ระหว่างบรรทัด

เงาโต๊ะเก่าเงียบงันในเช้าว่าง ที่เคยนั่งเคียงข้างกลับอ้างว้าง คำแนะนำเคยก้องดังกังวานกลาง กลับเงียบพรางเหลือเพียงเสียงหัวใจ ปากกาวางทับแฟ้มที่เธอเคยเปิด กลิ่นกาแฟยังเลอะโต๊ะเหมือนเคยไว้ เธอไม่อยู่แต่

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

เธอใช่ไหม...มอบกลิ่นอายของความสุข มาปลอบปลุกความหวังอยู่เคียงข้าง ปันอวลไอไมตรีแผ่จางจาง แตะสัมผัสอย่างถนอมพร้อมเมตตา เธอใช่ไหม...พาใจมุ่งสู่ฟ้ากว้าง บอกกลางทางว่าอาทรและห่วงหา ส่งความรักสลักห้วงดวงอ

ระหกเหเร่ไกลใจรอนร้าวเวหาหาวกว้างใหญ่ที่ใดหนาได้พักพิงอิงคอนผ่อนกายาหลุบปีกล้าระโหยอ่อนโรยแรง ค่ำคืนหวาดวิตกสะทกสะท้านรัตติกาลกลืนกลบเลือนลบแสงสายลมหวีดกรีดผ่านม่านไม้แปลงคล้ายเสียงแสร้งปีศาจแทรกบาดทร

* กาลพร่างามความฝันอันสวยสด จางสลดเลือนหม่นบนกลีบหมอง ถวิลหอมพร้อมชื่นหวนคืนครอง อย่าหมายปองล้วนสิ่ง...เกินจริงเลย * แสงตะเกียงหรี่แล้วมิแคล้วดับ เคยวาววับสว่างเด่นชัดเจนเผย ค่อยหม่นมัวสลัวเลือนคลุมเ

.. ฟ้าปั่นป่วน .. (ขอบคุณภาพประกอบจาก Google ครับผม) ๏ กลับบ้านมา ล้าโรย ระโหยนัก ส่งเมียรัก เรียบร้อย แล้วกลอยเจ้า เสร็จพิธี ที่วัด ลมพัดเบา ฝนตั้งเค้า ครึ้มฟ้า จัดท่าทาง ส่งร่างแล้ว แก้วตา ขออย่าห