แม่ชอบพูดทำร้ายจิตใจ ชอบพูดแทงใจดำ พูดคำหยาบ

เราคิดว่าเราคือเด็กคนหนึ่งที่ทนพฤติกรรมของแม่ไหวจริงๆแม่ชอบพูดแรงเสียดสีพูดให้ทุกคนในครอบครัวต้องเจ็บปวดไปตามๆกัน พ่อก็โดน พี่สาวก็โดน แต่มี1คนไม่ค่อยโดนคือพี่ชาย แม่ชอบเห็นลูกผช.ดีกว่าลูกผญ. เวลาเราทำอะไรผิดแม่จะด่าเราทุกอย่าง ลูก อีหมา ทุกอย่างที่แม่ไม่ควรจะพูดมา แต่ที่ทำให้ใจร้าวสุดๆคือ "โตมาก็เป็นได้แค่นั่นแหละ" เจ็บปวดมาก จุกมาก ขนาดเพื่อนที่คบยังไม่เคยด่าเราว่าเลย  เวลาทะเลาะกับพี่สาวชอบไล่พี่สาวออกจากบ้าน พูดถึงสมบัติทรัพย์สินของตัวเอง พี่เราเป็นคนดีจริงๆนะ คือแบบกลับจากที่ทำงานเอาขนมมาฝากแม่บ้าง ซื้อของเข้าบ้าน ข้าว ปลา น้ำมัน ทั้งๆของพวกนี้แม่ต้องรับผิดชอบ ชอบพูดถึงเรื่องอดีตมาเอาชนะพี่สาว เมื่อก่อนพี่สาวเราตามผช.ไปมันก็ผ่านมา7-8ปีแล้ว แล้วเอาคำพูดนี้มาเอาชนะ บางทีก็เห็นพี่ร้องไห้นะ พี่ชายเราไม่เคยเอาไรมาฝากแม่เลย ไม่ค่อยเทคแคร์เลย กลับมาบ้าน ก็ นอน กิน เล่น งานบ้านไม่ทำ
      เราเป็นคนที่ชอบวาดรูปนะ เคยคิดว่าจะเป็นนักเขียนการ์ตูน อยู่ดีๆแม่ก็พูดว่า ตัวการ์ตูนหรอ จะไปทำอะไรกินได้ เรานี่พูดไม่ออกเลย
       เราลองเปลี่ยนจากการวาดรูปมาเป็นร้องเพลง แม่ก็ว่าเรา นักร้องไส้แห้ง มันจะไปได้เงินได้ยังไง คือแม่อยากให้เราเป็นเกษตรกรแต่เราไม่อยากเป็น
 เราเองเคยได้ทุน3,000บาท เรากลัวแม่จะใช้เงินหมดเลย ก็เลยเอาไปจ่านค่าเทอมก่อน1000 พอมาถึงบ้านเอาให้แม่ แล้วแม่ก็ออกจากบ้านไปไหนไม่รู้ กลับมาเราก็ถามเรื่องเงินแม่บอกว่าหมดแล้ว แม่บอกแม่เอาไปใช้หนี้ที่ไปซื้อกับข้าวแล้วไม่ได้จ่ายเค้า แต่เราว่าคงไม่ใช่แน่ๆเราว่าแม่เราต้องเอาไปเล่นหวยแน่ๆ เพราะเรื่องอาหารพี่สาวจัดการหมด เรารู้สึกแย่มาก ได้เงินมาเมื่อไหร่ต้องหมดไปกับมือแม่