สวัสดีอีกครั้งกับสมาชิกพันทิปทู๊กกกกกกคนเลยนะคะ วันนี้จขกท.มีปัญหามาให้ทุกคนช่วยแนะนำหรือแสดงความคิดเห็นอีกแล้วค่ะเรื่องมีอยู่ว่า........
"จขกท.ได้คบหาดูใจกับแฟน(เก่า)ซึ่งแรกๆที่คบกันเขาพยายามมาเปลี่ยนชีวิตเราทุกอย่างทำตัวเป็นเจ้าชีวิตตลอดเวลาจะทำอะไรก็ไม่ได้ แล้วเขาเล่าให้เราฟังว่าชีวิตเขาหน่ะน่าสงสารบลาๆๆๆๆๆๆ เราก็เป็นคนที่ถ้าคุยกับใครหรือกำลังเปิดใจคบกับใครจะเล่าให้แม่ฟังตลอด เราก็ได้เอาเรื่องราวชีวิตของแฟนมาเล่าให้แม่ฟังซึ่งเราเพิ่งคบกับเขาได้เดือนเดียว แล้วด้วยความที่แม่เราก็สงสารเขา (คือตอนนั้นเราสงสารจริงๆไม่ได้แบบว่าโง่เชื่อนะคะ) ชีวิตเขาน่าสงสารจริงๆแม่ก็ออกความเห็นกับเราว่าให้เขามาอยู่บ้านเราไหม ซึ่งบ้านเรามีห้องว่างอีกห้องหนึ่ง แน่นอนว่าเรากับแฟนไม่ได้นอนด้วยกันสองต่อสอง นอนกันคนละห้อง จนเขาก็เข้ามาอยู่แรกๆคือทำตัวดีมากๆ ทำทุกอย่างตื่นแต่เช้าช่วยแม่เราขายของ พอเข้าเดือนที่สองทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน เริ่มตื่นสาย เริ่มขี้เกียจ ทำงานได้นิดหน่อยเริ่มบ่นว่าเหนื่อย เมื่อย ไม่อยากทำ เริ่มอยากได้นู่นอยากได้นี่มากขึ้น อยากกินของแพงอยากกินหรู อยากเที่ยวแต่ไม่มีตัง ทุกอย่างเรากับแม่ออกเองหมด จนเข้าเดือนที่สามเราก็ตัดสินใจบอกแม่ว่าเราไม่โอเคแล้วนะ มันไปกันไม่รอดแน่ๆ ด้วยนิสัยบางอย่างของเขาเราอยากเลิก แม่ก็บอกว่านานๆไปอาจจะดีขึ้นก็ได้ จนเราทนคบมาเข้าเดือนที่ 7 เราไม่ไหวแล้วกับทุกอย่าง มันอึดอัดมันเบื่อมันไม่ได้รักแล้ว เราจึงตัดสินใจบอกแฟนไปตรงๆเลยว่าเลิกกันเถอะ เราไม่โอเคกับเธอแล้วจริงๆ แฟนเราก็ร้องห่มร้องไห้มาฟ้องแม่เรา แม่ก็ด่าเรายับเลยว่าเอาเขามาอยู่แล้วจะไล่เขาออกไปได้ยังไง ซึ่งเราไม่ได้ไล่เลย เราบอกว่าถ้าเรียนจบแล้วอะ ค่อยหางานทำต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ได้ให้ออกไปตอนนี้ ไม่ได้ให้เก็บของออกไปตอนนี้ จนเรื่องนี้เรากับแม่ทะเลาะกันทุกวัน แม่พยายามบังคับให้เรากลับไปคุยกับแฟนซึ่งเราทำไม่ได้ คือคนมันไม่ได้รักแล้ว ในมุมมองของคนอื่นอาจจะคิดว่าเราทำไม่ถูกที่เอาเขาเข้ามาแล้วจะมาเลิกลากันแบบนี้ง่ายๆ ซึ่งถ้าเป็นเราไปอยู่บ้านเขาแล้วเลิกกัน ยังไงเราก็ต้องออกมาถูกไหมคะ จนเรียนจบแฟนเราก็ไม่ยอมไปสักทีเหมือนหาข้ออ้างว่าจะต้องอยู่ต่อ ซึ่งเรากับแฟนเคลียกันแล้ว เขาก็บอกว่าไม่ได้รักเราแล้วเหมือนกัน ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว แต่เราไม่เข้าใจทำไมเขาไม่ยอมไป แล้วเอาข้ออ้างว่าไม่มีที่ไป ไม่รู้จะไปอยู่ไหน ซึ่งเขาไม่ใช่คนไม่มีครอบครัว เขามีพ่อ มีบ้านของเขา แต่เขากลับไปยอมไป ทำให้แม่กับพ่อเราทะเลาะกันเรื่องเขาทุกวัน จนพ่อเราทนไม่ไหว ไปเรียกแฟนออกมาถามว่าจะไปตอนไหน จะไปได้หรือยัง เขาก็ไม่พอใจพ่อเรา ตะคอกใส่พ่อเราจนพ่อเราโมโหเลยไล่เขาว่าให้ออกจากบ้านไปเลย จนตอนนี้เขาออกไปแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมเลิกยุ่งกับแม่เราสักที ยังติดต่อกับแม่เรา ซึ่งเราบอกเขาแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับแม่เราสะ ครอบครัวของจขกท.จะได้กลับมาเหมือนเดิมสักที เขาบอกว่าเลิกยุ่งแน่ แต่ความจริงคือไม่ แม่เราจะซื้อของให้ ก็ไม่ปฏิเสธ ซึ่งแทนที่จะปฏิเสธแม่เรา บอกแม่เราว่าไม่ต้องห่วงแล้วดูแลตัวเองได้ คือพูดยังไงก็ได้ให้แม่เรากลับมาคุยกับพ่อเรากับเราเหมือนเดิม แต่เขาไม่ทำ จขกท.ควรทำยังไงดีคะ มันผิดที่จขกท.ตัดสินใจผิดตั้งแต่แรกด้วยที่เอาเขาเข้ามา แทนที่จะคบหาดูใจกันไปนานๆก่อน ในความคิดจขกท.คือก็แค่คบกันมาอยู่ด้วยกัน เลิกก็คือเลิกไม่ได้มีสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งต่อกันเลย ยังไม่ได้มั่นหมายยังไม่ได้แต่งงาน ขอความคิดเห็นหรือคำแนะนำหน่อยค่ะ ตอนนี้จขกท.อยากให้แม่กลับมาคุยกันมากๆ ไม่รู้จะต้องพูดยังไงเลยค่ะ
แฟน(เก่า)เลิกกันไปแล้วแต่ไม่ยอมจบกันสักที
"จขกท.ได้คบหาดูใจกับแฟน(เก่า)ซึ่งแรกๆที่คบกันเขาพยายามมาเปลี่ยนชีวิตเราทุกอย่างทำตัวเป็นเจ้าชีวิตตลอดเวลาจะทำอะไรก็ไม่ได้ แล้วเขาเล่าให้เราฟังว่าชีวิตเขาหน่ะน่าสงสารบลาๆๆๆๆๆๆ เราก็เป็นคนที่ถ้าคุยกับใครหรือกำลังเปิดใจคบกับใครจะเล่าให้แม่ฟังตลอด เราก็ได้เอาเรื่องราวชีวิตของแฟนมาเล่าให้แม่ฟังซึ่งเราเพิ่งคบกับเขาได้เดือนเดียว แล้วด้วยความที่แม่เราก็สงสารเขา (คือตอนนั้นเราสงสารจริงๆไม่ได้แบบว่าโง่เชื่อนะคะ) ชีวิตเขาน่าสงสารจริงๆแม่ก็ออกความเห็นกับเราว่าให้เขามาอยู่บ้านเราไหม ซึ่งบ้านเรามีห้องว่างอีกห้องหนึ่ง แน่นอนว่าเรากับแฟนไม่ได้นอนด้วยกันสองต่อสอง นอนกันคนละห้อง จนเขาก็เข้ามาอยู่แรกๆคือทำตัวดีมากๆ ทำทุกอย่างตื่นแต่เช้าช่วยแม่เราขายของ พอเข้าเดือนที่สองทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน เริ่มตื่นสาย เริ่มขี้เกียจ ทำงานได้นิดหน่อยเริ่มบ่นว่าเหนื่อย เมื่อย ไม่อยากทำ เริ่มอยากได้นู่นอยากได้นี่มากขึ้น อยากกินของแพงอยากกินหรู