เราอคตัญญูกับแม่ไหมคะ

เป็นกระทู้แรกของเรา.  เรามีพี่น้อง2คน. พ่อกับแม่เราเลิกกันตอนเราอยู่ป.2 พ่อเราพยายามมาง้อแม่เราทุกทาง. ทั้งปีนหน้าต่างเข้ามานอนกับแม่ แต่แม่เราก็ไล่ตีไม่ยอมที่จะคืนดี. พ่อง้อแม่อยู่หลายวันมากแต่แม่ไม่ใจอ่อนเลย. พอเริ่มถอดใจ  พ่อเลยแอบพาน้องสาวเรากลับบ้านนอกไปด้วย มีเราคนเดียวที่ยังอยู่กลับแม่. เรากลับมาจาก. รร. ไม่เจอน้องและพ่อเราร้องไห้มาก ตอนนั้นน้องเรามีโรคประจำตัวเป็นตับโตต้องเทียวรักษาประจำที่โรงบาลศิริราช. พอพ่อแอบพาน้องกลับบ้านนอก. แม่เราไม่คิดจะไปตามน้อง. หรือไปหาน้องเลย. แม่ใจแข็งมาก แม่ให้ยายมาอยู่กับเรา. พอกลางคืนแม่ก็ไปเที่ยวผับกับเพื่อน เรานอนแต่กับยาย บางคืนก็นอนคนเดียว แม่ติดเพื่ิอนและเที่ยวกลางคืนบ่อยมาก. คืนไหนที่ยายไม่อยู่ แม่ชอบเอาเราไปฝากใว้กลับคนอื่น. และแม่ก็หายไปกับผู้ชายอื่นเป็นแบบนี้บ่อยมาก.   ป.3 แม่มีแฟนใหม่. แม่ให้เรากลับไปอยู่กับยาย ไปเรียนที่ภาคใต้.  ได้1ปี. พอ เราจะเริ่มอยู่.ป4  แม่มารับเราไปเรียนที่ กทม. ป.4 ระหว่างนั้นแม่ก็มีแฟนใหม่อีก. จากที่เราได้นอนกับแม่. แม่ก็ย้ายไปนอนกับแฟนใหม่ ให้เรานอนคนเดียวทุกคืน ก็มีแต่ยายที่มานอนกับเราบ้าง. พอพ่อรู้ว่าแม่มีแฟนใหม่ พ่อก็พยายามมารับเราให้เราไปอยู่กับพ่อกับน้องไปอยู่บ้านย่า. แม่เราก็ให้ไป. เรามาเรียนที่บ้านย่า และมีญาติพ่อช่วยส่งเรียน จนจบ ม.3 ทำงานไปด้วย.เรากับน้องลำบากกันมาก แม่ไม่เคยมาหา. ไม่เคยส่งเสียค่าเรียนต่างๆทั้งๆที่แม่ไม่มีภาระใดๆ มีแต่พ่อและย่าและญาติพ่อ ที่ช่วยส่งเสียเรากับน้อง. จนเราอายุ17  เราไปช่วยพ่อทำงานที่ กทม.  แม่ติดต่อเรามาบอกเราว่าคิดถึง ในความที่เราคิดถึงแม่อยากเจอ เราแอบพ่อไปหาแม่ที่ภาคใต้ พ่อเราเครียดและเสียใจมากที่สุด. เรามาอยู่กับแม่ได้ไม่กี่เดือนเรามีแฟน. แม่ตามใจเราให้เที่ยวซึ่งต่างจากพ่อที่ไม่ค่อยให้เราไปไหน เราหายกับแฟนไป1คืน. ไปอยู่บ้านแฟน. พ่อเราเสียใจมากที่แม่ไม่ดูแลเราให้ดี แล้วเขาก็คุยเรื่องให้แต่งงานกัน ค่าสินสอดแม่จัดการทุกอย่าง. พอเสร็จงานแต่งเรา. เราก็อยู่บ้านแฟน แม่เราก็ย้ายที่อยู่ไปอยู่ที่อื่น. นานๆเราจะไปเยี่ยมสักที. แต่แม่เราเป็นผู้หญิงที่ชอบกินเหล้า สูบบุหรี และเริ่มติดยาเสพติด.  เราไปเยี่ยมแม่เราก็จะเห็นแม่เป็นแบบนี้ตลอด. และจะชักชวนเรากับแฟนบ่อยครั้ง. แต่แฟนเราเขาไม่โอเค. หลังๆเราเลยไม่ค่อยได้ไปหาแม่. แฟนใหม่คนนี้แม่กับเขามีลูก1คน.   แม่เราย้ายไปอยู่อีสานบ้านแฟนใหม่. เราก็มีครอบครัวของเราอยู่ที่ภาคใต้.  แม่จะโทรมาหาเราบ่อยครั้งส่วนมากก็มีแต่เรื่องเงินเป็นประจำ.    ไม่นานแฟนใหม่แม่เราเสียเกิดจากกินเหล้าเยอะมาก. แม่เราก็มีแฟนใหม่อีก ทิ้งลูกให้อยู่คนเดียวนอนคนเดียวแล้วก็ไปอยู่ไปกับแฟนใหม่ซึ่งไม่ต่างจากเดิม. ชอบกินเหล้ามาก. เราเริ่มจะถอยห่างออกมาไม่ติดต่อไป. ตอนนี้เรามีลูกแล้วเราเป็นแม่คน. เราจะได้ยินคำนี้บ่อยมากว่าถ้ามีลูกแล้ว เราจะรู้สึกรักแม่มากขึ้น. แต่สำหรับเราไม่ใช่พอเรามีลูก เรารู้สึกรักพ่อมากขึ้นและอคติกับแม่มากขึ้น. เพราะเรารักลูกมาก. ทุกวันนี้เราต้องการเลี้ยงลูกให้มีความสุข ให้อิ่มให้มีทุกอย่างไม่อยากจะห่างเขาไปไหนทำอะไรเราจะนึกถึงลูกเป็นที่หนึ่ง นึกถึงอนาคตลูก. พอมองไปที่แม่เรา แม่เราไม่มีความเป็นแม่เลย ไม่เคยสอนเราให้รู้จักผิดชอบชั่วดี. ไม่เคยส่งเสียเราไม่เคยถามข่าวเราในวันที่เราลำบาก. ในวันที่แม่มีความสุขแม่ไม่เคยหยิบยื่นให้เรา. ปล่อยให้เรากับน้องและพ่อสู้กันมา.  จนถึงวันที่เรารู้ข่าวว่าแม่มีแฟนใหม่อีกและปล่อยให้ลูกนอนคนเดียว.อยู่คนเดียว. เราไม่ได้ติดต่อแม่มา4ปีแล้ว. และแม่ก็ไม่เคยติดต่อเรามาเหมือนกัน.  มีคนบอกว่าแม่เราโดนแฟนซ่อมติดเหล้าหนักมาก.  เราก็เลือกที่จะไม่ติดต่อไป. เราขอแค่จดจำภาพแม่เราในตอนที่เราอยู่กับเขากับพ่อตอนป.1ก็พอ.   เราไม่รู้ว่าเราอคตัญญูไหม. แต่แผลในใจเราที่แม่มอบให้เรามันเยอะเหลือเกิน