ทำยังไงดี มีทางออกที่ดีกว่านี้มั๊ย

เรื่องมันเกี่ยวกับพ่อเรา เรากำลังจะขึ้นปี1 (ต้องใช้เงินเยอะขึ้น) แม่เราเป็นคนสู้ทุกอย่าง ทำทุกอย่างคนเดียวตลอดที่ผ่านมาที่เราโตได้ก็เพราะแม่หาเงินเลี้ยงเราคนเดียว พ่อไม่เคยเลี้ยงเราได้เลย ด้วยหน้าที่การงานแกไม่ได้ทำงานประจำ บางวันได้บ้างไม่ได้ก็เยอะกว่าได้ คือแกเป็นช่างซ่อม ซ่อมได้ทุกอย่างแต่ไม่มีหน้าร้าน แถวบ้านใครใช้ให้ซ่อมอะไรก็ซ่อมแบบนี้ ซึ่งพ่อเราก็จะชอบขอเงินแม่เราเกือบทุกวันซึ่งแม่เราไม่ได้มีเงินขนาดนั้น ทั้งจะให้เราให้พ่อ บางทีแม่ไม่ให้พ่อก็ขอให้ได้ ขอจนมันดูน่าเกียจสำหรับเรา ขอโทษที่ใช้คำอกตัญญูแบบนี้นะ แม่เราก็บ่นให้เราฟังทุกวันเรื่องพ่อมาขอเงินเราไม่สบายใจทุกครั้งที่แม่บ่น พยายามไม่ใส่ใจมาก พยายามตั้งใจเรียนเพื่อไม่ให้กระทบกับการเรียน ไอ้ที่เราได้เรียนมหาลัยได้ต่อความฝันเราก็เพราะป้ากับลุงส่งเสีย แม่ไม่สามารถส่งได้ขนาดนั้น แต่แม่ก็พยายามเท่าที่แกส่งเราได้เพื่อช่วยป้ากับลุงอีกแรง เรารู้เราคงโชคดี แต่มันก็ไม่สบายใจอยู่ดีพยายามไม่เอามาใส่ใจ เราพยายามหาเงินเองเท่าที่เราจะทำได้พยายามเอาความสามารถตัวเองมาใช้ให้เป็นรายได้ก็ได้พอไม่ต้องไปขอแม่ใช้ เราพยายามประหยัดช่วยแม่ แต่พ่อไม่เคยประหยัดเลย แม่เคยบอกให้ไปสมัครงานเผื่อจะได้เอาเงินมาช่วยกันส่งเรากับไม่ต้องมานั่งขอเงินแม่ ก็ไม่ยอมทำงานประจำ เราไม่อยากพูดเยอะนี่เห็นแก่ความเป็นพ่อ ตอนนี้แม่เป็นหัวหน้าครอบครัวอ่ะ เราพึ่งแม่ไม่เคยพึ่งพ่อได้เลย เราบอกแม่หลายรอบแล้วว่าให้ใจแข็งหน่อย ไม่ให้คือไม่ให้ถ้าไม่มี คือแกชอบบ่นกับเรา ว่าเนี่ยโอ้ยแม่หาคนเดียวนะลูกรู้มั๊ยพ่อมาขออีกแล้ว เงินแม่ก็ยิ่งไม่พอใช้ต้องจ่ายค่าไฟค่าน้ำค่านู้นนี่..  คือเรายอมรับว่าหงุดหงิดพ่อบ้าง ก็ด้วยความที่ไม่อยากให้แม่บ่นเนอะ พอแม่รู้ว่าเราหงุดหงิดแกก็บอกว่า เออไม่เป็นไรหรอกแม่พูดให้ฟังเฉยๆ ยังไงแม่ก็จะพยายามเพื่อหนู เฮ้อ สงสารแม่แทบทุกครั้งที่แกพูดแบบนี้ แกก็มาบ่นกับเราอีกแหละวนเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราไม่เข้าใจ เคยบอกแม่ไม่บ่นได้มั๊ย แกก็ไม่บ่นแต่พอเกิดขึ้นอีกก็เหมือนเดิม บ่นเหมือนเดิม เราอดทนทุกรอบแหละ เพื่อให้แกระบาย แต่พ่อเราก็เกินไปจริงๆในความคิดเรามันดูเห็นแก่ตัว เอาตัวเองสบายไม่สนว่าใครจะเป็นยังไง ไม่ไหวกับพ่อ ไม่รู้จะทำยังไง แม่เราก็ยังรักพ่อแหละ แต่เราอ่ะเหลืออดแล้ว ไม่มีใครพูดให้พ่อเราคิดอะไรออกเลยแม้แต่เราพูดแกก็ไม่เคยสงสารเรา มันดูตันไปหมดไม่มีทางออก เหนื่อยกายก็ทนได้แต่เหนื่อยใจนี่สิ แย่มากๆ ไม่รู้จะทำยังไงให้มันดีขึ้นเลยยกเว้นทำเพื่อแม่ตั้งใจเรียนสักวันหวังว่าจะทำให้แม่สบาย สบายกว่าตอนนี้ที่เป็นอยู่ แย่ว่ะ จริงๆก็มีรายละเอียดเยอะอยู่แต่ไม่ขอเล่าแล้วกันนะคะ จริงๆก็ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องพ่อเราเท่าไหร่ อันนี้เรา save พ่อเราไว้สุดๆแล้วมันคงเป็นสิ่งที่ลูกควรทำ..