ตามหัวข้อเลยค่ะ ถ้าคิดว่าเรานิสัยไม่ดี ฟังเราอธิบายก่อนนะคะ ... นิสัยเราคือขี้เกรงใจคนมากๆๆๆ ตามใจอื่นตลอด ไม่หือไม่อือไม่เคยขัดใจใครเลย แต่ในขณะเดียวกันลึก ๆ เรารู้ดีว่าเราเป็นคนขี้รำคาญ(แต่ก็ไม่เคยแสดงออก) เราอยากทำอะไรตามใจเราเอง เราชอบอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน เช่น เวลาไปเที่ยวกับเพื่อนหรือที่ทำงานเป็นหมู่คณะ โดยปกติเพื่อน ๆ เขาจะใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ หรือขาสั้นสบาย ๆ ซึ่งก็เป็นเบสิคทั่วไปอยู่แล้ว แต่เราอยากใส่ชุดฟรุ๊งฟริ๊ง สวย ๆ เว่อร์ ๆ (เพราะอยากถ่ายรูปสวย ๆ) แต่ในความเป็นจริงก็ไม่สามารถใส่ได้ ลองใส่ไปเพื่อนได้เขม่นแน่ ๆค่ะ เราอยากถ่ายรูปเยอะ ๆ แต่คนอื่นเขาไม่ชอบ อาจจะถ่ายให้เราบ้างนิดหน่อย หรือไปเที่ยวทะเลเราอยากใส่ทูพีซ ซึ่งเพื่อนเขาไม่ใส่กัน เพื่อนเขาอยากไปเที่ยวตรงนี้ แต่เราอยากไปตรงโน้น แบบเนี้ยค่ะ (ซึ่งเราเข้าใจดีว่าเพื่อนเขาก็ไม่ได้ผิดอะไร เพียงแต่คนละสไตล์กับเราเท่านั้นเอง) เราเลยค่อย ๆ เฟดตัวเองออกมาเสียทุกครั้งไป ทุกวันนี้เรากลายเป็นคนไม่มีเพื่อน "เลย" ย้ำ! ไม่มีเลยค่ะ .. ตัวคนเดียว ไปไหนคนเดียว กินคนเดียว เที่ยวคนเดียว ใส่ชุดที่ชอบ ใส่ทูพีซที่อยากใส่ ไปที่ที่อยากไป ซึ่งอันนี้ไม่มีปัญหา เราชอบเพราะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ไม่ต้องคอยตามใจคนอื่นค่ะ
แต่ปัญหาคือเรื่องการใช้ชีวิตอื่น ๆ เช่น ในที่ทำงานจะไม่มีใครคอยบอกข่าวสารอะไรเรา มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในออฟฟิศเราจะไม่รู้เลย หรือมารู้เอง(ด้วยความบังเอิญ)ทีหลังเป็นประจำ ไม่มีใครให้คอยถามคอยช่วยแก้ปัญหา มีเอกสาร มีของขวัญหรือเลี้ยงขนมอะไรในสำนักงานก็ไม่มีใครเก็บไว้ให้ จะประชุมก็ไม่มีคนจองที่ให้ อะไรแบบเนี้ยค่ะ คือเขาคงไม่ได้เกลียดเราหรอก แต่คงเพราะเราไม่ได้สนิทกับเขา ทุกวันนี้เลยต้องพึ่งตัวเอง ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง มีปัญหาก็เดินเข้าไปขอความช่วยเหลือบ้างซึ่งเพื่อน ๆ เขาก็โอเคให้ความช่วยเหลือดี ถ้ามีเลี้ยงกลางวัน เราเข้าไปนั่งใกล้ ๆ ก็ไม่มีใครรังเกียจเราหรอกค่ะ พูดคุยกันปกติ แต่พอเสร็จกิจกรรมก็กลับสู่สภาวะเดิม ยืนยันอีกครั้งว่าเวลาเราอยู่กับคนอื่นเราขี้เกรงใจ จะเป็นฝ่ายยอมทุกอย่าง(ส่วนนึงมาจากชี้รำคาญตามที่บอกค่ะ คล้าย ๆ กับตัดปัญหา ให้มันจบ ๆ ไป) และเราสุภาพกับผู้อื่นเสมอ เราไม่เคยด่าว่าใครเลย. อีกอย่างนึงเรายอมรับว่าเราค่อนข้างจะเซนซิทีฟใครมาว่ามาแซวหรือหยาบกับเรา เราจะไม่ชอบและรับไม่ได้ค่ะ พอทนไม่ได้ก็เฟดตัวเองออกมาทุกที
ปัญหาอย่างที่บอกค่ะ บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยว เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องอยู่คนเดียวไม่มีปัญหา จะมีก็อย่างเช่นในที่ทำงานอย่างที่บอกค่ะ
อยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้าง? แล้วใช้ชีวิตยังไงหรือแก้ปัญหากันยังไงบ้างคะ??
