เราควรทำไง.... ในเมื่อเราไม่ชอบเเล้วเราทำตัวปกติ ท่านก็หาว่าเราย้อนเราทำหน้าบึ้ง...... คือเราทำอะไรเราก็ผิด เรารู้ว่า การด่าพ่อมัน=บาปเเต่พอพ่อด่าเราเเบบมีคำว่า"ตีน กินตีนมั้ย ควาย.... เเละอื่นๆ" ซึ่งคำเหล่านี้ผู้เป็นพ่อจะไม่สนใจเลยหรอว่าลูกเค้าจะคิดอย่างไง จเป็นอะไร จะเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย ถ้าเราเอ่ยนามท่านก็หาว่าลูกเนรคุณอีก งั้นเรามาเล่าเรื่องของวันนี้ให้ทุกคนฟังนะ
"วันนี้ซึ่งเป็นวัน อาทิตย์ ที่ 19 เมษายน 2563 ใช่เป็นวันที่มีโควิดต้องกักตัว วันนี้เราตื่น 9 โมงกว่า (ซึ่งเรายังไม่ได้จับโทรศัพท์เข้าโลกส่วนตัวนะ) เรามีน้อง 1 คน เป็นผู้ชาย ก็พึ่งตื่นเหมือนกันเเล้วโดนท่านใช้เเต่เช้า น้องมันย้อนหน่อยเดียว มันเลยโดนตี จากนั้นมันลามมาที่เรา ซึ่งนั่งอยู้ฉยๆอยู่ข้างนอก เเล้วนั่งมองสถานการณ์เเบบสีหน้าปกติ ท่านก็มาด่ามาว่า เเล้วท่านบอกมา"จะเป็นกูอยู่ละ" ทั้งๆที่ทุกวันนี้เราทำตัวปกติไม่คุยกับท่าน ไม่ยุ่งกับท่าน ทำเหมือนท่านไม่มีตัวตน เเล้วอยู่เฉยๆไม่อาละวาด เเต่ท่านมาด่าเราว่าเราทั้งที่เราไม่ได้ทำไรเลย......
คือเราไม่ชอบอ่ะค่ะ...เเล้วทุกวันนี้เราก็นอนนอกนะเเยกตัวออกมานินคนเดียวนอนนอก ทุกคืนหมาก็หอน... เห่า.... บาฃทีของตกเล่นเอาเราร้องไห้... เเต่ผู้เป็นพ่อเค้านอนสบายไม่สนใจ เราเลยต้องโทรหาคนที่ทำให้เราสบายใจอ่ะค่ะ.... คือเอาง่ายๆผู้เป็นพ่อตั้งเเต่เกิดมาท่านก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเรา ไม่คิดว่าท่านเป็นพ่อของเราไม่คิดว่าท่านจะเป็นครอบครีวกับเรา.....เเล้วทุกวันเสาร์-อาทิตย์.. ท่านจะอยู่บ้าน.. เราก็ต้องทน เเต่มีหลายครั้งที่เราท้อ เเละ เครียดมากๆ เเต่ท่านกลับเมิน เราเลยคิดไว้ว่า"ถ้าจะเมินไม่สนใจ... เราก็จะทำเช่นนั้นในอนาคต"
เรารู้ว่าท่านเป็นผู้ให้กำเนิดเรา... เเต่มันไม่ยุติธรรมนะที่พ่อมาด่าเราว่าเราโดยใช้คำที่ไม่สุภาพ คำหยาบก็มา เราไม่ชอบนะ
คือเเบบ.... ท่านด่าเราตบตีเราไม่ฟังเกตุผลเรา.. เข้าข้างคนที่ไม่ใช่ลูกทั้งๆที่ลูกตัวเองถูกเเต่กลับหาว่าลูกผิด เหตุผลก็ไม่ยอมฟังฟังของคนอื่น
ก็หาว่าปกติ เเต่สิ่งที่ท่านกระทำมันเกินไปนะ เอาของมาขว้างใส่บ้าง เอาหัวเราโขกกับรั้ว เลือกเส้นทางให้ ตั้งความหวังสูงโดยไม่สนใจลูกตัวเองเลยว่า ลูกตัวเองทำได้มั้ย ไหวมั้ย ไม่มีถามตั้งอย่างเดียว
เเล้วตอนที่เราจะขึ้น ม.1ถึงเวลาที่เราต้องไปสมัครเข้าโรงเรียนมัธยมเเล้ว เเล้วโรงเรียนที่ว่าก็เป็นโรงเรียนที่ท่านบังคับเราเข้าด้วยนะคะ
