไปอยู่กับเพื่อน ทีนี้พอแม่โดนผู้ชายคนนั้นทำร้ายร่างกาย บีบคอ เราโคตรรับไม่ได้เลย เรากลับมาอยู่กับแม่และจะแจ้งตำรวจมาจับ แต่เขาก็หนีไปก่อน แม่สัญญาว่าจะเลิกยุ่งกับมัน แต่เมื่อเดือนก่อน แม่ก็กลับมาแอบติดต่อกับมันโดยไม่ให้เรารู้ จากที่ก่อนหน้านี้เวลาเราทะเลาะกัน แม่ไม่เคยพูดคำหยาบ ไม่เคยด่าทอเลย แต่พอเวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน เราไม่ได้อยากโทษใคร แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพูดจาทำร้ายกัน แม่มาขอเงิน แม่ใช้คำว่า "ไหนเคยบอกว่าจะเป็น "ลูก" กตัญญูไง" "เค้าเป็นแม่เรานะ ต้องเคารพกันในฐานะลูก" "ไม่มีลูกที่ไหนทำแม่เสียใจบ่อยขนาดนี้หรอก เงินก็ไม่ให้ยืม"
ตอนแรกเราก็ให้ แต่ดันไปรู้ว่าแม่เอาเงินไปให้ผู้ชายคนนั้น ทุกอย่างทั้งเรื่องบ้าน ทั้งเรื่องสัญญา การโกหก แม่ไม่เคยทำมันได้เลย แถมใช้เงินฟุ่มเฟือยอีก เค้าบอกว่าเงินที่หมดไปในบ้านก็เพราะยาที่เรากิน ถ้าเราไม่ให้เงินเค้า เค้าก็ไม่ซื้อยาให้เรา แต่เวลาที่ผู้ชายคนนั้นยืมเงินแม่เราไปกินเหล้า แม่ไม่เคยโทษใครเลย อีกอย่างการที่เค้าขอโทษ เราจำเป็นต้องให้อภัยเหรอคะ เราฝืนอยู่กับแฟนใหม่แม่และแม่มาเป็นปีๆ เค้าแทบไม่สนใจเลยว่าเรารู้สึกแย่แค่ไหน ไม่เคยขอโทษ เค้าเอาความรัก ความเป็นห่วงที่เรามีต่อเค้ามาเป็นข้ออ้างในการทำลายความรู้สึกของเรา
ตอนนี้เรากำลังคิดว่า เราจะย้ายออกมาอยู่หอคนเดียว แต่หน้าที่การงาน/เงินยังไม่มั่นคงขนาดนั้นแล้วก็ไม่อยากไปกู้ยืมใครให้เป็นหนี้ ไม่อยากยืมเงินญาติเพราะเงินทุกวันนี้ที่ใช้อยู่แม่ก็เงินยืมญาติมาตลอด เรากลัวมันกลับมาทำร้ายอีกด้วย เราก็ห่วงแม่นะ แต่เราควรจัดการกับปัญหานี้ยังไงดีคะ ?