สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราขอเกริ่นก่อนนะค่ะ เรื่องค่อนข้างยาวและซับซ้อนมาก แต่เราไม่มีทางออกจริงๆเลยอยากจะปรึกษาเพื่อนๆว่า สิ่งที่เราคิดและเข้าใจมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องมั้ยค่ะ
ขอย้อน timeline กลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตั้งแต่เราได้เจอกับแฟนเราใหม่ๆค่ะ
ตอนนั้นเราเจอกันแบบขำๆ คบกันแบบไม่ได้คิดจริงจังอะไรมาก ประกอบกับช่วงนั้นเราอยู่มหาลัย นอนหอ แฟนเราเลยชวนไปนอนบ้านเค้าเป็นประจำ เพราะเค้าไม่ยอมออกจากบ้านมานอนที่อื่น เราเลยต้องจำใจไปอยู่กับเค้า ซึ่งจะเทียวไปเทียวมาบ้าง อยู่บ้านเค้านานสุดคือ 3 วัน ซึ่งตอนนั้นทั้งเราและแฟนยังไม่มีรถ เราเลยต้องนั่งแทกซี่ไปหาเค้าอยู่บ่อยๆ ซึ่งเค้าไม่เคยมารับเราเลยสักครั้ง ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เลยเฉยๆตามๆน้ำเค้าไปค่ะ
พอคบกันได้ประมาณ 8 เดือน - 2 ปี
เราก็เริ่มฉุกคิดในเรื่องของการที่เค้าชอบให้เรานั่งแทีกซี่มาหาบ่อยๆ เราก็เลยตัดสินใจพูดกับเค้าว่าทำไมเค้าถึงไม่เสียสละมารับเราบ้างบางทีเราเลิกเรียนดึก เราเป็นผู้หญิงก็อยากให้เค้าดูแลเรามั้ง แต่คำพูดที่ได้จากเค้ามาคือ ทำไมเค้าต้องไปรับ ทำไมเราดูแลตัวเองไม่ได้ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องวุ่นวาย (ตอนนั้นเรายอมรับค่ะว่าเราติดแฟนมาก จนบางทีเรามองข้ามเรื่องบางเรื่องไป เลยทำให้เค้าสามารถตอบกลับเรามาแบบนี้ได้) ประกอบกับช่วงเวลานั้น เราเห็นเค้าสามารถขับรถไปรับไปส่งพี่สาวได้ ซึ่งเราเลยน้อยใจและหลุดปากถามเค้าไปว่า ทำไมเธอถึงไปรับเราบ้างบางครั้งไม่ได้ และสิ่งที่เค้าตอบเรากลับมาคือ ก็พี่เค้าทำงาน ทำไมเค้าจะไปรับส่งไม่ได้ และรถก็เป็นรถของที่บ้านเค้า จะให้เค้าเอารถมาใช้รับเราคงไม่ใช่ เราเลยพูดไรไม่ออกเลยค่ะ และเราก็เลยเงียบๆไป *แต่ตอนนั้นต้องบอกก่อนนะค่ะว่าเราไม่ได้เรียกร้องให้เค้าขับรถมารับเรา เราแค่ขอให้เค้านั่งแท๊กซี่มารับเราก้อได้ หรือเจอกันครึ่งทาง เราต้องการแค่นั้น*
เข้าสู่ช่วงกลางๆ 4 - 5 ปี