เเล้วพอเราเข้าได้ เเต่อยู่ห้อง 12 ห้องเกือบท้าย เเต่ท่านไม่พอใจ ท่านไม่ดีใจ ทั้งๆที่รู้ว่ามันสอบเข้ายาก มันเป็นโรงเรียนดัง เเต่ทุกวันนี้เราก็ได้ยินข่าวนะคะ ว่าท่านเอาเรื่องของเราไปเล่าต่อๆให้คนในที่ทำงานท่านฟังนะคะ คือเรารู่ว่าที่ท่านให้เราสอบเข้าโรงเรียนที่มันสอบยากเเต่ได้เกณฑ์มาตรฐานที่ดี เป็นโรฃเรียนดังเพื่อที่จะเอาไปอวดไปพูดไปเล่าให้คนอื่นฟัง เเต่สำหรับเราเครียดเก็บกดกับครอบคาัวที่ต้องถูกบังคับมาตั้งเเต่เด็ก ทุกวันนี้เราได้เเต่ขอพรให้ตัวเองเป็นอิสระเรารอวันที่เป็นอิสระ ทุกวันนี้เราก็ท้อ เก็บกดมาก เครียดมาก จนต้องทำร้ายร่างกายตัวเอง เเละ ต้องทำให้ตัวเองอับอาย เเต่ท่านก็เอาเเต่พูดว่า จะพาไปศรีธัญญาพูดต่อหน้าครู ซึ่งเราไม่พอใจที่ท่านไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกตัวเองเลย พอเราเอาเรื่องของเราเเละครอบครัวไปเล่าให้กับพี่เเละคนสนิทฟัง ก็หาว่าเราปากโป้ง ปล่อยข่าวให้ตัวเองอับอาย ขายหน้า เราไม่คิดงั้นนะคะทุกคน เราอยากให้ทุกคนอ่านให้เข้าใจ ว่าทุกวันนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าคนที่เรารู้จักเเละสนิทเค้าก็ได้เเต่เป็นกำลังใจให้ บอกให้สู้ๆ บางคนก็อยากจะช่วยเเต่ช่วยไรไม่ได้ บางคนก็พยายามทำให้เรายัม ทุกวันนี้เราไม่มีความสุข เรามีเเต่ทุกข์😭😭
เราอยากให้โลกนี้มีความยุติธรรมนะคะ.... เเละอยากให้ทางครอบครัวเข้าใจความรู้สึก อยากบอกทุกคนนะคะ นี่เป็นการเล่า เเละ ต้องการให้ทึกคนที่เจอประสบการณ์เเบบนี้สู้ๆนะคะ ทางนี้เริ่มท้อเเล้วนะคะ ทางนี้เคยเกือบฆ่าตัวตาย เราไม่อยากให้ทุกคนเป็นเหมือนเรา อย่าท้อนะคะ สู้ๆนะคะทุกคน
...... เรารู้นะคะว่าคนเกิดปีจอไม่ถูกกับคนที่นเกิดปีวัวเเต่มันเกินไปนะคะสำหรับคนเป็นพ่อนะ..😭😭😭
เกลียดพ่อเเบบนี้มากค่ะ!!
"วันนี้ซึ่งเป็นวัน อาทิตย์ ที่ 19 เมษายน 2563 ใช่เป็นวันที่มีโควิดต้องกักตัว วันนี้เราตื่น 9 โมงกว่า (ซึ่งเรายังไม่ได้จับโทรศัพท์เข้าโลกส่วนตัวนะ) เรามีน้อง 1 คน เป็นผู้ชาย ก็พึ่งตื่นเหมือนกันเเล้วโดนท่านใช้เเต่เช้า น้องมันย้อนหน่อยเดียว มันเลยโดนตี จากนั้นมันลามมาที่เรา ซึ่งนั่งอยู้ฉยๆอยู่ข้างนอก เเล้วนั่งมองสถานการณ์เเบบสีหน้าปกติ ท่านก็มาด่ามาว่า เเล้วท่านบอกมา"จะเป็นกูอยู่ละ" ทั้งๆที่ทุกวันนี้เราทำตัวปกติไม่คุยกับท่าน ไม่ยุ่งกับท่าน ทำเหมือนท่านไม่มีตัวตน เเล้วอยู่เฉยๆไม่อาละวาด เเต่ท่านมาด่าเราว่าเราทั้งที่เราไม่ได้ทำไรเลย......
