คือเราเป็นลูกคนสุดท้องครอบครัวเรามีกัน4คนมีพ่แม่พี่สาวและเรา ตลอกเวลาที่ผ่านมาแม่เราดูแลเราและพี่มาตลอดจนตอนนี้ราอายุ17พี่เราอายุ21 ตั้งแต่เด็กเรรโดนพ่อด่าตีเราตบเรา เราเคยคิดนะว่าที่เขาตีเราเพราะเขารักเราแต่ป่าวเลยเขารักตัวเองตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยให้เงินเรามากกว่า5000เลยด้วยซ้ำแม่เราเลี้ยงดูเราตลอด จนป.3แม่เราเป็นโรคพุ่มพวงหมอไม่ให้ทำงานหนักไม่ให้ตากแดดเราคิดว่าพ่อเราจะออกไปทำงานแทนแม่แต่ไม่นอนอยู่บ้านทุกวันคอยกินข้าวกินน้ำใช้ไฟใช้น้ำที่ตัวเองไม่เคยได้ออกตังค์ช่วยสักบาทคอยแต่สร้างหนี้สินให้ครอบครัว จนกระทั่งแม่เราดันไปตรวจเจออีกโรคคือโรครูมมะตอย ตอนนี้เราอยู่ม.5 แล้วพ่อดันไปคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งในเฟส เราเอาให้แม่เราดูแม่เราบอกว่ามันคือคนเดียวกับเมื่อ20ปีก่อนที่ไปให้พ่อเราเอาถึงค่ายทหาร เราโกรธพ่อมาก เราบอกแม่ว่าเราไปอยู่ที่อื่นกันมั้ยแต่แม่ไม่ยอมไปเพราะถ้าไปกลัวว่าบ้านจะไม่เป็นของเรากับพี่เรา กลัวพ่อเอาผู้หญิงคนนั้นมาบ้าน เราบอกแม่ว่าไม่เป็นไรแม่หนูไม่เสียดายเลย บ้านเดี๋ยวเราก็ปลูกกันใหม่ ตอนนี้หนูเรียนผู้ช่วยพยาบาลอยู่และหนูสัญญากับแม่ไว้ว่าถ้าวันหนึ่งหนูเรียนจบมีเงินเมื่อไหร่เราจะไปสร้างบ้านไปอยู่ที่อื่นกัน ใครจะว่าเราเนรคุณยังไงเราไม่สนใจเพราะเขาไม่ได้มาเป็นเราเขาไม่รู้หรอกว่าวันๆเราต้องทนกับอะไรบ้าง โดนตีโดนด่า ทั้งๆที่เราไม่เคยไผทำอะไรให้พ่อเดือดร้อนแต่กลับมาลงที่เรา ทุกวันนร้เราไม่อยากจะเรียกเขาว่าพ่อด้วยซ้ำทุกคนคิดดูแค่ตังค์ร้อยเดียวยังไม่มีอะยังต้องยืมเรา เพราะอะไรหรอเพราะเขาไม่ยอมทั้งงานแถมยังไปยืมเงินคนอื่นให้เรามาพูดแขวะแม่เราทั้งๆที่เงินนั้นพ่อเราเป็นคนยืม แถมยังเอารถไปเข้าไฟแนนซ์ เป็นหนี้คนอื่นไม่ยอมทำงาน ตังค์สักบาทไม่เคยให้ลูกไปโรงเรียน ไม่เคยซื้อขนมให้ลูกกิน ไม่เคยถามว่ามีตังค์ใช้มั้ย ไม่เคยทำตัวเหมือนพ่อคนอื่นๆ เอาตัวเองสบาย ใช้แต่อารมณ์ ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น ตัวเองเป๋นใหญ่เสมอ จนตอนนี้ไม่มีใครในหมู่บ้านชอบเขาแล้ว เราเคยพูดกับแม่ว่าถ้าเงินเดือนออกเมื่อไหร่ให้ไปเรียน5000แล้วจะไม่ให้อีกเพราะเขาเคยให้เราเท่าไหร่ เขาก็ได้เท่านั้น เพราะตั้งแต่เกิดเขาไม่เคยเลี้ยงดูเราเลย ไม่เคยมีสักครั้งที่จะมาเล่นมาลูบหัวเรามาแกล้งเหมือนพ่อคนอื่นๆ มีแต่สร้างปัญหาให้ครอบครัว ให้คนอื่นมองแม่มองเรามองพี่เราไม่ดี แถมยังไปพูดให้ใครต่อใครฟังว่าไม่มีเงินเลยต้องส่งลูกเรียน แต่ถามว่าเคยได้สักบาทไหม ก็ไม่! เราไม่อยากอยู่กับพ่อแบบนี้อีกแล้ว เราอึดอัด เราไม่มีความสุขเลย ทุกครั้งที่เขาด่าเรา เราจะแอบมาร้องไห้คนเดียว เคยคิดฆ่าตัวตายแต่ก็คิดขึ้นได้ว่าแล้วแม่ล่ะ แถมบาปด้วย ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วไปทำกรรมอะไรมาถึงมีพ่อแบบนี้เราพูดกับตัวเองเสมอว่าถ้าชาติหน้าขอให้เกิดในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ มีพ่อที่รักลูก มีพ่อที่ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ มีพ่อที่คอยทำงานหนักเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูลูกและเมีย มีพ่อที่คอยถามว่าเหนื่อยมั้ย เป็นไงบ้าง ทุกวันนี้ยอมรับว่าเกิดมาอายุ17เองมันน้อยมากๆแต่เจอปัญหารุมเร้าทั้งนั้น ถ้าเลือกได้ไม่มีพ่อก็อาจจะดีกว่ามีพ่อแบบนี้ก็ได้😭
คุณเคยมีพ่อแบบเรามั้ย?