เบลอ ๆ ติดตามข่าวโควิด จนรู้สึกว่าตัวเองชินชาไปแล้วค่ะ

"เดินทางสายกลาง คือ...สงบ วางสุข วางทุกข์ ดังนั้น... ถ้าจะบวชปฏิบัติต้องเดินทางสายกลางนี้ เราจะไม่เอาใจใส่ความสุข ความทุกข์ จะวาง...มัน แต่รู้สึกว่า...มันเตะเรา เดี๋ยวไอ้นี่ เตะทางนี้ ไอ้นั่

ตอนนี้หนูอยู่ม.5ค่ะ ตอนประถมก่อนที่แม่จะซื้อโทรศัพท์ให้หนูเป็นคนเรียนเก่ง ว่างๆก็หาหนังสือมาอ่าน แต่พอ ม.1 เริ่มมีโทรศัพท์ช่วงนั้นเป็นช่วงโควิดต้องเรียนออนไลน์ต้องจ้องมือถือตลอดทั้งวัน พอขึ้นม.2 มาก็ต

เราเป็นนศ.เรียนอยู่มหาลัยไกลบ้านมากๆ หลังจากเริ่มเรียนปีแรกพ่อก็ย้ายไปอยู่อีกจังหวัด บวกช่วงโควิดอีกเลยได้เจอกันยากมาก ผ่านมา 4-5 ปีเพิ่งมาเจอกันรู้สึกพ่อแก่ขึ้นเยอะเลย จาก 50 ต้นมา 50 ปลาย ไม่คิดว่าจ

เราเสียพ่อไปเมื่อ 2 เดือนก่อน เราอยู่กับพ่อจนวินาทีสุดท้าย พอจากไปแบบสงบ ในอ้อมแขนของเรา ทุกภาพเรายังจำได้ติดตา หลังจากพ่อจากไป เราคิดถึงพ่อทุกวัน บางวันแค่นึกถึงน้ำตาก็ไหล ไม่ได้เสียใจนะคะ แต่มันคื

เพราะความคุ้นชินอยู่กับการทำงานเลี้ยงเสือ-สิงโต อยู่ในสวนสัตว์ มานานนับ 10-20 ปี...ทำให้ บางครั้งบางคราว สมองเผลอ ๆ เบลอ ๆ...ลืมไปชั่วขณะ ว่านี่ตัวเองอยู่ในกรงเสือ-สิงโต...จึงลืมตัว ลงจากรถไปเดินเล่นช

คุณเคยเหนื่อยไหม กับ ชีวิตตอนนี้ ที่ต้องเจอกับปัญหาเดิมๆๆ ซ้ำๆ ซากๆ เหตุการณ์เดิมๆ คำพูดเดิมๆ การกระทำเดิมๆ จนตอนนี้ยังเหมือนเดิม ความคิดในหัวตอนนี้เหมือนกับมันเหนื่อยมากจนไม่มีคำตอบ เหนื่อยจนไม่อยากม

สวัสดีค่ะก่อนอื่นคือเราเป็นโรคocd หรือโรคที่มีอาการยังคิดย้ำทำ ตอนนี้กำลังรักษาและกินยาแต่มีเรื่องนี้ที่เราตัดสินใจเองไม่ได้ เรื่องที่เราเป็นก็คือจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับกังวลพวกสุขภาพ ความสะอาด คือเราเจ

สวัสดีค่ะ สงสัยว่ามีใครเป็นมั้ยคะ พ่อเคยเป็นผู้ป่วยจิตเภท เกิดจากการสูบกัญชามากเกินไป ชอบหลอนว่ามีค​นด่า ​บางทีก็พูดคนเดียวมีเพื่อนในจินตนาการ แต่เดี๋ยวนี้พอเลิกกัญชาอาการด่าหรือที่เคยเป็นก็เบาลงไปบ้า