ผมเป็นลูกคนเดียวครับ
เส้นทางชีวิตผมถูกขีดด้วยพ่อมาตั้งแต่เด็ก
ตอนเด็กผมต้องสอบได้อันดับที่ต้นๆของห้องเท่านั้น (ผมทำได้ประมาณ ที่ 1-3) ถ้าน้อยกว่านี้ผมจะโดนด่าโดนว่า
พอเริ่มเข้ามัธยมผมต้องได้อยู่ห้องอันดับต้นๆ สายวิทย์ คณิตเท่านั้น เกรดเฉลี่ยต้อง 3 +ห้ามต่ำกว่านี้เด็ดขาดช่วงนี้ก็มีเรื่องที่พ่อด่าผม ตีผม เวลาไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจ จนผมน้อยใจเคยจะฆ่าตัวตายโดยใช้เชือกผูกมาแล้วรอบนึง แต่ด้วยความเป็นเด็กเลยหาเชือกที่ไม่แข็งแรงเชือกเลยขาดลงมา เหมือนตอนนั้นความคิดแบบนี้ก็หายไป
มหาวิทยาลัยผมห้ามเรียนอย่างอื่นนอกเหนือจากสิ่งที่พ่อให้เรียน เพราะถ้าผมเรียนอย่างอื่นพ่อจะไม่ให้ผมเรียนต่อ
จบมาผมต้องสอบให้ได้ข้าราชการภายในปีที่จบ ปีนี้ผมเครียดมาก ผมโดนกดดันทุกวิถีทางจนผมสัญญากับตัวเองว่าถ้าผมทำไม่ได้ผมจะขอฆ่าตัวตายไถ่โทษ จนเดือนต่อมาผมก็สอบได้
จนตอนนี้ผมทำงาน พ่อยังอยากให้ผมไปเรียนปริญญาโทที่จบมาแล้วสาทารถทำในตำแหน่งที่พ่อให้เป็นเท่านั้น เลือกคู่ครองให้ผมจะให้ผมแต่งงาน ทั้งๆที่ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมพยายามคุยด้วยเหตุผลทุกอย่างแต่ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดได้ แม่พยายามช่วยคุย อาผม น้าผม ลูกพี่ลูกน้อง พยายามช่วยก็ไม่เป็นผล
ผมเคยคิดว่า ผมอยู่ในกรอบของพ่อทุกอย่าง พ่ออยากให้ทำอะไร เรียนอะไร ผมทำให้มาตลอด ผมยอมเป็นหนี้เพื่อสร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่สุขสบาย ผมทุ่มเทชีวิตให้หมดแล้ว ตอนนี้ผมแค่อยากมีชีวิตเป็นของผมบ้าง คิดเองบ้าง เลือกชีวิตให้ตัวเองบ้าง
เวลาผมเหนื่อยงาน มีปัญหา ผมอยากมีพ่อแม่คอยให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ทุกวันนี้แทนที่พ่อผมจะฟังผม พ่อเลือกฟังคนนอกบ้านแล้วบางทีนำคำของคนนอกบ้านมาด่าผม แทนที่พ่อจะเข้าใจและให้กำลังใจผมที่สุด กลับกลายเป็นพ่อที่ทำให้กำลังใจในการใช้ชีวิตของผมลดลงทุกวันๆ
ผมไม่รู้สึกว่าอยากฆ่าตัวตายนะครับรอบนี้ ผมรู้สึกอยากนอนหลับไปเลย ไม่อยากตื่นมารับรู้อะไรแบบนี้อีก
ขอโทษนะครับที่ใช้พื้นที่นี้ในการระบาย ถ้ากระทู้ผมทำให้ใครรำคาญผมขอโทษนะครับ ผมไม่รู้จะคุยกับใคร
ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้านะครับผมไม่อยากโทษว่าอาจจะเป็นโรค เพียงแค่สภาพจิตใจผมมันย่ำแย่มาก เพราะก่อนหน้านี้ไม่นานผมก็เพิ่งรู้ว่าถูกแฟนนอกใจ มาเกือบสองปี ผมเลยมีอะไรฝังใจในเรื่องแย่ๆหลายอย่างมากๆ
