ช่วยเขย่าสติเราหน่อย

เราแคร์เพื่อนที่ไม่ค่อยแคร์เรา จ้องจะจับผิด
        เราไม่ใส่ใจเพื่อนที่ค่อยอยู่ข้างเราในวันที่ทุกข์
        
         วันนี้เพื่อนที่ไม่ค่อยแคร์เราทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราพูดผิดนิดเดียวโกรธเรา ไม่คุยกับเรา เราดูเหมือนคนโง่ที่ตามเขา แต่เราก็อดน้อยใจ เสียใจไม่ได้ ทั้งๆที่เพื่อนที่อยู่ข้างเราตลอดก็ปลอบใจเรา แต่เราก็อดน้อยใจไม่ได้

      ช่วยเขย่าสติให้เรากลับมาสนใจคนที่แคร์เราหน่อยค่ะ
      เราไม่ได้เพ้อ แต่เราเจ็บขนาดไหนเราก็ยังแคร์คนที่ไม่แคร์เราอยู่ดี
      ช่วยเราทีค่ะ