เลิกกับแฟนแต่ต้องอยุ่บ้านเดียวกัน

ผมเพิ่งถูกแฟนบอกเลิกขาด ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะให้โอกาสและอดทนมามากแล้ว(ผมไม่ดีเอง) จนมาถึงวันที่เขาอดทนไม่ไหวต่อไปเขาจึงขอเลิกขาด แต่ด้วยความจำเป็นที่เขายังจะต้องอยู่บ้านผม(เขาดีกับครอบครัวผมมากจนแม่ผมรักเหมือนลูกแท้ๆ)แม่เลยขอไว้ว่า อย่าไล่เขาไปนะ ถ้าเขาพร้อมเขาก็จะขยับขยายไปเอง เขามีลูกกับเรา1คน ลูกก็โตพอที่จะเข้าใจปัญหาของพ่อแม่แล้ว และยอมรับการตัดสิ้นใจของพ่อแม่ 
แต่ที่มันเป็นประเด็นคือ ต่อจากนี้ไปต้องอยู่บ้านเดียวกัน แยกห้อง หยุดการกระทำทุกอย่าง ที่ผัวเมียควรทำต่อกัน ผมเสียใจมากที่ทำได้เท่านี้ พอมาเจอเรื่องแบบนี้ผมไปต่อไม่ถูกมืดแปดด้าน พอได้ยินเสียงเขาตื่นมาเตรียมตัวไปทำงาน ผมก็น้ำตาแทบไหลเพราะในใจคิดตลอดว่า จากเป็นแฟนกันมาตลอด 13ปี ต่อจากนี้ต้องมาเป็นแค่ พ่อและแม่ ของลูกใช่มั้ย ผมทำตัวไม่ถูกเห็นหน้าเขาก็เสียใจทุกที ผมควรทำอย่างไหรดีเพื่อให้มันผ่านตรงนี้ไปได้ ผมรักและพยายามทำเพื่อเขาเต็มที่แล้ว แต่มันก็ไม่ดีพอที่จะดึงเขาไว้ เขาเดินต่อไปได้อย่างสบายใจ แต่ผมกำลังจมอยุ่กับความเศร้า เสียใจ ผมครบกับมาเกินครึ่งชีวิต ต่อจากนี้ชีวิตผมไม่มีเขาแล้ว ผมพยายามหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ว่าง ไม่ให้คิด พยายามหลายทางแล้ว แต่พอว่างปุ๊บ น้ำตาผมก็ไหลทันที