ตอนนั้นเราเริ่มทำงานมาได้สักพัก เราเลยมีความคิดที่จะซื้อรถเป็นของตัวเองเพราะไม่อยากพึ่งพาใคร ประกอบกับช่วงนั้นที่บ้านเราเค้าจะออกรถใหม่ เลยให้รถคันเก่าเรามา เลยเราเอาไปเทริน์และผ่อนต่อเองค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านตัวเองและบ้านเค้า คือนอนบ้านเค้าอาทิตย์ละสามถึงสี่วัน เพราะเค้าไม่สามารถออกจากบ้านไปนอนที่อื่นได้ และเค้าเป็นคนที่ไม่ชอบออกไปข้างนอก เราเลยต้องเป็นฝ่ายมาหาเค้าและอยู่บ้านเค้าแทนค่ะ ซึ่งในระหว่างเวลาช่วงนั้น แฟนเราเค้ามีหน้าที่ต้องไปส่งแม่ทุกวันหยุด แต่เนื่องจากเค้าต้องทิ้งรถที่บ้านไว้ให้พี่เค้าขับกลับมาจากร้าน เราเลยต้องขับรถเราไปพร้อมเค้าเพื่อรับเค้ากลับ เราไม่อยากให้เค้าต้องนั่งแท๊กซี่กลับเอง เพราะเค้าเคยบอกว่าอยากให้เค้าลำบากหรอ เราเลยทำตามนั้นมาตลอด
พอเข้าสู่ปีที่ 6 - 7 ปี
ต้องขอเกริ่นก่อนนะค่ะ ว่าเค้าเป็นลูกชายคนเดียว นอกนั้นเป็นพี่สาวหมด ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่พี่สาวเค้าแต่งงานและออกจากบ้าน ซึ่งเค้ามีความจำเป็นต้องใช้รถ เลยได้เอารถที่บ้านไปพร้อมตัวเองและแต่งงานออกไป แต่ที่บ้านเค้ายังคงต้องไปทำงานอยู่ ดังนั้นเรื่องมันเลยเกิดขึ้นค่ะ เค้ามาขอใช้รถเราไปรับส่งแม่เค้าค่ะ ซึ่งเราต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่าปกติเราขับรถไปทำงานบ้างเพราะต้องไปหาลูกค้า และมีจอดรถทิ้งแล้วนั่งบีทีเอสไว้บ้างเนื่องจาก เรามีหุ้นขายของกับแฟน บางทีต้องเอาไปส่งของเราเลยต้องทิ้งรถไว้ให้ค่ะ แต่พอหลังจากที่พี่สาวเค้าแต่งออกจากบ้านไปและเอารถไปด้วย เลยมีความจำเป้นต้องใช้รถเราแทนค่ะ เราขอบอกตรงๆค่ะ ช่วงนั้นเราไม่พอใจมากๆ สาเหตุคือ เราไม่เคยได้รับการดูแลจากแฟนเราเลย และอีกอย่างช่วงที่คบแรกๆเวลา เราออกไปไหนกับแฟน แม่แฟนจะชอบโทมาไม่พอใจเป็นประจำ ทำให้เรามีความรู้สึกว่าทำไมเราต้องแคร์ที่บ้านเค้าด้วย ละอีกอย่างทำไมแฟนเราไม่จัดการปัญหาภายในครอบครัวเค้าก่อนโดนเริ่มคุยกับพี่สาวเค้า แต่กลับมาบีบเราแทนค่ะ
ปีที่ 8 - 9
เราเลยตัดสินใจพูดทุกอย่างและความคิดที่อยู่ในหัวเราออกไป แต่กลับกลายเราเป็นคนผิด แฟนเราเค้าหาว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่เผื่อแผ่ ไม่มามองถึงคนข้างหลังบ้าง ซึ่งเรางงมากค่ะ คำพูดนี้เค้าควรไปคุยกับพี่สาวเค้านะค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของคนในครอบครัวที่ต้องจัดการกันเอง ไม่ใช่มาว่าเรา และเราพยายามอธิบายให้เค้าเข้าใจว่า ตั้งแต่แรกเราก็พยายามอยากมีรถมาตลอดเพื่อที่จะไม่ไดพึ่งพาใคร หลังจากนั้นเรากับแฟนก็มีปากเสียงกันเป็นประจำ จนวันนึงเค้าไล่เราค่ะ บอกถ้ารับไม่ได้ อดทนไม่ได้ เรื่องแค่นี้เล็กๆน้อยๆ ช่วยไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันหรอก เราพูดไม่ออกค่ะ คำพูดเค้าเหมือนเราไปเกาะเค้าแล้วเอาทุกอย่างมาเป็นของตัวเอง เราเลยตัดสินใจว่าอยากจะเลิก แต่เราติดปัญหาอยู่สองสามอย่างค่ะ
