พ่อแม่ลำเอียงจริงหรือไม่

คือเราเริ่มคิดมากตั้งแต่ขึ้นม.ปลายมาละเรื่องการเรียนเราเรียนดีมาตลอดแต่ไม่เคยได้รับคำชมต่างจากพี่ที่นิดหน่อยแม่ก็ชม...ก็คือชั้นนอยแม่แหล่ะ..ชั้นก็พยามเข้าหาพ่อแต่คือไม่ประสบผลสำเร็จชั้นปรึกษาเรื่องอะไรกับพวกเขาไม่ได้เลยแม้กระทั้งการเรียน...ตอนนั้นชั้นน้อยใจสุดๆทำไมถึงปรึกษาใครไม่ได้เวลาชั้นทำไรผิดแน่นอนชั้นโดนด่าต่างจากพี่ที่แม่ดุนิดหน่อย..หึๆความยุติธรรมมันอยู่ไหน...ชั้นร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากคำพูดของท่านทั้งสอง...ชั้นยอมรับว่านิสัยชั้นก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่แต่ก็ไม่เคยสร้างความเดือดร้อน...ชั้นอยากรู้ว่าที่ท่านทั้งสองพูดว่ารักลูกเท่ากัน....มันจริงหรือเปล่า....ทำไมการกระทำมันต่างล่ะ...และพีคสุดคือตอนชั้นโดนรถชน....สิ่งแรกที่แม่ถาม...รถเป็นไรมั้ย....แก...คือไม่ถามชั้นสักคำว่าเจ็บมั้ย...เอาตรงๆแกห่วงรถไม่ได้ห่วงชั้นเลย