เเอบชอบ

คือเราเเอบชอบคนหนึ่งที่เจอกันในงานกีฬา2ปีก่อนจนมาเจอกันอีกทีโดยมีเพื่อนเป็นตัวกลางพอมาเรียนก็ได้เจอกันเเต่ต่างคนต่างลืมกันเเต่บังเอิญยืมปากกาเเละจำได้หลังจากนั้นก็ลองเสื้อต่อเเต่พอเพื่อนเราเห็นก็มาทักว่าคือคนที่เราชอบเเต่เพื่อนกลับบอกเราว่าเราเปลี่ยนไปเพราะตัดผมหลังจากเปิดเทอมมาก็มีเพื่อนใหม่บังเอิญที่ได้อยู่ห้องเดียวกันตอนเเรกเราก็มีเพื่อนอยู่ห้องอื่นเเต่ก็มีทักบ้างเเละคุยเเชตตลอดตอนเทอมเเรกเราเเสดงอากการว่าชอบชัดเจนเเต่ไม่มีอะไรตอบกลับมาจนเทอมต่อมาเราตัดสินใจว่าจะไม่บอกเเล้วเป็นคนเย็นชาเหมือนเดิมเเต่เหมือเรารู้สึกว่าเขามองเราบ่อยพยายามมาเดินมาบ่อยขึ้นทำให้คนในห้องจิ้นเพื่อนเราเเต่ไม่นานมากก็เกิดมีคนจิ้นเรากับเขาเเต่เราไม่เเสดงอากการอะไรมีเเต่เก็บอาการไว้ทุกวันเหมือนมันมีคำถามกับเรามากเเต่ไม่ถามเวลาไปเรียนเพิ่มหรือวิชาที่เรียนมาด้วยกันก็จะคุยกับบ่อยเเต่เราก็เเอบยิ้มจนเขาเห็นได้ชัดเราชอบหันไปสบตาพอดีเรากำลังคิดว่าเขาก็คงมีใจนิดๆเเละเราคิดว่าควรบอกชอบเขาไหมหรือเขาเดาอาการที่ไม่ค่อยเเสดงบนหน้าเราถึงเราเป็นเก็บอาการเก่งก็เเพ้เผลอยิ้มเวลาที่เขามองเรา เราขอบอกในนี้ว่าเราชอบเเกนะถึงเเกจะไม่ได้ยินหรือรู้อะก็ตามเราจะชอบนายเเละรอนายตลอดไปขอบคุณสำหรับคำปรึกษาที่ดีมาตลอดเเละโขโทษที่คิดไม่ซื่อตั้งเเต่เเรกเเละ ถ้าเเกอ่านอย่าลืมเรานะ