ปัญหาที่เราติด
1. เราเลี้ยงหมากับแฟนทั้งหมด 3 ตัว ซึ่งหมาอยู่บ้านแฟน แต่เราอยากเอาน้องๆไปอยู่กับเราทั้งหมด ติดอยู่ที่ว่าเราเอาไปกลับที่บ้านเราทั้งหมดไม่ไหว เพราะที่บ้านเราไม่มีคนช่วยดูระหว่างที่เราไปทำงาน (ปกติเราจะดูแลหมากับแฟนสองคนสลับกันค่ะเช้าเย็น)
2. เนื่องจากเรามีแฟนมาสักพักแล้ว ที่บ้านเราเค้ารับทราบว่าเราอยู่บ้านแฟน ไปๆมาๆ ถ้าการที่เรากลับบ้านมาตอนนี้ เราไม่อยากให้ที่บ้านรู้ว่ามีปัญหากับแฟนค่ะ
3. ถ้าจะหาเช่า apartment หรือคอนโด ก็รู้สึกว่าเปลืองเงิน และอาจจะเลี้ยงน้องหมาถึงสามตัวไม่ได้
ตอนนี้เราเลยไม่ร็จะทำยังไง มืดแปดด้านไปหมด ตอนนี้เรายังอยู่บ้านแฟนนะค่ะ เพราะเราไม่เป็นห่วงน้องหมา กลัวแฟนเราเลี้ยงไม่ได้ดีพอ เราเลยอดทอนและหน้าด้านอยู่ต่อค่ะ เราเคยไปปรึกษาจิตแพทย์แล้ว แต่เค้าก็ไม่สามารถช่วยคลายปมปัญหาเรากับแฟนเราได้ค่ะ ใจนึงเราอยากเลิกนะค่ะ อีกใจเราก็รักและผูกพันกับเค้าค่ะ เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เค้าทำถูกต้องมั้ย หรือเป็นเราที่แย่เอง รบกวนพี่ๆเพื่อนๆ ให้คำปรึกษาด้วยค่ะ
**ปัญหาชีวิตคู่ที่สะสมมาเกือบ 10 ปี**
ขอย้อน timeline กลับไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตั้งแต่เราได้เจอกับแฟนเราใหม่ๆค่ะ
ตอนนั้นเราเจอกันแบบขำๆ คบกันแบบไม่ได้คิดจริงจังอะไรมาก ประกอบกับช่วงนั้นเราอยู่มหาลัย นอนหอ แฟนเราเลยชวนไปนอนบ้านเค้าเป็นประจำ เพราะเค้าไม่ยอมออกจากบ้านมานอนที่อื่น เราเลยต้องจำใจไปอยู่กับเค้า ซึ่งจะเทียวไปเทียวมาบ้าง อยู่บ้านเค้านานสุดคือ 3 วัน ซึ่งตอนนั้นทั้งเราและแฟนยังไม่มีรถ เราเลยต้องนั่งแทกซี่ไปหาเค้าอยู่บ่อยๆ ซึ่งเค้าไม่เคยมารับเราเลยสักครั้ง ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็เลยเฉยๆตามๆน้ำเค้าไปค่ะ
พอคบกันได้ประมาณ 8 เดือน - 2 ปี
