คือที่ผมเข้าใจ
คือพระเอกกับอาการิ (นางเอก) เธอคบกันตอนม.ต้นครับ แล้วจะมีช่วงหนึ่งที่พระเอกต้องย้ายโรงเรียน ทำให้ระยะทางทั้งสองไกลจากกัน แต่พระเอกก็ยังทนฝ่านั่งรถไฟมาหานางเอก แม้ตอนนั้นสถานการณ์จะไม่สู้ดีนัก นัดกันไว้ 1 ทุ่มสรุปกว่าจะถึงก็ปาไป 3 ทุ่มกว่า และจดหมายที่ตนจะนำไปสารภาพกับนางเอกก็ปลิวไปตามแรงพายุอีก พระเอกได้แต่ภาวนาอย่าให้นางเอก รอ ให้กลับบ้านไป สุดท้ายนางเอกก็รออยู่จริง ๆ และทั้งคู่ก็ได้คุยกันยันเช้าและส่งพระเอกขึ้นรถไฟไป แต่พระเอกไม่ทันจะได้พูดว่าจะกลับมาหาใหม่ประตูรถไฟก็ปิดลง ส่วนนางเอกก็ไม่ได้ยื่นจดหมายสารภาพความในใจให้พระเอก เพราะคงรู้ดีแล้วว่าคบต่อไปก็ไม่รอดเพราะระยะทาง
ตัดมาตอนช่วงม.ปลาย ช่วงนี้นางเอกยังส่งจดหมายหาพระเอกตลอด แต่พระเอกไม่ได้ส่งกลับเลยและแถมยังย้ายมาอยู่ไกลกว่าเดิมอารมณ์ประมาณ ปัตตานี และ เชียงใหม่ ทั้งสองจึงไม่ได้พบกันอีกเลย และตอนนี้พระเอกก็มีคนมาแอบชอบ (สาวผิวคล้ำ) แต่ช้ำรักจากพระเอก เพราะพระเอกไม่ได้สนใจเธอ เธอจึงยอมตัดใจแต่ลึกๆ ก็ยังรักอยู่ และตอนนี้นางเอกก็ตัดใจจากพระเอกเช่นกัน
ตัดมาตอนโต นางเอกก็แต่งงานใหม่กับคนใหม่แล้ว และเก็บเรื่องเหล่านั้นไว้เป็นเพียงแค่ความทรงจำ โดยที่ตอนนั้นพระเอกก็ยังลืมนางเอกไม่ได้ และยังคิดว่านางเอกคงรอเขาอยู่แน่ จึงตามหาเธอ และหวังว่าเธอจะยังรอเขาอยู่ และในช่วงนี้พระเอกเหงาจึงคบกับสาวแว่น และก็หักอกเธอ (เพราะคบแก้เหงา)
ที่นี้ฉากจบคือ นางเอกเดินทางมาโตเกียวเพื่อมาอาศัยอยู่กับคนรักใหม่ และเจอพระเอกที่ทางรถไฟเดิมในตอนวัยเยาว์ แต่ดูเหมือนรอบนี้เมื่อรถไฟผ่านไป นางเอกไม่ได้รอเขาแบบวันวานแล้ว ทำให้พระเอกรู้สึกตัวสักทีว่าเธอไม่ได้รอพระเอกแล้วนะ เลยยิ้มแบบนั้นและเดินต่อไป มันสื่อว่า ยอมตัดใจได้สักที
ง่ายๆ เลยคือเรื่องนี้จะสื่อก็คือ อีกคนผูกพันและยังมูฟออนไม่ได้ ส่วนอีกคนยอมมูฟออนแล้วเหลือเรื่องราวไว้เป็นเพียงความทรงจำ และในสุดท้ายคนที่มูฟออนไม่ได้(พระเอก) ก็ได้เข้าใจว่า ความรักคือการต้องอยู่ด้วยกันตลอด เติบโตจนได้รู้ความจริง เพราะกาลเวลาและระยะทางที่ทำให้ ใจของคนเปลี่ยน
หลายคนบอกดูแล้ว งง แต่ทำไมผมดูแล้วเข้าใจในทันทีนะ หรือมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ตอนที่เคยชอบกันกับเพื่อนตอนม.ต้น พอเธอย้ายไปเรียนเชียงใหม่ใหม่ ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยได้แต่ส่งข้อความในคุBlackberry คุยกัน 10 กว่าปีก่อนนู้น จนตอนนี้ปัจจุบันล่ะ เธอก็แยกย้ายไปทำงานเรียนมหาลัยต่อ ตามใครตามเส้นทางมัน และไม่ได้ติดต่อเธออีกเลยหลังจบม.ปลาย เพราะระยะทางและงานยิ่งโต เวลาชีวิตยิ่งเปลี่ยนแปลง ไป ทำให้คุยกันน้อยลง ผมยังคิดถึงเขานะ แต่ตอนนี้เขาคบกับผู้ชายใหม่ที่ ม.ไปแล้ว และ ถึงแม้ผมจะไปหาตอนนี้เขาก็คง คิดถึงเหมือนกันแต่ไม่ได้คิดอะไรแล้ว เพราะคนปัจจุบันสำหรับเธอคงสำคัญสุดที่เหลือเก็บไว้เป็นเพียงความทรงจำก็พอ ถึงแม้นานทีจะเจอกันตอนงานเลี้ยงรุ่น ก็ตามหรืองานศิษย์เก่าโรงเรียน เธอก็ดูมีความสุขดีนะ
