เเต่ก่อนเราเป็นคนใจเย็นมากเลยค่ะ เวลาใครพูดอะไรก็จะไม่ซีเลย จะรับฟัง เเคร์คนอื่นมากกว่าตัวเอง เพื่อนกลุ่มเราก็มีเเอนตี้กันเอง เหมือนใส่หน้สกากหากัน เเต่ที่บ้านค่อนข้างทะเลาะกันบ่อยมากเรามีพี่น้องสามคน เราเป็นน้องสุด เเต่ครอบครัวบางครั้งก็ชอบใช้คำพูดเเรงๆกับเรา ( บ้านเราไม่พูดคำหยาบนะคะ)
เราเลยไม่ชินเเล้วก็ไม่ชอบมากๆทั้งๆที่เราเป็นน้องคนเล็กสุดเเต่พี่ๆคือไม่มีใครโดนพูดใส่เลย คุณยายค่อนข้างจะชอบพูดกดดันเรามาก มีเเต่คนอยากให้เราเป็นหมอ เรื่องเรียนก็กดดัน ทะเลาะกันก็บ่อย เราคือตัวรับอารมณ์ พอเดี๋ยวนี้ ใครพูดอะไรนิดหน่อย เราก็รู้สคกไร้ค่า หมดหวัง สิ้นหวังในตัวเองมาก บางครั้งเราอยากตาย เเต่ก็ยังห่วงที่บ้าน คิดจะตายเกือบทุกวันเเต่ก็เป็นห่วงที่บ้าน ขนาดจะตายยังห่วงคนอื่นเลย เราเป็นคนที่เเคร์คนอื่นมาก เราเคยมีเเฟนคนนึงที่คบกันนานมากเขาคือคนให้ความอบอุ่นเราเลย เเต่สุดท้ายเขาก็เลิกกับเรา มีเหตุผลเยอะมาก เรารู้สึกรักเขามากจริงๆ ผ่านมา1ปีเราก็ยังคงรักเขา เเล้วเราก็เลิกกัน เค้าเหมือนดึงเราขึ้นเเต่พอเลิกกันเเย่กว่าเดิม เราเลิกกับเขามา1ปีกว่าเเล้ว ทั้งร่างกายเเล้วก็จิตใจเรารู้สึกไร้ค่ามาก เราเคยพยายามเรียนมาก เราเคยได้เกรดเฉลี่ย3.50 ตอนนั้นที่บ้านไม่คุยด้วยเลย555เราเลยค่อยๆขยับมาเป็น 3.90 3.91 4.00 เเต่เราไม่เคยได้คำชมเลย ปัจจุบันเรารู้สึกไร้ค่ามาก เรานอนไม่หลับ เราอารมณ์เสียง่าย เราไม่กินข้าว มันไม่หิวเลย พยายามกิน เราก็กินไม่ลง นี่ก็ดข้าวันที่4เเล้ว เราเลยสงสัยว่าตัวเองเป็นอะไรรึป่าว เราไม่อยากเป็นโรคนี้
เรากลัวว่าวันนึงเราจะคิดสั้น เรารู้สึกว่าตัวเองมีสองบุคลิก เวลาอยู่กับตัวเองคือดาร์คมาก เเต่พออยู่กับคนอื่นจะนิ่งมาก ใจเย็นสุด เเต่พออยู่ในห้องนอนตัวเองคือทุกอย่างมันเเย่ไปหมด
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไบโพล่า ไม่ก็อาการซึมเศร้า
เราเลยไม่ชินเเล้วก็ไม่ชอบมากๆทั้งๆที่เราเป็นน้องคนเล็กสุดเเต่พี่ๆคือไม่มีใครโดนพูดใส่เลย คุณยายค่อนข้างจะชอบพูดกดดันเรามาก มีเเต่คนอยากให้เราเป็นหมอ เรื่องเรียนก็กดดัน ทะเลาะกันก็บ่อย เราคือตัวรับอารมณ์ พอเดี๋ยวนี้ ใครพูดอะไรนิดหน่อย เราก็รู้สคกไร้ค่า หมดหวัง สิ้นหวังในตัวเองมาก บางครั้งเราอยากตาย เเต่ก็ยังห่วงที่บ้าน คิดจะตายเกือบทุกวันเเต่ก็เป็นห่วงที่บ้าน ขนาดจะตายยังห่วงคนอื่นเลย เราเป็นคนที่เเคร์คนอื่นมาก เราเคยมีเเฟนคนนึงที่คบกันนานมากเขาคือคนให้ความอบอุ่นเราเลย เเต่สุดท้ายเขาก็เลิกกับเรา มีเหตุผลเยอะมาก เรารู้สึกรักเขามากจริงๆ ผ่านมา1ปีเราก็ยังคงรักเขา เเล้วเราก็เลิกกัน เค้าเหมือนดึงเราขึ้นเเต่พอเลิกกันเเย่กว่าเดิม เราเลิกกับเขามา1ปีกว่าเเล้ว ทั้งร่างกายเเล้วก็จิตใจเรารู้สึกไร้ค่ามาก เราเคยพยายามเรียนมาก เราเคยได้เกรดเฉลี่ย3.50 ตอนนั้นที่บ้านไม่คุยด้วยเลย555เราเลยค่อยๆขยับมาเป็น 3.90 3.91 4.00 เเต่เราไม่เคยได้คำชมเลย ปัจจุบันเรารู้สึกไร้ค่ามาก เรานอนไม่หลับ เราอารมณ์เสียง่าย เราไม่กินข้าว มันไม่หิวเลย พยายามกิน เราก็กินไม่ลง นี่ก็ดข้าวันที่4เเล้ว เราเลยสงสัยว่าตัวเองเป็นอะไรรึป่าว เราไม่อยากเป็นโรคนี้
เรากลัวว่าวันนึงเราจะคิดสั้น เรารู้สึกว่าตัวเองมีสองบุคลิก เวลาอยู่กับตัวเองคือดาร์คมาก เเต่พออยู่กับคนอื่นจะนิ่งมาก ใจเย็นสุด เเต่พออยู่ในห้องนอนตัวเองคือทุกอย่างมันเเย่ไปหมด