คือเราไม่ชอบอ่ะค่ะ...เเล้วทุกวันนี้เราก็นอนนอกนะเเยกตัวออกมานินคนเดียวนอนนอก ทุกคืนหมาก็หอน... เห่า.... บาฃทีของตกเล่นเอาเราร้องไห้... เเต่ผู้เป็นพ่อเค้านอนสบายไม่สนใจ เราเลยต้องโทรหาคนที่ทำให้เราสบายใจอ่ะค่ะ.... คือเอาง่ายๆผู้เป็นพ่อตั้งเเต่เกิดมาท่านก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเรา ไม่คิดว่าท่านเป็นพ่อของเราไม่คิดว่าท่านจะเป็นครอบครีวกับเรา.....เเล้วทุกวันเสาร์-อาทิตย์.. ท่านจะอยู่บ้าน.. เราก็ต้องทน เเต่มีหลายครั้งที่เราท้อ เเละ เครียดมากๆ เเต่ท่านกลับเมิน เราเลยคิดไว้ว่า"ถ้าจะเมินไม่สนใจ... เราก็จะทำเช่นนั้นในอนาคต"
เรารู้ว่าท่านเป็นผู้ให้กำเนิดเรา... เเต่มันไม่ยุติธรรมนะที่พ่อมาด่าเราว่าเราโดยใช้คำที่ไม่สุภาพ คำหยาบก็มา เราไม่ชอบนะ
คือเเบบ.... ท่านด่าเราตบตีเราไม่ฟังเกตุผลเรา.. เข้าข้างคนที่ไม่ใช่ลูกทั้งๆที่ลูกตัวเองถูกเเต่กลับหาว่าลูกผิด เหตุผลก็ไม่ยอมฟังฟังของคนอื่น
ก็หาว่าปกติ เเต่สิ่งที่ท่านกระทำมันเกินไปนะ เอาของมาขว้างใส่บ้าง เอาหัวเราโขกกับรั้ว เลือกเส้นทางให้ ตั้งความหวังสูงโดยไม่สนใจลูกตัวเองเลยว่า ลูกตัวเองทำได้มั้ย ไหวมั้ย ไม่มีถามตั้งอย่างเดียว
เเล้วตอนที่เราจะขึ้น ม.1ถึงเวลาที่เราต้องไปสมัครเข้าโรงเรียนมัธยมเเล้ว เเล้วโรงเรียนที่ว่าก็เป็นโรงเรียนที่ท่านบังคับเราเข้าด้วยนะคะ
เเล้วพอเราเข้าได้ เเต่อยู่ห้อง 12 ห้องเกือบท้าย เเต่ท่านไม่พอใจ ท่านไม่ดีใจ ทั้งๆที่รู้ว่ามันสอบเข้ายาก มันเป็นโรงเรียนดัง เเต่ทุกวันนี้เราก็ได้ยินข่าวนะคะ ว่าท่านเอาเรื่องของเราไปเล่าต่อๆให้คนในที่ทำงานท่านฟังนะคะ คือเรารู่ว่าที่ท่านให้เราสอบเข้าโรงเรียนที่มันสอบยากเเต่ได้เกณฑ์มาตรฐานที่ดี เป็นโรฃเรียนดังเพื่อที่จะเอาไปอวดไปพูดไปเล่าให้คนอื่นฟัง เเต่สำหรับเราเครียดเก็บกดกับครอบคาัวที่ต้องถูกบังคับมาตั้งเเต่เด็ก ทุกวันนี้เราได้เเต่ขอพรให้ตัวเองเป็นอิสระเรารอวันที่เป็นอิสระ ทุกวันนี้เราก็ท้อ เก็บกดมาก เครียดมาก จนต้องทำร้ายร่างกายตัวเอง เเละ ต้องทำให้ตัวเองอับอาย เเต่ท่านก็เอาเเต่พูดว่า จะพาไปศรีธัญญาพูดต่อหน้าครู ซึ่งเราไม่พอใจที่ท่านไม่รู้อะไรเกี่ยวกับลูกตัวเองเลย พอเราเอาเรื่องของเราเเละครอบครัวไปเล่าให้กับพี่เเละคนสนิทฟัง ก็หาว่าเราปากโป้ง ปล่อยข่าวให้ตัวเองอับอาย ขายหน้า เราไม่คิดงั้นนะคะทุกคน เราอยากให้ทุกคนอ่านให้เข้าใจ ว่าทุกวันนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าคนที่เรารู้จักเเละสนิทเค้าก็ได้เเต่เป็นกำลังใจให้ บอกให้สู้ๆ บางคนก็อยากจะช่วยเเต่ช่วยไรไม่ได้ บางคนก็พยายามทำให้เรายัม ทุกวันนี้เราไม่มีความสุข เรามีเเต่ทุกข์😭😭
เราอยากให้โลกนี้มีความยุติธรรมนะคะ.... เเละอยากให้ทางครอบครัวเข้าใจความรู้สึก อยากบอกทุกคนนะคะ นี่เป็นการเล่า เเละ ต้องการให้ทึกคนที่เจอประสบการณ์เเบบนี้สู้ๆนะคะ ทางนี้เริ่มท้อเเล้วนะคะ ทางนี้เคยเกือบฆ่าตัวตาย เราไม่อยากให้ทุกคนเป็นเหมือนเรา อย่าท้อนะคะ สู้ๆนะคะทุกคน
...... เรารู้นะคะว่าคนเกิดปีจอไม่ถูกกับคนที่นเกิดปีวัวเเต่มันเกินไปนะคะสำหรับคนเป็นพ่อนะ..😭😭😭