เราเป็นผู้หญิงคนนึงที่ตั้งแต่เด็กจนโตมาเป็นผู้ใหญ่เราเติบโตมาแบบธรรมดาๆ ถึงแม้จะไม่ได้เป็นเด็กเรียบร้อยจ๋าแต่ก็ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ชีวิตไม่ได้มีสีสันอะไรให้น่าเล่าถึงตอนเด็กก็เรียนบ้างเล่นบ้างตามประสา จบม.6 ก็เข้าเรียนมหาวิทยาลัย จบมหาวิทยาลัยก็เป็นมนุษย์เงินเดือนมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นสเตปที่ธรรมด๊าธรรมดา
 
แต่เราชอบโดนญาติบางกลุ่มค่อนแคะค่ะว่าชีวิตเรานี่ไม่มีสตอรี่ให้น่าเล่าถึงเลย ใช้ชีวิตได้ไม่คุ้มเลย ไม่เคยมีประสบการณ์เสี่ยงๆ ชีวิตน่าเบื่อมาก และที่งงที่สุดคือพวกเค้าจะชอบคิดว่าเราเก็บกดค่ะเพราะต้องทำตัวเป็นคนที่อยู่ในกรอบตลอดเวลา เราก็จะบอกพวกเค้าตลอดว่านิสัยเราเป็นคนเรียบๆแบบนี้อยู่แล้วเราไม่ได้เก็บกดอะไร พวกเค้าก็จะบอกไม่เชื่อกันตลอด และพวกเค้าจะบอกตลอดว่าการเติบโตมาแบบราบเรียบของเราทำให้เป็นคนภูมิต้านทานต่ำ ไม่เหมือนพวกเค้าที่ใช้ชีวิตโลดโผนสุดเหวี่ยง เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมา ที่เจอปัญหาอะไรก็จะมีความอดทน
 
ญาติกลุ่มนี้ของเรามีอยู่ 4 คนทั้ง 4 คนสมัยเด็กและวัยรุ่นถือว่าเกเร และจี๊ดพอสมควรทุกคน แต่ปัจจุบันนี้ทุกคนมีหน้าที่การงานทำได้ดิบได้ดีทุกคน คนแรกเป็นผู้ชายตอนวัยรุ่นไม่ชอบเรียนหนังสือ โดดเรียนไปนั่งกินเหล้าและเสพสารติดหมกตัวอยู่ที่บ้านเพื่อนซึ่งเป็นโต๊ะสนุ๊กประจำ มีเรื่องทะเลาะวิวาทกับคนอื่นขึ้นโรงพักก็บ่อย มีลูกตั้งแต่อายุ 16 แต่ยังเจ้าชู้คบผู้หญิงไปเรื่อยเลยทะเลาะกับแฟนบ่อย ภาพที่เราเห็นจนชินตาในสมัยนั้นคือสองคนผัวเมียทะเลาะขว้างปาข้าวของใส่กัน แต่แฟนเค้าก็ยังทนได้ไม่ยอมเลิก ปัจจุบันญาติคนนี้เป็นเซลล์ขายอุปกรณ์เดินไฟรายได้ต่อเดือนค่อนข้างสูงส่วนชีวิตคู่กลายเป็นครอบครัวสุขสันต์ที่รักกันดีแล้วลูกก็เป็นวัยรุ่นน่ารักนิสัยดีเลย ญาติคนที่ 2 ตอนวัยรุ่นเป็นเหมือนคนแรกทุกอย่างเพราะตัวติดกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดต่างกันแค่ญาติคนที่ 2 นี้ไม่ได้ไปทำผู้หญิงท้องเหมือนคนแรก คนนี้ปัจจุบันทำงานเป็นคนขับรถให้กับครอบครัวนักธุรกิจใหญ่มีชื่อคนนึงรายได้ก็ดี ญาติคนที่สามเป็นผู้ชายเหมือนกันตอนวัยรุ่นเรียนอยู่อุเทนถวายมีเรื่องตีรันฟันแทงประจำ ตีสองตีสามก็พร้อมจะออกไปตีกับคนอื่นถ้าเพื่อนโทรมาเรียกจนแม่ต้องไหว้ลูกเลยขอว่าอย่าไปกลัวลูกไปตาย ในหัวคิดแต่เรื่องตีกับคนอื่นและการแก้แค้นคู่อริตลอดเวลาทำให้เรียนจบช้ากว่าคนอื่น 3 ปี โดนตำรวจจับก็บ่อย เคยโดนแทงจนกระเพาะฉีกนอนโรงพยาบาลแต่ก็ผ่านมาได้ ปัจจุบันนี้มีธุรกิจรับสร้างบ้านเป็นของตัวเองเป็นอาเสี่ยไปแล้ว คนสุดท้ายเป็นทอม ตอนวัยรุ่นไม่ชอบเรียนหนังสือเหมือนกันติดเกมส์ ไม่ไปโรงเรียนอยู่แต่ร้านเกมส์ เจ้าชู้จีบผู้หญิงไปทั้ว และชอบไปมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับผู้ชาย เคยบุกไปทำร้ายแฟนตัวเองกลางร้านอาหารต่อหน้าพ่อแม่แฟนหญิงแล้วสั่งสอนพ่อแม่ฝ่ายหญิงว่าดูแลลูกดีๆหน่อยอย่าให้ลูกซ่านัก ปัจจุบันกลับตัวแล้วมีร้านขายข้าวแกงเป็นของตัวเองร้านใหญ่เลยรายได้ไม่ต้องพูดถึงขายดีมาก
 
เรารู้สึกยินดีและชื่นชมพวกเค้านะคะที่ทุกวันนี้พวกเค้ากลับตัวได้ มีชีวิตที่สมบูรณ์มีความสุข มีหน้าที่การงานดี แต่เราไม่เข้าใจและอยากรู้ว่าทำไมพวกเค้าต้องเอาเราไปเปรียบเทียบกับพวกเค้าด้วยคะทั้งเรื่องการใช้ชีวิตว่าเราใช้ชีวิตราบเรียบ ใช้ชีวิตไม่คุ้ม ทนเก็บกดอยู่ในกรอบตอนวัยรุ่น ไม่เหมือนพวกเค้าที่ใช้ชีวิตคุ้มแล้ว ผ่านความเสี่ยงมามากมาย ชีวิตมีเรื่องราวทำให้พวกเค้ามีภูมิต้านทานสูงเป็นคนเจนโลก และเรื่องหน้าที่การงานเราก็ชอบโดนพวกเค้าเอาไปเปรียบเทียบค่ะว่าตอนเด็กเราตั้งใจเรียนไปสุดท้ายก็มานั่งทำงานมนุษย์เงินเดือนธรรมดา ดูพวกเค้าซิตอนวัยรุ่นเกเรตอนนี้รายได้ดีกว่าเราทุกคน เพราะเค้าเรียนโรงเรียนชีวิตมาไม่เหมือนเราเรียนในตำรา ทุกครั้งตอนรวมญาติหรือเจอกันเราจะโดนพวกเค้าเปรียบเทียบแบบนี้ตลอดค่ะ
 
เราอยากรู้ว่าการโตมาแบบธรรมดาๆของเราเนี่ยมันถือเป็นการใช้ชีวิตไม่คุ้มเหรอคะ แล้วพวกเค้าจะเอาเราไปเปรียบเทียบกับตัวเองทำไมต่างคนต่างใช้ชีวิตในแบบของตัวเองไม่ได้เหรอ