สำหรับทิฏฐิของผมในเรื่องนี้ ผมเห็นว่า "จำเป็นทั้งหมด" ที่จะต้องศึกษาสำหรับการดับทุกข์
เพราะปัญญา 3 ขั้น ล้วนต้องอาศัยพระธรรมทั้งหมด 

พระไพศาล วิสาโล ควรศึกษาพระอภิธรรมไหม วันที่ 26 กรกฎาคม 2014
ข้อความสนทนาฉบับเต็ม http://visalo.org/QA/Q570726.html

อยากฟังทิฏฐิของทุกท่านครับ กรุณาแสดงความเห็นอย่างสุภาพชนพึงกระทำ และใช้หลักธรรมเทสกธรรม 5 

ปัญญา 3 ขั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ในพระพุทธศาสนาจะมีปัญญา ๓ ระดับ 

สุตตมยปัญญา ปัญญาที่สำเร็จจากการฟัง หมายความว่าฟัง ไม่ใช่ฟังเฉยๆนะคะ ฟัง พิจารณา ไตร่ตรอง เข้าใจ ซึ่งใครก็ไม่สามารถที่จะช่วงชิงไปได้เลย ถ้ามีปัญญาความเข้าใจธรรม ทรัพย์สินอื่นก็ยังถูกช่วงชิงลักพาไปได้ สาธารณะกับน้ำท่วมไฟไหม้ได้ แต่ปัญญาเมื่อเกิดแล้วจะค่อยๆเจริญขึ้น ถ้ามีความเข้าใจเพิ่มขึ้น และเห็นคุณของปัญญามากขึ้น ก็มีการศึกษาธรรมไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงระดับขั้นของสุตตมยปัญญา ปัญญาที่สำเร็จจากการฟัง แล้วก็มี

จินตามยปัญญา ฟังแล้วกลับไปบ้านก็อาจจะคิด  ไตร่ตรองถึงสิ่งที่ได้ยินได้ฟังอีก ลักษณะของรูป แข็งหรือร้อน เย็นหรืออ่อน พวกนี้คะฟังมาก็แล้วแต่ว่าสามารถที่จะระลึกได้เท่าไร ใคร่ครวญได้เท่าไร เข้าใจได้อีกเท่าไร นั่นก็เป็นปัญญาระดับของการตรึก การคิดนึก ก็เป็นสุตตมยปัญญา จินตามยปัญญา ส่วนอีกขั้น ๑ เป็น

ภาวนามยปัญญา เป็นปัญญาที่อบรมด้วยสติสัมปชัญญะ ซึ่งต้องอาศัยการฟังเข้าใจก่อนจึงสามารถที่จะเป็นปัจจัยให้สติอีกระดับหนึ่งสามารถที่จะเกิดระลึกรู้ลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ แล้วเริ่มเข้าใจขึ้นจนกว่าสามารถที่จะประจักษ์แจ้งอริยสัจธรรมได้ ก็มีปัญญา ๓ ระดับ  
หลักธรรมเทสกธรรม 5 
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ธรรมเทสกธรรม 5 (ธรรมของนักเทศก์, องค์แห่งธรรมกถึก, ธรรมที่ผู้แสดงธรรมหรือสั่งสอนคนอื่นควรตั้งไว้ใน
ใจ — qualities of a preacher; qualities which a teacher should establish in himself)

       1. อนุปุพฺพิกถํ (กล่าวความไปตามลำดับ คือ แสดงหลักธรรมหรือเนื้อหาวิชาตามลำดับความง่ายยากลุ่มลึก มีเหตุผลสัมพันธ์ต่อเนื่องกันไปโดยลำดับ — His instruction or exposition is regulated and gradually advanced.)

       2. ปริยายทสฺสาวี (ชี้แจงยกเหตุผลมาแสดงให้เข้าใจ คือ ชี้แจงให้เข้าใจชัดในแต่ละแง่แต่ละประเด็น โดยอธิบายขยายความ ยักเยื้องไปต่างๆ ตามแนวเหตุผล — It has reasoning or refers to causality)

       3. อนุทยตํ ปฏิจฺจ (แสดงธรรมด้วยอาศัยเมตตา คือ สอนเขาด้วยจิตเมตตา มุ่งจะให้เป็นประโยชน์แก่เขา — It is inspired by kindness; teaching out of kindliness.)

       4. น อามิสนฺตโร (ไม่แสดงธรรมด้วยเห็นแก่อามิส คือ สอนเขามิใช่เพราะมุ่งที่ตนจะได้ลาภ หรือผลประโยชน์ตอบแทน — It is not for worldly gain.)

       5. อตฺตานญฺจ ปรญฺจ อนุปหจฺจ (แสดงธรรมไม่กระทบตนและผู้อื่น คือ สอนตามหลักตามเนื้อหา มุ่งแสดงธรรม แสดงธรรม ไม่ยกตน ไม่เสียดสีข่มขี่ผู้อื่น — It does not hurt oneself or others; not exalting oneself while contempting others.)
 
ที่มา: พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พิมพ์ครั้งที่ ๑๒ พ.ศ. ๒๕๔๖