อยากเที่ยวแต่ไม่มีตัง ทุกอย่างเรากับแม่ออกเองหมด จนเข้าเดือนที่สามเราก็ตัดสินใจบอกแม่ว่าเราไม่โอเคแล้วนะ มันไปกันไม่รอดแน่ๆ ด้วยนิสัยบางอย่างของเขาเราอยากเลิก แม่ก็บอกว่านานๆไปอาจจะดีขึ้นก็ได้ จนเราทนคบมาเข้าเดือนที่ 7 เราไม่ไหวแล้วกับทุกอย่าง มันอึดอัดมันเบื่อมันไม่ได้รักแล้ว เราจึงตัดสินใจบอกแฟนไปตรงๆเลยว่าเลิกกันเถอะ เราไม่โอเคกับเธอแล้วจริงๆ แฟนเราก็ร้องห่มร้องไห้มาฟ้องแม่เรา แม่ก็ด่าเรายับเลยว่าเอาเขามาอยู่แล้วจะไล่เขาออกไปได้ยังไง ซึ่งเราไม่ได้ไล่เลย เราบอกว่าถ้าเรียนจบแล้วอะ ค่อยหางานทำต่างคนต่างแยกย้าย ไม่ได้ให้ออกไปตอนนี้ ไม่ได้ให้เก็บของออกไปตอนนี้ จนเรื่องนี้เรากับแม่ทะเลาะกันทุกวัน แม่พยายามบังคับให้เรากลับไปคุยกับแฟนซึ่งเราทำไม่ได้ คือคนมันไม่ได้รักแล้ว ในมุมมองของคนอื่นอาจจะคิดว่าเราทำไม่ถูกที่เอาเขาเข้ามาแล้วจะมาเลิกลากันแบบนี้ง่ายๆ ซึ่งถ้าเป็นเราไปอยู่บ้านเขาแล้วเลิกกัน ยังไงเราก็ต้องออกมาถูกไหมคะ จนเรียนจบแฟนเราก็ไม่ยอมไปสักทีเหมือนหาข้ออ้างว่าจะต้องอยู่ต่อ ซึ่งเรากับแฟนเคลียกันแล้ว เขาก็บอกว่าไม่ได้รักเราแล้วเหมือนกัน ไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว แต่เราไม่เข้าใจทำไมเขาไม่ยอมไป แล้วเอาข้ออ้างว่าไม่มีที่ไป ไม่รู้จะไปอยู่ไหน ซึ่งเขาไม่ใช่คนไม่มีครอบครัว เขามีพ่อ มีบ้านของเขา แต่เขากลับไปยอมไป ทำให้แม่กับพ่อเราทะเลาะกันเรื่องเขาทุกวัน จนพ่อเราทนไม่ไหว ไปเรียกแฟนออกมาถามว่าจะไปตอนไหน จะไปได้หรือยัง เขาก็ไม่พอใจพ่อเรา ตะคอกใส่พ่อเราจนพ่อเราโมโหเลยไล่เขาว่าให้ออกจากบ้านไปเลย จนตอนนี้เขาออกไปแล้ว แต่เขากลับไม่ยอมเลิกยุ่งกับแม่เราสักที ยังติดต่อกับแม่เรา ซึ่งเราบอกเขาแล้วว่าให้เลิกยุ่งกับแม่เราสะ ครอบครัวของจขกท.จะได้กลับมาเหมือนเดิมสักที เขาบอกว่าเลิกยุ่งแน่ แต่ความจริงคือไม่ แม่เราจะซื้อของให้ ก็ไม่ปฏิเสธ ซึ่งแทนที่จะปฏิเสธแม่เรา บอกแม่เราว่าไม่ต้องห่วงแล้วดูแลตัวเองได้ คือพูดยังไงก็ได้ให้แม่เรากลับมาคุยกับพ่อเรากับเราเหมือนเดิม แต่เขาไม่ทำ จขกท.ควรทำยังไงดีคะ มันผิดที่จขกท.ตัดสินใจผิดตั้งแต่แรกด้วยที่เอาเขาเข้ามา แทนที่จะคบหาดูใจกันไปนานๆก่อน ในความคิดจขกท.คือก็แค่คบกันมาอยู่ด้วยกัน เลิกก็คือเลิกไม่ได้มีสัมพันธ์อะไรลึกซึ้งต่อกันเลย ยังไม่ได้มั่นหมายยังไม่ได้แต่งงาน ขอความคิดเห็นหรือคำแนะนำหน่อยค่ะ ตอนนี้จขกท.อยากให้แม่กลับมาคุยกันมากๆ ไม่รู้จะต้องพูดยังไงเลยค่ะ