สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
ก็ไม่น่าแปลกใจนี่คะ. เป็นตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้วไม่ใช่พึ่งมาเป็น. การมีลูกไม่ทำให้เค้าเปลี่ยนสันดานหรอกค่ะ. นี่ขนาดคุนท้องอ่อนๆ เค้ายังไม่สนใจเลย. ต่อให้คลอดลูกออกมาสักสี่ห้าคน. ก็แบบนี้แหล่ะไม่เปลี่ยน. ก็อยู่ที่คุนว่าจะใจแข็งเดินออกมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวได้มั้ย. หรืออยากจะทนอยู่ต่อ.
สมาชิกหมายเลข 2640917 ถูกใจ, icyskan ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2964456 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4666631 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5067781 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2716157 ถูกใจ, nikanda ถูกใจ, ฟ้าหมาดฝน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3422241 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2018137 ถูกใจรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
เรื่องนี้ก็น่าเห็นใจนะแต่เขาก็ทำไม่ถูก เป็นผู้ชายขี้ใจน้อยมันก็ไม่ใช่ เราเป็นผู้ชายควรใจกว้างกับภรรยา การขัขับรถเร็วโดยไม่คิดถึงลูกก็ความเห็นแก่ตัว ถ้าคิดว่าเลี้ยงลูกใด้ คุณก็ควรเดินไปด้วยตัวเองนะ เพราะ เรื่องแค่นี้ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ ความเป็นผู้นำไม่มี เลิกเถอะ วันนี้เขาทิ้งคุณ วันหนึ่งก็ทิ้งเหมือนกัน คิดถึงลูกเขาใว้ มีลูกแล้วควรเก็บเงินใว้ ให้ลูก เอาไปให้เหล้า ตอนไม่มีเขาเราก็อยุ่ใด้ วันหน้าเราก็ต้องอยู่ใด้นะ อย่าไปง้อเขาลุกขึ้นยืน รักษาสุขภาพตัวเอง คิดถึงลูก แล้วก้าวต่อไป สู้
สมาชิกหมายเลข 4955185 ถูกใจ, icyskan ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2716157 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4441049 ถูกใจ, นิกสกี้ ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
สามีหนีออกจากบ้าน เพราะเรื่องนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะ
จนครั้งนี้ เราคุยกันกับแฟนในรถ แล้วก็เผลอบ่นไปว่าเขาดื่มเหล้าเยอะไปนะช่วงนี้ ดื่มแล้วก็นอน ไม่ทำไรเลย น้ำก็ไม่อาบ (ด้วยความที่ช่วงนี้แฟนเราดื่มบ่อยแถมเงินก็ไม่ค่อยมี ไปเลี้ยงเขาอีก เลยเกิดอารมณ์อยากบ่น **แต่ไม่ได้ขึ้นเสียงนะคะ)แฟนเราปรี้ดดเลยค่ะ เขาก็โวยวายแล้วก็ขุดเรื่องต่างๆที่ตัวเองทำดีมาพูดสารพัด เช่น ที่ทำกับข้าวให้กินทุกวันทันคืออะไร หาเงินให้ใช้ ดูแลครอบครัวของเรา แล้วมาว่าเราไม่ดูดำดูดีครอบครัวของเขา เขาพูดกูเลยค่ะ ตะโกน โมโห ขับรถเร็ว น่ากลัวเหมือนทุกครั้ง
(เรากำลังตั้งครรภ์ได้5w ค่ะ)
เค้าก็ชับรถเร็ว จนถึงบ้าน แล้วเค้าก็เข้าห้องไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า แล้วก็ออกไปเลย
ตอนนี้4วันเต็มแล้วค่ะ ที่เขาไม่ติดต่ออะไรกับเราเลย เรากินไม่ได้นอนไม่หลับ สงสารลูกในท้องที่จะพลอยแย่ไปด้วย เราพยายามฝืนอดทน ไม่ไปง้อเขาเหมือนทุกครั้ง กลัวเขาได้ใจเหมือนทุกที
แต่ตอนนี้เราแทบจะไม่ไหวแล้วค่ะ เขาไม่เกรงใจพ่อแม่เราเลย ไม่เปนห่วงลูกในท้อง ไม่คิดถึงไม่อะไรเราเลยหรอคะ เขาเย็นชามากค่ะ
เราควรจะอดทนต่อไปรอเขาคิดได้ หรือเราจะต้องติดต่อเขาไปดีคะ ถ้าเราติดต่อไปก่อนอีกครั้งนี้ ก็คงไม่มีวันแล้ว ที่เขาจะเปลี่ยนนิสัย ไม่พอใจก็คงหนี แล้วรอเราไปง้ออีก
เราเหนื่อยมากเลยค่ะ ปกติเขาก็เปนคนดีนะคะ แต่เขาปรี้ดง่ายมากๆ กับแค่เราคนเดียวนะคะ คนอื่นๆเขาไม่เคยโมโหใส่ใคร
**ที่เขาหายไป เขากลับไปอยู่บ้านเขา3วันค่ะ แล้วต่อจากนั้นเขาก็ไปอยู่บ้านที่เราเช่าด้วยกัน
ช่วยวิเคราะห์ทีนะคะ เอายังไงดี ขอบคุณค่ะ