รู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคทางประสาทอ่อนๆ??

ขอเกริ่นก่อนว่า กรรมพันธุ์ครอบครัวเรา ส่วนใหญ่จะมีอาการทางจิตใช้ยาบำบัดแทบทุกคน ลุงเราตอนนี้ก็ป่วย แม่เราก็เคยเป็นผู้ป่วยไม่มีสติรักษาจนหายเป็นปกติมีบัตรของโรงพยาบาล ซึ่งชีวิตวัยเด็กเราค่อนข้างมีปัญหา ตอนแม่ป่วยเราต้องไปอยู่โรงเรียนประจำกินนอนอยู่ที่นั้นมา 9 ปี ซึ่งพี่เลี้ยงจะใช้ความรุนแรงตลอด ตบ ตี หยิก พอแม่หายเป็นปกติ แม่ก็มารับเราไปอยู่ด้วย ด้วยความที่แม่เราติดเหล้า บุหรี่หนักมาก บวกกับต้องกินยาทุกวันก่อนนอน ทำให้แม่เราเบลอเพราะยาไปตีกับริดเหล้า พอเบลอแม่ก็ชอบหาเรื่องทุบตีเราตลอด เรารู้ตัวว่าเป็นเด็กเก็บกด ส่วนใหญ่เราจะแค่เถียงแต่มีวันนึงแม่จิกหัวตบเรารุนแรงมากเรากรี๊ดแล้วไม่ได้สติเลย พอรู้ตัวอีกทีมีคนมาจับเราแยกกับแม่ภาพที่เราเห็นคือเราจับแขนแม่กำแน่นมาก หลังจากนั้นเรารู้สึกผิดมาตลอด ญาติก็เห็นทีท่าไม่ดีเลยให้เรากับแม่แยกกันเพราะกลัวจะบ้ากันทั้งคู่ พอเราออกมาใช่ชีวิตแยกกับแม่ แม่ก็ดีขึ้น เราเองจิตใจก็ดีขึ้น อารมณ์ไม่ร้อนเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เราใช้ชีวิตอยู่กับสามีและลูก ประเด็นคือบางครั้งเรื่องที่ว่าเล็กน้อยสำหรับหลายๆคน แต่ความคิดเราคือปัญหามันใหญ่มาก เราเป็นคนที่คิดมาก พอมีเรื่องเล็กๆน้อยๆเราก็เก็บมาคิด วนๆอยู่เราอยากปล่อยวางแต่มันก็ทำไม่ได้ บางทีแค่ใครมองเราแปลกๆเราก็เก็บมาคิดมากแล้ว คือเราอยากหยุดความคิดตัวเองแต่ทำไม่ได้ ยิ่งอยากลืมกลับยิ่งจำ มันทำให้เรานอนไม่หลับ ปวดหัวต้องกินพาราตลอด คือเราอยากไปหาหมอ แต่เราไม่รู้ว่าจะต้องไปหาที่ไหน ไม่รู้จะต้องทำอย่างไร