เราอายุ13ย่าง14 เราต้องอยู่ห้องนอนเดียวกับเเม่เเละเเฟนใหม่เเม่ เเต่งตัวก็ต้องเเต่งในห้อง ได้เเต่หลบมุมหามุมเปลี่ยนชุด เวลานอนก็ได้นอนพื้น เเล้วเราเป็นคนไม่ใช่เห็นเเม่เเสดงความรักกับเเฟนใหม่เเม่ คือเราอยากได้ความเป็นส่วนตัว มีห้องรกๆห้องนึงเเต่ถ้าจัดก็น่าจะอยู่ได้ เเม่ก็ไม่ให้อยู่ ข้างบ้านมีห้องเช่า เราขอไปเช่าอยู่ตอนกลางวันจะอยู่บ้าน ตอนกลางคืนจะอยู่ห้อง ก็ไม่ได้อีก เเม่บอกให้เราไปอยู่กับพ่อ เเต่พ่อเราก็อาศัยเขาอยู่ไม่ใช่บ้านของตัวเอง เเถมบ้านหลังนั้นมีคนประมาณ9-10คน ก็อึดอัดอยู่ดี เเถมพ่อเราก็ไม่มีห้องนอนของตัวเอง ถ้าเจ้าของบ้านเขาย้ายออกก็ไม่มีที่ไป ถ้าเราไปอยู่กับพ่อ เเม่ก็จะยึดของทุกอย่างที่ให้เรารวมถึงโทรศัพท์ เเม่ไม่ให้เรากินข้าว พูดบอกถ้าจะตายก็ไปตายไกลๆอย่าให้เห็น เราร้องไห้จนปวดตาไปหมด ตอนนั้นเรามีทางเลือกเดียวคือ ตายซะ เราพยามเเล้ว กำลังจะกินยาเพื่อทำร้ายตัวเอง เเต่เราก็เห็นภาพที่เราสัญญากับพ่อว่าจะพาไปเที่ยว จะซื้อบ้านดีๆให้อยู่ เราทำไม่ลงจริงๆ ตอนนี้เราควรทำอย่างไรดีคะ เราพูดกับเเม่ตรงๆเราก็ได้เเบบนี้อ่ะค่ะ พอเราเข้าไปดูเเชทเเม่ เเม่ไปประจานเราให้คนอื่นฟัง บอกเราติดผู้ชาย อยาดมีผัวจนตัวสั่น คือเราต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่ใช่เเบบที่เเม่คิด เราเครียดมากเลยค่ะ กินยาไปจะ10เม็ดเเล้ว ข้าวก็ไม่ได้กิน เราจะไปคุยกับพ่อก็ไม่ให้คุย รับโทรศัพท์พ่อก็ต้องขออนุญาต ญาติเราก็ไม่มี คือเราต้องทนเเบบนี้หรอคะ เวลาเเต่งตัวผ้าหลุดก็อายเพราะเเฟนใหม่เเม่ก็มอง เวลานอนเราเป็นคนนอนไม่ระวังนอนทีก็กระโปรงเปิด เเม่ทุกบ้านเป็นเหมือนเเม่เราไหมคะ
อยู่ก็อึดอัดออกก็ไม่ได้