คือตอนนี้ผมสับสนกับตัวผมเองมาก คือมันอธิบายไม่ถูกว่าผมยังรักเค้า หรือโกรธแค้นเค้ากันแน่ ผมเคยคบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ช่วงแรกคู่ของเราก็เหมือนคู่รักคนอื่น ทะเลาะกันบ้างโกรธกันแต่เราก็ยังอยู่ด้วยกันมาตลอดปีกว่า ผมจับได้ว่าเค้าแอบคุยกับแฟนเก่าเค้า ผมจำได้ว่าผมโกรธแล้วก็โหโมเค้ามากผมไล่เค้ากลับไปอยู่บ้านเค้าก็มีตีกันนิดหน่อย ผมรู้แค่ว่านี้คือครั้งแรกในชีวิตที่ผมร้องไห้ออกมาโดนที่ไม่อายใคร แล้วเค้าก็มาโอกาส เค้ารับปากว่าจะไม่ให้ผมเสียใจ ผมก็ได้ปรึกษากับพี่ชายผมมันก็บอกผมว่ามันที่ตัวผมว่ายังรักเค้าอยู่ไหม 2 3วันที่ผ่านที่ไม่มีเค้ามันเป็นอย่างไง ผมก็เลยให้โอกาสเค้ากลับมาอยู่ด้วยอีกครั้งหนึ่ง หลังจากผ่านเรื่องอะไรมาด้วยมากมายจนทำให้ผมเกือบจะลืมไปแล้วว่าเค้าเคยหักหลังผม4ปีกว่าที่อยู่มันทำให้ผมรักเค้ามากแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันทำให้ผมกับเค้าเริ่มใช้เวลาด้วยน้อยลง แต่ไม่ว่าจะทะเลาะกันอย่างไงก็ยังให้อภัยกันแล้วก็อยู่ด้วยมากตลอดจนช่วงจะสิ้นปีที่ผ่านมาผมก็จับได้อีกว่าเค้าแอบออกใจผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เลือกที่ทำเป็นไม่รู่เรื่องว่าเค้าแอบออกใจผมจนทั้งความลับมันแตกออกเองทั้งๆที่อีกไม่ถึงเดือนก็จะครบรอบแต่งงานปีที่5ของเราแล้ว ผมกับเค้าก็ต้องแยกกันอยู่ครั้งหนึ่งจนกระทั่งวันที่14กุมภามาถึงมันเป็นวันครบรอบแต่งของผมกับเค้า ผมกับเค้าก็พูดคุยกันเรื่องคู่ของอีกครั้งผมก็ยอมที่จะมาใช้ชีวิตคู่กับเค้าอีกแต่ตลอดเวลาเดือนกว่าที่อยู่ด้วยมันไม่เหมือนที่ผ่านมาเหมือนว่าเค้ากลับมาอยู่กับผมแค่ตัวมาด้วยเหตุผลบ้างจนวันที่2เมษาที่ผ่านเค้าได้ทิ้งผมไปอีกครั้ง แต่ผมก็พอจะเดาได้ว่าเค้าคงจะอยู่ผมไม่นานแน่ เหมือนผมจะทำใจยอมรับได้ว่าต่อไปจะไม่มีเค้าอีกแล้ว แต่พอผมต้องกลับมาที่บ้านที่ไม่มีเค้าอยู่ผมมีแต่น้ำตา เค้าทิ้งผมไปแบบไม่ใยดีปล่อยให้ผมตั้งคำถามกับตัวว่าที่ผ่านมามันคืออะไรมันไม่มีความหมายเลยหรอ เค้านัดผมมาหย่าทั้งๆที่มันผึ่งจะผ่านมาอาทิเดียวเอง 9เมษาเป็นวันที่ผมกับเค้าสิ้นสุดความผูกพัน เค้าเหมือนไม่เคยรักผมเลยตลอดเวลาที่อยู่บนอำเภอเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย พอเสร็จผมก็รีบออกเพราะกลัวจะแสดงออกว่ายังรักเค้าอยู่ ตอนนี้ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าผมต้องการอะไร เหมือนจะทำใจได้แต่ความจริงมันกลับไม่ใช่ผมยังมีความคิดถึงเค้าอยู่ยังรักเค้า แต่บ้างเวลาผมก็แค้นเค้าที่มาหลอกผมทำเหมือนเป็นควายตัวหนึ่ง
ความรักมันคืออะไร