น้อยใจเพื่อนสนิท

เรามีเพื่อนสนิทคนนึงตอนนี้เป็นเพื่อนกันมา5ปีแล้ว ในช่วงม.ต้นเราอยู่กลุ่มเดียวกันแต่ไม่ค่อยสนิทกันมากเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นก็ต่างมีเพื่อนที่สนิทของตัวเองในกลุ่ม เราพึ่งจะเริ่มมาสนิทกันก็ตอนม.3 ด้วยความที่นิสัยคล้ายกันชอบอะไรเหมือนกันใจตรงกัน พอขึ้นม.4เทอมแรกเราก็ยังสนิทกันอยู่เราไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน ไปนอนบ้านมันก็บ่อย(สนิทกับแม่มันด้วย555) ม.4เทอม2ก็เริ่มมีเพื่อนใหม่ๆเข้ามา ความสัมพันธ์ที่เรียกว่าเพื่อนสนิทมันเริ่มไม่เหมือนเดิมขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิทอ่ะแค่มันเปลี่ยนไปนิดเดียวเราก็รู้แล้วอ่ะ  เราไม่ได้จะปิดกั้นให้มันอยู่แต่กันเรานะ ตั้งแต่ตอนนั้นมันเริ่มเปลี่ยนไป (เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนทุกอย่างย่อมมีการเปลี่ยนแปลงไม่มีอะไรเหมือนเดิมไปได้ตลอดหรอก) มันเริ่มสนิทกับเพื่อนใหม่ ส่วนเราก็ไม่ค่อยสนิทมากแต่ก็คุยก็เล่นได้ปกติ เราโครตพยายามเลยเว้ยพยายามเปลี่ยนตัวเองให้เข้ากับพวกมันได้ทั้งๆที่เราไม่ควรที่จะพยายามทำอะไรเพื่อคนอื่นขนาดนั้นแต่เราก็แค่อยากรักษาความเป็นเพื่อนสนิทของเราไว้แค่นั้นเอง เราเหนื่อย เราท้อกับการที่เป็นเหมือนส่วนเกินของกลุ่มนั้น บางครั้งถ้าเดิน3คนเราจะเป็นคนที่เดินข้างหลังตลอด  สิ่งที่เราทำทั้งหมดเค้าแทบไม่เห็นค่าเราเลย บางทีการที่เราเลือกถอยออกมามันคงจะดีกว่า เหลือไว้แค่คำว่าเพื่อนของเราก็พอ (แคร์คนที่แคร์เรา รักคนที่รักเรา ) เราไม่รู้ว่าเราตัดสินใจถูกหรือเปล่าแต่สำหรับเราแล้วมันคือการเซฟตัวเองไม่ให้แคร์คนอื่นมากเกินไป เพราะเราเสียใจเรื่องเพื่อนบ่อยมากเราให้เค้าเต็มร้อยแต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เค้าให้เรากลับมาอ่ะมันมากเหมือนที่เราให้เค้าไปรึป่าว