ขอเริ่มเรื่องก่อนเลยนะคะ ตอนนี้อายุจะ17แล้ว มันมีความอีกอัดมานานพอสมควร ตอนจำความได้คือพ่อแม่หย่ากันพ่อมีภรรยาไหมและลูกสาวอีก1คน ส่วนเรามาอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงค่ะ ชีวิตมันดีทุกอย่างพ่อเลี้ยงก็ดีมากไม่เคยทำให้อึกอัดเลย แต่บางที่เรากลับรู้สึกว่ามันอึดอัด สิ่งที่พวกเขาหวังดีกับเรามันทำให้เราอึดอัด จนอยากออกมาอยู่คนเดียวใช้ชีวิตคนเดียว เขาห้ามหนูมีแฟนอันนี้หนูไม่แอนตี้เพราะหนูไม่ได้อยากมีอยู่แล้วค่ะ เขาแทบไม่ให้เราออกจากบ้านไปไหนเลย ถ้าไปต้องไปกับแม่เวลาไปไหนต้องเอาแม่ไปทุกที่เลยค่ะ ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะแต่เราแค่รู้สึกว่าโดนคุมตลอดเวลา ทุกวันนี้เราแทบจะอยู่ในโลกของเราเอง เขาพูดมาตลอดว่ามีอะไรจะไปไหนให้มาบอก พอเรามาบอกกลับมาว่าอย่างนู้นอย่างนี้ บางสิ่งเป็นห่วงเราเข้าใจมาตลอด ทุกวันนี้เวลาทะเลาะกันเราจะเก็บตัวไม่พูดไม่จา หนักสุดคือทำร้ายตัวเองค่ะ เราทำร้ายตัวเองบ่อยมาก เอาใบมีดมากรีดข้อมือ ทำแบบนี้ตลอด พ่อชอบมาเล่นโทรศัพท์เล่นปกติก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ แต่บางทีเขาชอบมาอ่านแชทที่เราคุยกับเพื่อนมันรู้สึกว่าเกินไปทำไมต้องมาอ่านคือเราอึดอัดมาก ทุกอย่างต้องอยู่ในกรอบ ห้ามนอกกรอบแม้แต่นิดเดียว ทำให้เวลามีอะไรเราจะไม่กล้าพูดกับเขาตรงๆ ทำให้เรากลัวทุกอย่าง จนตอนนี้อยากย้ายไปอยู่หอกับเพื่อน อยากลองใช้ชีวิตในแบบตัวเองอยากลองดิ้นรนเอาชีวิตรอด อยากลองทำงานพาร์ทไทม์ เขาไม่ให้เราทำงานเลยค่ะ รู้ว่ากลัวลำบากแต่เราแค่อยากลองทำบ้าง ไม่อยากย้ำอยู่แค่นี้
เบื่อชีวิต เบื่อครอบครัวผิดไหมค่ะ?