สวัสดีจ้า วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์การที่สุดๆในชีวิต อาจจะพิมพ์ถูกพิมพ์ผิด เราเอาประสบการณ์มาแชร์ให้ทุกคนได้อ่าน บางคนจะชอบหรือไม่ชอบเราก็ไม่โกรธนะ และเราขอเป็นส่วนหนึ่งให้ผู้ติดเชื้อ มีกำลังใจ ใช้ชีวิตเดินหน้าต่อไป เพราะโรคนี้ไม่ได้น่ากลัว ถ้าเราดูแลตัวเองดี มีกำลังใจ ไม่ทำแพร่เชื้อให้คนอื่นต่อ เราจะใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติทั่วไป เราขอเล่าเลยละกันนะ ..... คือ ตอนนั้นเรากำลังจะเริ่มทำงานใหม่ ซึ่งตอนนั้นเราก็กลัวการตรวจเลือดก่อนเข้าทำงานเหมือนกัน เพราะเราอ่านเรื่องแบบนี้จากหลากหลายแหล่งข่าว สมมติ ถ้าเกิดเราเป็น POS จริงๆ เราจะทำยังไง เราจะเสียโอกาสแน่นอน และโชคมันก็จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น เจองานที่ต้องตรวจ HIV, X-Ray ปอด, ตับอักเสบ (จริงๆแล้วมันละเมิดสิทธิส่วนบุคคลตามกฏหมายแรงงาน) อะ..โอเค เราก็ยอมไปตรวจ ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป ตอนนั้น คือ 50/50 คิดตลอดเวลาถ้าเราเป็น pos เราจะใช้ชีวิตต่อจากนี้ยังไง เรารู้ใจตัวเองดีว่าเราผ่านอะไรมาบ้าง #เพราะคำว่าไว้ใจ #และพลาดเอง ไม่โทษใคร ......เราขอข้ามขั้นตอนการตรวจไปเลยนะ ข้ามไปที่ผลตรวจเลย ระหว่างที่รอ ผลตรวจ 1 ชม. (รพ.เอกชน ทำงานเร็ว จนไม่เผื่อเวลาให้ทำใจ) หมอก็เรียกเราเข้าไป จากนั้นหมอก็บอกว่า ผลเลือดของเราผิดปกติ ตอนนั้นคิดอย่างเดียวคือเป็นแน่ๆ แล้วหมอก็ถามต่อว่าเรามีความเสี่ยงอะไรมาไหม ตอนนี้ผลที่ออกมา มันเป็น Positive นะ ... เราก็ตั้งสติแล้วก็ตอบหมอไป ตามความเป็นจริงไป คุยกับหมอนานมากๆ ... เราถามหมอทุกอย่าง การรักษา การดูแลตัวเอง การใช้ชีวิตต่างๆ บลาๆๆๆ ... แน่นอน ตอนนี้เรารู้ผลแล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ตอนนั้นเราไม่ได้วางแผนอะไรในชีวิตเลย ว่าเราจะไปต่อยังไง จะบอกให้ใคร ครอบครัวหรือเพื่อนที่ไว้ใจ สุดท้ายเราขอเก็บไว้คนเดียว เราเป็นคนหนึ่งที่เก็บความรู้สึกไว้ดีมาก เพราะคำว่า สติ อย่างเดียว ... ในใจตอนนั้น จะร้องไห้ก็แบบร้องไม่มีน้ำตา ได้แต่ท่องคำว่า สติ สติ และสติ อย่างเดียว นอนไม่ค่อยหลับเลยเกือบหลายวัน ตั้งแต่รู้ผล เราพยายามที่จะไม่คิดมาก ไม่เสพข่าวอะไรที่มันบั่นทอนจิตใจ เมื่อสติเรากลับมาไม่ฟุ้งซ่าน ตอนนี้นึกถึงหน้าคนในครอบครัวเราอย่างเดียว ตอนนั้นโฮเลยจ้า ร้องไห้ ขอโทษในใจที่เราทำให้ผิดหวังในตัวเราเป็นอย่างมาก ขอโทษที่เราทำตัวเอง ไม่รักตัวเอง ใช้ร่างกายที่พ่อแม่ให้มามากจนเกินไป (พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป😂)
เมื่อรู้ตัวว่าติด HIV และการดูแลตัวเอง และไม่แพร่เชื้อให้คนอื่น