เราก็เริ่มฉุกคิดในเรื่องของการที่เค้าชอบให้เรานั่งแทีกซี่มาหาบ่อยๆ เราก็เลยตัดสินใจพูดกับเค้าว่าทำไมเค้าถึงไม่เสียสละมารับเราบ้างบางทีเราเลิกเรียนดึก เราเป็นผู้หญิงก็อยากให้เค้าดูแลเรามั้ง แต่คำพูดที่ได้จากเค้ามาคือ ทำไมเค้าต้องไปรับ ทำไมเราดูแลตัวเองไม่ได้ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องวุ่นวาย (ตอนนั้นเรายอมรับค่ะว่าเราติดแฟนมาก จนบางทีเรามองข้ามเรื่องบางเรื่องไป เลยทำให้เค้าสามารถตอบกลับเรามาแบบนี้ได้) ประกอบกับช่วงเวลานั้น เราเห็นเค้าสามารถขับรถไปรับไปส่งพี่สาวได้ ซึ่งเราเลยน้อยใจและหลุดปากถามเค้าไปว่า ทำไมเธอถึงไปรับเราบ้างบางครั้งไม่ได้ และสิ่งที่เค้าตอบเรากลับมาคือ ก็พี่เค้าทำงาน ทำไมเค้าจะไปรับส่งไม่ได้ และรถก็เป็นรถของที่บ้านเค้า จะให้เค้าเอารถมาใช้รับเราคงไม่ใช่ เราเลยพูดไรไม่ออกเลยค่ะ และเราก็เลยเงียบๆไป *แต่ตอนนั้นต้องบอกก่อนนะค่ะว่าเราไม่ได้เรียกร้องให้เค้าขับรถมารับเรา เราแค่ขอให้เค้านั่งแท๊กซี่มารับเราก้อได้ หรือเจอกันครึ่งทาง เราต้องการแค่นั้น*
เข้าสู่ช่วงกลางๆ 4 - 5 ปี
ตอนนั้นเราเริ่มทำงานมาได้สักพัก เราเลยมีความคิดที่จะซื้อรถเป็นของตัวเองเพราะไม่อยากพึ่งพาใคร ประกอบกับช่วงนั้นที่บ้านเราเค้าจะออกรถใหม่ เลยให้รถคันเก่าเรามา เลยเราเอาไปเทริน์และผ่อนต่อเองค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านตัวเองและบ้านเค้า คือนอนบ้านเค้าอาทิตย์ละสามถึงสี่วัน เพราะเค้าไม่สามารถออกจากบ้านไปนอนที่อื่นได้ และเค้าเป็นคนที่ไม่ชอบออกไปข้างนอก เราเลยต้องเป็นฝ่ายมาหาเค้าและอยู่บ้านเค้าแทนค่ะ ซึ่งในระหว่างเวลาช่วงนั้น แฟนเราเค้ามีหน้าที่ต้องไปส่งแม่ทุกวันหยุด แต่เนื่องจากเค้าต้องทิ้งรถที่บ้านไว้ให้พี่เค้าขับกลับมาจากร้าน เราเลยต้องขับรถเราไปพร้อมเค้าเพื่อรับเค้ากลับ เราไม่อยากให้เค้าต้องนั่งแท๊กซี่กลับเอง เพราะเค้าเคยบอกว่าอยากให้เค้าลำบากหรอ เราเลยทำตามนั้นมาตลอด
พอเข้าสู่ปีที่ 6 - 7 ปี
ต้องขอเกริ่นก่อนนะค่ะ ว่าเค้าเป็นลูกชายคนเดียว นอกนั้นเป็นพี่สาวหมด ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่พี่สาวเค้าแต่งงานและออกจากบ้าน ซึ่งเค้ามีความจำเป็นต้องใช้รถ เลยได้เอารถที่บ้านไปพร้อมตัวเองและแต่งงานออกไป แต่ที่บ้านเค้ายังคงต้องไปทำงานอยู่ ดังนั้นเรื่องมันเลยเกิดขึ้นค่ะ เค้ามาขอใช้รถเราไปรับส่งแม่เค้าค่ะ ซึ่งเราต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่าปกติเราขับรถไปทำงานบ้างเพราะต้องไปหาลูกค้า และมีจอดรถทิ้งแล้วนั่งบีทีเอสไว้บ้างเนื่องจาก เรามีหุ้นขายของกับแฟน บางทีต้องเอาไปส่งของเราเลยต้องทิ้งรถไว้ให้ค่ะ แต่พอหลังจากที่พี่สาวเค้าแต่งออกจากบ้านไปและเอารถไปด้วย เลยมีความจำเป้นต้องใช้รถเราแทนค่ะ เราขอบอกตรงๆค่ะ ช่วงนั้นเราไม่พอใจมากๆ สาเหตุคือ เราไม่เคยได้รับการดูแลจากแฟนเราเลย และอีกอย่างช่วงที่คบแรกๆเวลา เราออกไปไหนกับแฟน แม่แฟนจะชอบโทมาไม่พอใจเป็นประจำ ทำให้เรามีความรู้สึกว่าทำไมเราต้องแคร์ที่บ้านเค้าด้วย ละอีกอย่างทำไมแฟนเราไม่จัดการปัญหาภายในครอบครัวเค้าก่อนโดนเริ่มคุยกับพี่สาวเค้า แต่กลับมาบีบเราแทนค่ะ
ปีที่ 8 - 9
เราเลยตัดสินใจพูดทุกอย่างและความคิดที่อยู่ในหัวเราออกไป แต่กลับกลายเราเป็นคนผิด แฟนเราเค้าหาว่าเราเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่เผื่อแผ่ ไม่มามองถึงคนข้างหลังบ้าง ซึ่งเรางงมากค่ะ คำพูดนี้เค้าควรไปคุยกับพี่สาวเค้านะค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องของคนในครอบครัวที่ต้องจัดการกันเอง ไม่ใช่มาว่าเรา และเราพยายามอธิบายให้เค้าเข้าใจว่า ตั้งแต่แรกเราก็พยายามอยากมีรถมาตลอดเพื่อที่จะไม่ไดพึ่งพาใคร หลังจากนั้นเรากับแฟนก็มีปากเสียงกันเป็นประจำ จนวันนึงเค้าไล่เราค่ะ บอกถ้ารับไม่ได้ อดทนไม่ได้ เรื่องแค่นี้เล็กๆน้อยๆ ช่วยไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันหรอก เราพูดไม่ออกค่ะ คำพูดเค้าเหมือนเราไปเกาะเค้าแล้วเอาทุกอย่างมาเป็นของตัวเอง เราเลยตัดสินใจว่าอยากจะเลิก แต่เราติดปัญหาอยู่สองสามอย่างค่ะ
ปัญหาที่เราติด
1. เราเลี้ยงหมากับแฟนทั้งหมด 3 ตัว ซึ่งหมาอยู่บ้านแฟน แต่เราอยากเอาน้องๆไปอยู่กับเราทั้งหมด ติดอยู่ที่ว่าเราเอาไปกลับที่บ้านเราทั้งหมดไม่ไหว เพราะที่บ้านเราไม่มีคนช่วยดูระหว่างที่เราไปทำงาน (ปกติเราจะดูแลหมากับแฟนสองคนสลับกันค่ะเช้าเย็น)
2. เนื่องจากเรามีแฟนมาสักพักแล้ว ที่บ้านเราเค้ารับทราบว่าเราอยู่บ้านแฟน ไปๆมาๆ ถ้าการที่เรากลับบ้านมาตอนนี้ เราไม่อยากให้ที่บ้านรู้ว่ามีปัญหากับแฟนค่ะ
3. ถ้าจะหาเช่า apartment หรือคอนโด ก็รู้สึกว่าเปลืองเงิน และอาจจะเลี้ยงน้องหมาถึงสามตัวไม่ได้
ตอนนี้เราเลยไม่ร็จะทำยังไง มืดแปดด้านไปหมด ตอนนี้เรายังอยู่บ้านแฟนนะค่ะ เพราะเราไม่เป็นห่วงน้องหมา กลัวแฟนเราเลี้ยงไม่ได้ดีพอ เราเลยอดทอนและหน้าด้านอยู่ต่อค่ะ เราเคยไปปรึกษาจิตแพทย์แล้ว แต่เค้าก็ไม่สามารถช่วยคลายปมปัญหาเรากับแฟนเราได้ค่ะ ใจนึงเราอยากเลิกนะค่ะ อีกใจเราก็รักและผูกพันกับเค้าค่ะ เราไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เค้าทำถูกต้องมั้ย หรือเป็นเราที่แย่เอง รบกวนพี่ๆเพื่อนๆ ให้คำปรึกษาด้วยค่ะ