คือเราเป็นลูกคนเดียว พ่อเเม่เเยกกันอยู่ พ่อกับเเม่เราคุยกันปกติเหมือนเพื่อนสนิทกัน ตอนพ่อเเม่เเยกกันเรามาอยู่กับเเม่ซึ่งเเม่ก็มีเเฟนใหม่ พ่อก็รับรู้เเต่ไม่ได้ว่าอะไร เเฟนใหม่เเม่ก็รับรู้ว่าเเม่เราก็ยังไปมาหาสู่พ่อ ก็ไม่ได้ว่าอะไรเช่นกัน เเม่ก็ทำหน้าที่เเม่ได้ดีค่ะ ดูเเลเราทุกอย่างซื้อของเเพงๆให้ เเต่เวลาเเม่ทะเลาะกับเเฟนใหม่ก็ชอบมาลงที่เราชอบหาเรื่องว่าเรา เราย้ายมาอยู่บ้านเเฟนใหม่ของเเม่ตอนอายุได้4-5ขวบ ตอนนั้นเราก็ไม่รู้อะไรหรอกค่ะ รู้ว่าเขาก็ดีกับเรา เเต่พอเราอายุได้9-10ขวบ เราก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่ชอบเเบบนี้เลย เราอยากไปอยู่กับพ่อเเต่เราก็ขาดเเม่ไม่ได้ เราเคยคุยกับพ่อเเล้วพ่อก็บอกให้รอ มีอยู่วันหนึ่งเราสั่งของมาซึ่งมันเป้นของส่วนตัว เเล้วเเฟนใหม่เเม่ก็หยิบไปดูเราโมโหมากเลยพูดว่า อย่ามา เเฟนใหม่เเม่ก็โมโห ถีบประตู เเล้วก็ไล่เราไปที่อื่น เราต้องร้องไห้ไปโรงเรียนทั้งอย่างนั้น เเต่เราก็ไม่เคยลืมเข้าห้องน้ำไปเช็ดน้ำตาละยิ้มเเย้มไปหาเพื่อนๆ เเฟนใหม่เเม่กับเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนถึงปัจจุบัน เเล้วเราเกียดที่เเม่เเสดงอาการหึงหวง เรียกที่รัก ต่างๆนาๆ ทั้งๆที่เเบบนี้ก็พูดกับพาอเราเหมือนกัน เราเคยคิดที่จะเอาของทุกอย่างที่เเม่ให้ไปขายเพราะ เราอายุ14เเต่ต้องนอนร่วมห้องกับเเฟนใหม่เเม่ละก็เเม่ เราโตเราอยากมีความเป็นส่วนตัว ขนาดเเต่งตัวเราก็ต้องเเต่ในห้องนอนที่เเฟนเเม่นอนอยู่ เเม่เคยบังคับให้เราเรียกเเฟนใหม่ว่าพ่อ เเต่เราสัญญากับตัวเองไว้ถ้าวันไหนต้องเรียกมันว่าพ่อ เรายอมตายดีกว่า เเม่เคยบอกให้รอเดะจะย้ายไปอยุ่ที่อื่นตั้งเเเต่4ปีที่เเล้ว เราก็เลยรู้สึกว่าเราควรทำยังกับเรื่องเเบบนี้ เราใจเเข็งไม่พอที่เราจะหนีไป เราก็อยากตอบเเทนบุญคุณพ่อเเม่ เราก็อยากใช้ชีวิตสบายๆเพราะตอนเด็กก็กินข้าวปลุกน้ำปลา เราร้องไห้คิดถึงพ่อเกือบทุกคืน ร้องในห้องน้ำ ร้องยังไงก็ได้ที่เเม่จะไม่เห็น พอเราอยากไปหาพ่อเเม่ก็ไม่ให้ไป เราทำอะไรไม่ได้เลย พ่อก็บอกให้เราอดทน เเต่เรารู้สึกเราเริ่มไม่อยากอยู่เเล้ว หลายครั้งที่เราพยามจะฆ่าตัวตาย เเต่ภาพที่เราบอกพ่อว่าหนูจะซื้อบ้านให้ย่ากับพ่ออยู่ หนูจะตั้งใจเรียนเก็บเงินพาครอบครัวไปเที่ยว มันเลยทำให้เราล้มเลิกความคิดอยากตาย เเต่เราอยากหนีไปไกลๆ เเล้วเดี๋ยวเราจะกลับมาทำหน้าที่ลูก เเต่เราก็เเค่14 เรียนก็ไม่จบ วุฒิก็ไม่มี ทำงานอะไรก็ไม่ได้ ถ้าเราเอาทุกอย่างไปขาย ละถ้าเงินหมดละ เราจะทำยังไงต่อไป เราก็เคยคุยกับเเม่เเล้วว่าเราไม่ชอบเเฟนใหม่เเม่ เเม่ก็โมโห เเต่พอเราจะไปอยู่กับพ่อ เเม่ก็จะร้องไห้ขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย เรามืดไปหมดเเล้วค่ะ  เราควรทำยังไงกับเรื่องเเบบนี้ดีคะ