รู้สึกว่าตัวเองขาดความรัก

ผมเป็นคนนึงที่เหมือนขาดความรักยังไงยังงั้น ผมมีครอบครัวสมบูรณ์ทุกอย่างมีพ่อ แม่ พี่ ผม แต่ก็ยังขาดความรักอยู่ดี ต่อหน้าคนอื่นแสดงความรักดี แต่ขณะที่อยู่บ้านก็ทะเลาะกัน ผมเป็นคนที่เก็บกดตั้งแต่เด็ก พูดได้เลยว่าผมมีปม ผมอยากเด่น ผมอยากดัง ต้องการการชื่นชมจากครอบครัวมาก แต่ไม่ค่อยมี ตอนเด็กอาจจะมีบ้าง 2-3 ปีมานี้ ผมกับครอบครัวทะเลาะกันบ่อยขึ้น ตอนโดนแม่ด่าก็จะร้องไห้ตลอด เวลาเราจะอธิบายก็หาว่าเถียง แต่น้ำเสียงของแม่คือไม่ใช่ บ่อยครั้งที่ทะเลาะกัน ผมเริ่มใช้เสียงใช้อารมณ์ เหมือนภูเขาไฟที่พร้อมจะปะทุตลอด ผมเริ่มเสียงดังมากขึ้นตอนเวลาอธิบายอะไร จนโดนทางบ้านว่าเป็นเด็กนิสัยเสีย จากนั้นก็เริ่มเอาลูกคนนั้นคนนี้มาเปรียบเทียบบ้าง มีครั้งนึงที่ผมโดนแม่ว่าหนักสุดคือ กูทำให้เกิดมาได้ กูก็ฆ่าได้ คือคำนี้ร้าวใจมาก ในหัวคือไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว หลายต่อหลายครั้งที่คิดจะฆ่าตัวตาย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะห่วงพวกท่าน ช่วงม.4-ม.6ต้องขอบคุณเพื่อนมากๆ อยู่โรงเรียนเฮฮา เป็นตัวของตัวเองมาก แต่กลับบ้านมารู้สึกไร้ความสุข ก็จะมีบ้างที่ครอบครัวของผมจะคุยกันแบบสนุกๆ แต่ก็เพียงเวลาสั้นๆ ก็เริ่มทะเลาะกันอีก ตอนนี้รู้สึกว่าผมต้องการความรักมาก ผมอยากเริ่มต้นใหม่ และหวังใกล้เข้ามหาลัยนี้ผมจะมีความรักที่อบอุ่นบ้าง

ขอบคุณครับที่รับฟังเรื่องราวของผม ผมไม่รู้จะไปปลดปล่อยอารมณ์ที่ไหน ขอบคุณมากครับ