ละครตั้งแต่ผมดูมา รู้สึกว่าเรื่องเล่ห์บรรพกาล สมเหตุสมผลดีที่สุดนะครับ เพราะพระเอกนางเอก ฉลาดมีเหตุผลทั้งคู่ พูดอะไรตรงไปตรงมาดี กาลวางแผนคิดรอบครอบหลายชั้นดี (ดูแล้วทำให้ฉลาดขึ้นมีความคิดที่ซับซ้อนขึ้น) บทไม่โง่ บทไม่เวิ่นเว้อ ไม่มีงอลไปมาอย่างไร้เหตุผลเหมือนละครหลายๆเรื่อง
แต่ผมสงสัย ทำไมผู้กำกับไม่สร้างละครที่แลาดๆสมเหตุสมผลแบบนี้มาตั้งแต่แรกครับ มัวเอาละครน้ำเน่าพระเอก นางเอกโง่ แบบ 10-20 ก่อน มาฉายอยู่ได้นานเป็นสิบๆปี สงสัยว่าทำไมตอนนั้นทำละครน้ำเน่าอ่ะครับ อย่างงี้ถ้าเกิดเรียนแบบ เปรียบเทียบเอาไปใช้ใช้ชีวิตจริง 80-90% โดยคิดว่าคนเราโง่เหมือนพระเอกนางเอกละครน้ำเน่า นางอิจฉาและคนร้าย ต้องแต่งตัวแรงๆหน้าเข้มๆ (ใครไม่เป็นแบบนี้แสดงว่าเป็นคนดีไว้ใจได้) นี่ชีวิตพังประสบปัญหาเพียบเลยนะครับ
ซึ่งผมเคยเป็นแบบนั้นชีวิต 80-90% เรียนรู้จากละครแม้กระทั้งเข้าสังคม คือ copy จากละครมาทั้งดุ้น ไม่ปรับอะไรเลยทั้งบุคลิก ความคิด และคิดว่าคนทั่วไปในชีวิตต้องโง่ๆแบบพระเอกนางเอกละคร ดูคนไม่ดีต้องดูที่การแต่งตัวกับแต่งหน้าเข้ม ใครไม่เป็นแบบนั้นคบได้ไม่มีอันตราย คิดแบบนี้มาตลอดเกือบ 30 ปี จนชีวิตเจอปัญหาเยอะ สมัยเรียนย้ายมากี่โรงเรียนก็เพื่อนมองว่าบุคลิกเราแปลกๆ แถมโดนเพื่อนแกล้งก็ยอมให้แกล้งเพราะคิดว่ายอมให้โดนแกล้งแล้วชีวิตจะได้ดีแบบนางเอกละคร ทำงานก็เจอปัญหาเพราะมีความคิดความอ่านแบบละคร เพราะคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องสังเกตุคนดูคนให้ออกขนาดพระเอกละครยังดูคนไม่ออกเลย งั้นคนทั่วไปก็น่าจะไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรเพราะเหมือนคนทั่วไปในละครเพราะลักษณะเค้าไม่ได้แต่งหน้าเข้มแบบนางร้ายนิ งั้นไว้ใจได้ เรื่องการดูคนการเรียนรู้จากการเข้าสังคมจริงไม่จำเป็น สุดท้ายเกิดปัญหามากมายจนต้องย้ายงานมาถึง 6 ที่
ถ้าเกิดตอนสมัยเด็กผู้กำกับสร้างละครที่ตัวพระเอกนางเอกฉลาดแบบนี้ ปัญหาในชีวิตผมก็ลดลงไปเยอะล่ะ ครับ ทำไมตอนนั้นไม่สร้างแบบนี้ครับ ?
ละครตั้งแต่ผมดูมา รู้สึกว่าเรื่องเล่ห์บรรพกาล สมเหตุสมผลดีที่สุดนะครับ ทำไมไม่สร้างแบบนี้ตั้งแต่แรก
แต่ผมสงสัย ทำไมผู้กำกับไม่สร้างละครที่แลาดๆสมเหตุสมผลแบบนี้มาตั้งแต่แรกครับ มัวเอาละครน้ำเน่าพระเอก นางเอกโง่ แบบ 10-20 ก่อน มาฉายอยู่ได้นานเป็นสิบๆปี สงสัยว่าทำไมตอนนั้นทำละครน้ำเน่าอ่ะครับ อย่างงี้ถ้าเกิดเรียนแบบ เปรียบเทียบเอาไปใช้ใช้ชีวิตจริง 80-90% โดยคิดว่าคนเราโง่เหมือนพระเอกนางเอกละครน้ำเน่า นางอิจฉาและคนร้าย ต้องแต่งตัวแรงๆหน้าเข้มๆ (ใครไม่เป็นแบบนี้แสดงว่าเป็นคนดีไว้ใจได้) นี่ชีวิตพังประสบปัญหาเพียบเลยนะครับ
ซึ่งผมเคยเป็นแบบนั้นชีวิต 80-90% เรียนรู้จากละครแม้กระทั้งเข้าสังคม คือ copy จากละครมาทั้งดุ้น ไม่ปรับอะไรเลยทั้งบุคลิก ความคิด และคิดว่าคนทั่วไปในชีวิตต้องโง่ๆแบบพระเอกนางเอกละคร ดูคนไม่ดีต้องดูที่การแต่งตัวกับแต่งหน้าเข้ม ใครไม่เป็นแบบนั้นคบได้ไม่มีอันตราย คิดแบบนี้มาตลอดเกือบ 30 ปี จนชีวิตเจอปัญหาเยอะ สมัยเรียนย้ายมากี่โรงเรียนก็เพื่อนมองว่าบุคลิกเราแปลกๆ แถมโดนเพื่อนแกล้งก็ยอมให้แกล้งเพราะคิดว่ายอมให้โดนแกล้งแล้วชีวิตจะได้ดีแบบนางเอกละคร ทำงานก็เจอปัญหาเพราะมีความคิดความอ่านแบบละคร เพราะคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องสังเกตุคนดูคนให้ออกขนาดพระเอกละครยังดูคนไม่ออกเลย งั้นคนทั่วไปก็น่าจะไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรเพราะเหมือนคนทั่วไปในละครเพราะลักษณะเค้าไม่ได้แต่งหน้าเข้มแบบนางร้ายนิ งั้นไว้ใจได้ เรื่องการดูคนการเรียนรู้จากการเข้าสังคมจริงไม่จำเป็น สุดท้ายเกิดปัญหามากมายจนต้องย้ายงานมาถึง 6 ที่
ถ้าเกิดตอนสมัยเด็กผู้กำกับสร้างละครที่ตัวพระเอกนางเอกฉลาดแบบนี้ ปัญหาในชีวิตผมก็ลดลงไปเยอะล่ะ ครับ ทำไมตอนนั้นไม่สร้างแบบนี้ครับ ?