#เราลำดับเรื่องไม่เก่ง อาจวกไปวนมา ขออภัยนะคะ😔😔😔😔😔😔แก้ไขข้อความเมื่อ 11 นาทีที่แล้ว
เราเป็นคนไม่มีเพื่อน "เลย" ... ใครเป็นเหมือนเราบ้างคะ??
แต่ปัญหาคือเรื่องการใช้ชีวิตอื่น ๆ เช่น ในที่ทำงานจะไม่มีใครคอยบอกข่าวสารอะไรเรา มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในออฟฟิศเราจะไม่รู้เลย หรือมารู้เอง(ด้วยความบังเอิญ)ทีหลังเป็นประจำ ไม่มีใครให้คอยถามคอยช่วยแก้ปัญหา มีเอกสาร มีของขวัญหรือเลี้ยงขนมอะไรในสำนักงานก็ไม่มีใครเก็บไว้ให้ จะประชุมก็ไม่มีคนจองที่ให้ อะไรแบบเนี้ยค่ะ คือเขาคงไม่ได้เกลียดเราหรอก แต่คงเพราะเราไม่ได้สนิทกับเขา ทุกวันนี้เลยต้องพึ่งตัวเอง ยืนด้วยลำแข้งตัวเอง มีปัญหาก็เดินเข้าไปขอความช่วยเหลือบ้างซึ่งเพื่อน ๆ เขาก็โอเคให้ความช่วยเหลือดี ถ้ามีเลี้ยงกลางวัน เราเข้าไปนั่งใกล้ ๆ ก็ไม่มีใครรังเกียจเราหรอกค่ะ พูดคุยกันปกติ แต่พอเสร็จกิจกรรมก็กลับสู่สภาวะเดิม ยืนยันอีกครั้งว่าเวลาเราอยู่กับคนอื่นเราขี้เกรงใจ จะเป็นฝ่ายยอมทุกอย่าง(ส่วนนึงมาจากชี้รำคาญตามที่บอกค่ะ คล้าย ๆ กับตัดปัญหา ให้มันจบ ๆ ไป) และเราสุภาพกับผู้อื่นเสมอ เราไม่เคยด่าว่าใครเลย. อีกอย่างนึงเรายอมรับว่าเราค่อนข้างจะเซนซิทีฟใครมาว่ามาแซวหรือหยาบกับเรา เราจะไม่ชอบและรับไม่ได้ค่ะ พอทนไม่ได้ก็เฟดตัวเองออกมาทุกที
ปัญหาอย่างที่บอกค่ะ บางทีก็รู้สึกโดดเดี่ยว เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องอยู่คนเดียวไม่มีปัญหา จะมีก็อย่างเช่นในที่ทำงานอย่างที่บอกค่ะ
อยากรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราบ้าง? แล้วใช้ชีวิตยังไงหรือแก้ปัญหากันยังไงบ้างคะ??
#เราลำดับเรื่องไม่เก่ง อาจวกไปวนมา ขออภัยนะคะ😔😔😔😔😔😔แก้ไขข้อความเมื่อ 11 นาทีที่แล้ว