ผมรู้สึกอยากฆ่าตัวตายเพราะพ่อเป็นครั้งที่ 3
เส้นทางชีวิตผมถูกขีดด้วยพ่อมาตั้งแต่เด็ก
ตอนเด็กผมต้องสอบได้อันดับที่ต้นๆของห้องเท่านั้น (ผมทำได้ประมาณ ที่ 1-3) ถ้าน้อยกว่านี้ผมจะโดนด่าโดนว่า
พอเริ่มเข้ามัธยมผมต้องได้อยู่ห้องอันดับต้นๆ สายวิทย์ คณิตเท่านั้น เกรดเฉลี่ยต้อง 3 +ห้ามต่ำกว่านี้เด็ดขาดช่วงนี้ก็มีเรื่องที่พ่อด่าผม ตีผม เวลาไม่พอใจหรือไม่ได้ดั่งใจ จนผมน้อยใจเคยจะฆ่าตัวตายโดยใช้เชือกผูกมาแล้วรอบนึง แต่ด้วยความเป็นเด็กเลยหาเชือกที่ไม่แข็งแรงเชือกเลยขาดลงมา เหมือนตอนนั้นความคิดแบบนี้ก็หายไป
มหาวิทยาลัยผมห้ามเรียนอย่างอื่นนอกเหนือจากสิ่งที่พ่อให้เรียน เพราะถ้าผมเรียนอย่างอื่นพ่อจะไม่ให้ผมเรียนต่อ
จบมาผมต้องสอบให้ได้ข้าราชการภายในปีที่จบ ปีนี้ผมเครียดมาก ผมโดนกดดันทุกวิถีทางจนผมสัญญากับตัวเองว่าถ้าผมทำไม่ได้ผมจะขอฆ่าตัวตายไถ่โทษ จนเดือนต่อมาผมก็สอบได้
จนตอนนี้ผมทำงาน พ่อยังอยากให้ผมไปเรียนปริญญาโทที่จบมาแล้วสาทารถทำในตำแหน่งที่พ่อให้เป็นเท่านั้น เลือกคู่ครองให้ผมจะให้ผมแต่งงาน ทั้งๆที่ผมมีแฟนอยู่แล้ว ผมพยายามคุยด้วยเหตุผลทุกอย่างแต่ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดได้ แม่พยายามช่วยคุย อาผม น้าผม ลูกพี่ลูกน้อง พยายามช่วยก็ไม่เป็นผล
ผมเคยคิดว่า ผมอยู่ในกรอบของพ่อทุกอย่าง พ่ออยากให้ทำอะไร เรียนอะไร ผมทำให้มาตลอด ผมยอมเป็นหนี้เพื่อสร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่สุขสบาย ผมทุ่มเทชีวิตให้หมดแล้ว ตอนนี้ผมแค่อยากมีชีวิตเป็นของผมบ้าง คิดเองบ้าง เลือกชีวิตให้ตัวเองบ้าง
เวลาผมเหนื่อยงาน มีปัญหา ผมอยากมีพ่อแม่คอยให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ทุกวันนี้แทนที่พ่อผมจะฟังผม พ่อเลือกฟังคนนอกบ้านแล้วบางทีนำคำของคนนอกบ้านมาด่าผม แทนที่พ่อจะเข้าใจและให้กำลังใจผมที่สุด กลับกลายเป็นพ่อที่ทำให้กำลังใจในการใช้ชีวิตของผมลดลงทุกวันๆ
ผมไม่รู้สึกว่าอยากฆ่าตัวตายนะครับรอบนี้ ผมรู้สึกอยากนอนหลับไปเลย ไม่อยากตื่นมารับรู้อะไรแบบนี้อีก
ขอโทษนะครับที่ใช้พื้นที่นี้ในการระบาย ถ้ากระทู้ผมทำให้ใครรำคาญผมขอโทษนะครับ ผมไม่รู้จะคุยกับใคร
ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้านะครับผมไม่อยากโทษว่าอาจจะเป็นโรค เพียงแค่สภาพจิตใจผมมันย่ำแย่มาก เพราะก่อนหน้านี้ไม่นานผมก็เพิ่งรู้ว่าถูกแฟนนอกใจ มาเกือบสองปี ผมเลยมีอะไรฝังใจในเรื่องแย่ๆหลายอย่างมากๆ