ปล.ปัจจุบันผมยังโสดอยู่เลยแงงง
😭😭
anime เรื่องนี้ 10/10
5 Centimeters per second ผมเข้าใจถูกไหมครับ
ตัดมาตอนช่วงม.ปลาย ช่วงนี้นางเอกยังส่งจดหมายหาพระเอกตลอด แต่พระเอกไม่ได้ส่งกลับเลยและแถมยังย้ายมาอยู่ไกลกว่าเดิมอารมณ์ประมาณ ปัตตานี และ เชียงใหม่ ทั้งสองจึงไม่ได้พบกันอีกเลย และตอนนี้พระเอกก็มีคนมาแอบชอบ (สาวผิวคล้ำ) แต่ช้ำรักจากพระเอก เพราะพระเอกไม่ได้สนใจเธอ เธอจึงยอมตัดใจแต่ลึกๆ ก็ยังรักอยู่ และตอนนี้นางเอกก็ตัดใจจากพระเอกเช่นกัน
ตัดมาตอนโต นางเอกก็แต่งงานใหม่กับคนใหม่แล้ว และเก็บเรื่องเหล่านั้นไว้เป็นเพียงแค่ความทรงจำ โดยที่ตอนนั้นพระเอกก็ยังลืมนางเอกไม่ได้ และยังคิดว่านางเอกคงรอเขาอยู่แน่ จึงตามหาเธอ และหวังว่าเธอจะยังรอเขาอยู่ และในช่วงนี้พระเอกเหงาจึงคบกับสาวแว่น และก็หักอกเธอ (เพราะคบแก้เหงา)
ที่นี้ฉากจบคือ นางเอกเดินทางมาโตเกียวเพื่อมาอาศัยอยู่กับคนรักใหม่ และเจอพระเอกที่ทางรถไฟเดิมในตอนวัยเยาว์ แต่ดูเหมือนรอบนี้เมื่อรถไฟผ่านไป นางเอกไม่ได้รอเขาแบบวันวานแล้ว ทำให้พระเอกรู้สึกตัวสักทีว่าเธอไม่ได้รอพระเอกแล้วนะ เลยยิ้มแบบนั้นและเดินต่อไป มันสื่อว่า ยอมตัดใจได้สักที
ง่ายๆ เลยคือเรื่องนี้จะสื่อก็คือ อีกคนผูกพันและยังมูฟออนไม่ได้ ส่วนอีกคนยอมมูฟออนแล้วเหลือเรื่องราวไว้เป็นเพียงความทรงจำ และในสุดท้ายคนที่มูฟออนไม่ได้(พระเอก) ก็ได้เข้าใจว่า ความรักคือการต้องอยู่ด้วยกันตลอด เติบโตจนได้รู้ความจริง เพราะกาลเวลาและระยะทางที่ทำให้ ใจของคนเปลี่ยน
หลายคนบอกดูแล้ว งง แต่ทำไมผมดูแล้วเข้าใจในทันทีนะ หรือมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน ตอนที่เคยชอบกันกับเพื่อนตอนม.ต้น พอเธอย้ายไปเรียนเชียงใหม่ใหม่ ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยได้แต่ส่งข้อความในคุBlackberry คุยกัน 10 กว่าปีก่อนนู้น จนตอนนี้ปัจจุบันล่ะ เธอก็แยกย้ายไปทำงานเรียนมหาลัยต่อ ตามใครตามเส้นทางมัน และไม่ได้ติดต่อเธออีกเลยหลังจบม.ปลาย เพราะระยะทางและงานยิ่งโต เวลาชีวิตยิ่งเปลี่ยนแปลง ไป ทำให้คุยกันน้อยลง ผมยังคิดถึงเขานะ แต่ตอนนี้เขาคบกับผู้ชายใหม่ที่ ม.ไปแล้ว และ ถึงแม้ผมจะไปหาตอนนี้เขาก็คง คิดถึงเหมือนกันแต่ไม่ได้คิดอะไรแล้ว เพราะคนปัจจุบันสำหรับเธอคงสำคัญสุดที่เหลือเก็บไว้เป็นเพียงความทรงจำก็พอ ถึงแม้นานทีจะเจอกันตอนงานเลี้ยงรุ่น ก็ตามหรืองานศิษย์เก่าโรงเรียน เธอก็ดูมีความสุขดีนะ
ปล.ปัจจุบันผมยังโสดอยู่เลยแงงง
😭😭