อยากจะถามความคิดเห็นเรื่องเพื่อนที่สนิทแต่เหมือนไม่สนิทอะไรเลย เรื่องมันยาวมาก แต่จะสรุปให้นะคะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสนิทกับเพื่อนคนนึง สนิทมากไปไหนไปกัน มีอะไรก็จะปรึกษากันทุกเรื่อง ทุกเรื่องเลยจริงๆ นามสมมุติชื่อ เอ ก็แล้วกันนะคะ แต่พอแยกย้ายกันเข้ามหาลัย ต่างคนต่างไป แต่มหาลัยก็ไม่ไกลกันมากนัก นั่งรถไปหากันได้ เราก็คุย ปรึกษากันตามปกติ จนปี1ประมาณเทอม2 เราเริ่มความคิดไม่ตรงกัน เวลาไม่ตรงกันบ้าง จะแชทจะทำอะไรก็เวลาคลาดกันตลอด แต่ส่วนมากเราจะไมาค่อยได้ตอบแชทเพื่อน แต่บอกก่อนนะว่าแต่ก่อนเราไม่มีแฟน ถ้าเรื่องไม่ค่อยสำคัญเราจะไม่ค่อยได้ตอบ แต่ตรงนี้เพื่อนเรารู้ดี มีอะไรก็จะคุย ปรึกษาต่อหน้าตลอด เราเริ่มมีปากเสียงกัน เอก็จะงอนเราบ้างอะไรบ้างเรื่องตอบแชท แต่บางทีก็ตอบ แต่จะช้านิดนึง พอปี1เทอม2 เราจะไม่ได้ตอบเท่าไหร่ เพราะคณะที่เราเรียนมันหนักพอสมควรเลยแหละ แต่เราก็กลับมาคุยกันปกติได้เพราะเพื่อนในกลุ่มคอยพูดให้เราดีกันตลอด จนปี2 เราเห็นเอมันไปสนิทกับเพื่อนอีกคนนึงที่มันไม่เคยสนิทเลยด้วยซ้ำ แต่เราก็เฉยๆ เพราะเอมันเคยให้เหตุผลกับเราว่า มันเหงา มันอยากมีเพื่อนคอยคุยกับมันตลอด แต่เราเป็นให้เอมันไม่ได้ อาจเป็นเพราะเราไม่ค่อยตอบ เราคิดว่า การพิมมันทำให้เรากับเอทะเลาะกันมาหลายครั้งมากแล้ว เราเลยไม่อยากพิมอีก หลายครั้งที่ตัวหนังสือมันไม่ตรงกับน้ำเสียงที่เราต้องการให้เอรู้ นั่นคือ1เหตุผลที่เราไม่ค่อยตอบ จนเราทะเลาะกันหนัก งอน น้อยใจกันมาก แต่ต่างคนก็ต่างปล่อยผ่านไป ไม่มีใครง้อใคร. จนเรามีแฟน แล้วเอมันก็คอยแซะเราตลอดในแชทกลุ่มว่า เหงาจังไม่มีแฟนให้ติด ติดแฟนจนลืมเพื่อน อะไรแบบนี้ แต่เราก็ไม่เคยตอบโต้นะ อ่านแล้วปล่อยเลย อยากจะรู้ว่าเราผิดเหรอคะที่ตอบแชทเพื่อนตลอดไม่ได้ อยู่คุยเป็นเพื่อนตลอดไม่ได้ บางทีคุยถึงตี3-4 แล้วใครจะอยู่คุยไหวคะ แบบนี้ต้องเรียกว่าเพื่อนอยู่มั้ย
คำว่าเพื่อน รึป่าว ?
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสนิทกับเพื่อนคนนึง สนิทมากไปไหนไปกัน มีอะไรก็จะปรึกษากันทุกเรื่อง ทุกเรื่องเลยจริงๆ นามสมมุติชื่อ เอ ก็แล้วกันนะคะ แต่พอแยกย้ายกันเข้ามหาลัย ต่างคนต่างไป แต่มหาลัยก็ไม่ไกลกันมากนัก นั่งรถไปหากันได้ เราก็คุย ปรึกษากันตามปกติ จนปี1ประมาณเทอม2 เราเริ่มความคิดไม่ตรงกัน เวลาไม่ตรงกันบ้าง จะแชทจะทำอะไรก็เวลาคลาดกันตลอด แต่ส่วนมากเราจะไมาค่อยได้ตอบแชทเพื่อน แต่บอกก่อนนะว่าแต่ก่อนเราไม่มีแฟน ถ้าเรื่องไม่ค่อยสำคัญเราจะไม่ค่อยได้ตอบ แต่ตรงนี้เพื่อนเรารู้ดี มีอะไรก็จะคุย ปรึกษาต่อหน้าตลอด เราเริ่มมีปากเสียงกัน เอก็จะงอนเราบ้างอะไรบ้างเรื่องตอบแชท แต่บางทีก็ตอบ แต่จะช้านิดนึง พอปี1เทอม2 เราจะไม่ได้ตอบเท่าไหร่ เพราะคณะที่เราเรียนมันหนักพอสมควรเลยแหละ แต่เราก็กลับมาคุยกันปกติได้เพราะเพื่อนในกลุ่มคอยพูดให้เราดีกันตลอด จนปี2 เราเห็นเอมันไปสนิทกับเพื่อนอีกคนนึงที่มันไม่เคยสนิทเลยด้วยซ้ำ แต่เราก็เฉยๆ เพราะเอมันเคยให้เหตุผลกับเราว่า มันเหงา มันอยากมีเพื่อนคอยคุยกับมันตลอด แต่เราเป็นให้เอมันไม่ได้ อาจเป็นเพราะเราไม่ค่อยตอบ เราคิดว่า การพิมมันทำให้เรากับเอทะเลาะกันมาหลายครั้งมากแล้ว เราเลยไม่อยากพิมอีก หลายครั้งที่ตัวหนังสือมันไม่ตรงกับน้ำเสียงที่เราต้องการให้เอรู้ นั่นคือ1เหตุผลที่เราไม่ค่อยตอบ จนเราทะเลาะกันหนัก งอน น้อยใจกันมาก แต่ต่างคนก็ต่างปล่อยผ่านไป ไม่มีใครง้อใคร. จนเรามีแฟน แล้วเอมันก็คอยแซะเราตลอดในแชทกลุ่มว่า เหงาจังไม่มีแฟนให้ติด ติดแฟนจนลืมเพื่อน อะไรแบบนี้ แต่เราก็ไม่เคยตอบโต้นะ อ่านแล้วปล่อยเลย อยากจะรู้ว่าเราผิดเหรอคะที่ตอบแชทเพื่อนตลอดไม่ได้ อยู่คุยเป็นเพื่อนตลอดไม่ได้ บางทีคุยถึงตี3-4 แล้วใครจะอยู่คุยไหวคะ แบบนี้ต้องเรียกว่าเพื่อนอยู่มั้ย