ตอนนี้เราเรียนครูอยู่ปี 3 ส่วนแฟนเราอายุ 25 ปี เป็นครูอัตราจ้างทำงานธุรการ
ได้คบกันเพราะว่า...
เราออกไปสังเกต ที่ รร. แห่งหนึ่ง (ไป 10 วัน คือ 20 พ.ย- 3 ธ.ค. 2019) แต่พี่เขาทำงานอยู่อีก รร. นะ
แล้วคือช่วงนั้นมีกิจกกรมเยอะที่หลาย ๆ โรงเรียนต้องมารวมกัน
เราเลยได้เจอพี่เขา พี่เขาสนิทกับครูพี่เลี้ยงเรา ซึ่งครูพี่เลี้ยงคนนี้ก็เป็นครูของเราตอนประถม
ในตอนแรก แว๊บแรก เรารู้สึกชอบที่พี่เขายิ้ม ก็แค่นั้น แต่กิจกรรมช่วงนั้นคือเยอะจริง ๆ จนได้ทำงานร่วมกัน ได้พูดคุยกัน แล้วพี่เขาน่ารัก คุยสนุก
สรุปคือ ชอบแหละ
เราก็ยังไม่ทำอะไรนะ ระยะเวลาที่อยู่ รร.นั้น คือทำงานตัวเป็นเกลียว จนครบกำหนดกลับมหาลัย ผ่านไปประมาณ 3 วัน (ตรงกับวันที่ 10 ธ.ค. 2019)
พอเราว่างเราเลยตัดสินใจแอดเฟซบุ๊กพี่ไป (ก็กว่าจะหาได้ พอเจอแล้วคือตื่นเต้นมาก
)
ในที่สุดพี่เขาก็รับ แต่ยังไม่กล้าทักนะ เพราะไม่รู้ว่าจะหาเรื่องคุยยังไงดี แต่แล้วพี่เขาก็โบกมือทักทายมา (ตื่นเต้น)
หลังจากนั้นก็คุย ๆ กันไป คุยไปประมาณ 1 วัน 1 คืน แล้วเราแบบเอ้อ หยอดไปหยอดมา
เลยพิมพ์บอกไปว่า "พี่รู้มั้ยที่มาคุยด้วยเนี่ย เพราะชอบนะ" (อารมณ์ตอนนั้นคือเล่น PubG อยู่ แล้วมันแบบหนหวยแชทมันเด้ง555)
แล้วพี่เขาก็คอล messenger มาเลย (เราก็งงนะ ทำไมโทรมา พึ่งคุยกัน แต่หลังจากนั้นได้รู้ว่าการใช้ภาษาไทยพี่เข้าขั้นน่าเป็นห่วง แต่เราก็ยังชอบนะ แบบเออ น่ารักดี5555) หลังจากคุยกันไปสักพัก มันรู้สึกสบายใจมากกกกก
แล้ววันที่ 13 ธ.ค. 2019 พี่เขาชวนเราไปเดินเล่น เราก็ตกลง! (ไปกันสองคนครั้งแรก เขินน เดินแบบห่าง ๆ กัน มันก็ดีอ่ะ แรก ๆ ก็งี้ ดีไปหมด)
เราก็คุยกันไปแปป ๆ ชวนกันไปเที่ยวอีกอ่ะ (17 ธ.ค. 2019) เราก็ไปอีก มันแบบรู้สึกดีมาก ทั้งตอนที่ไปด้วยกันและตอนที่คุยกันหลังจากแยกย้ายกลับบ้าน
ในระหว่างที่คุย เราก็ถาม ๆ ว่า โสดสนิทปะ คนคุยเยอะปะเนี่ยยย พี่เขาบอกโสด แต่เรายังไม่เชื่อสนิทนะ (เพราะเรารู้สึกว่า เขาชอบถามและให้เราลงรูปเขาแต่บอกว่าไม่ต้องแท็ก อยากให้คนสงสัย อ่ะแปลก ๆ ตะหงิด ไม่ลงดิค้าบแต่มองข้ามไป) แล้วก็ถามกันว่า เรื่องเราเอายังไงต่อ (ถาม ๆ แบบหยั่งเชิง ต่างฝ่ายต่งหยั่งเชิง ว่าถ้าได้คบกันจะคบมั้ย) เราก็บอกว่ามันเร็วไป คุย ๆ กันก่อน เขาก็ว่าเช่นกัน เลยตกลงกันว่า "ยังไม่ใช่แฟนนะ" เราก็คุยกันมาเรื่อย ๆ ในระหว่างนั้นก็เรียนรู้กันไป และเราถามเสมอว่าโสดแน่นะ (ส่วนตัวเราคือ ผช. ทุกคนจะมีคนคุยอยู่แล้ว ในข้อนั้นเราคิดว่า ไม่สำคัญเลยไม่ได้สนใจ) เขาเป็นคนชอบเที่ยวอยู่นะ ชอบสังสรรค์ เพื่อนเยอะ ส่วนเราก็ชอบอยู่บ้าน สังสรรค์พอเข้าสังคมได้แต่ไม่เซียน คุยกันไปเรื่อย พอช่วงปลาย ๆ เดือนเขาทำเหมือนอยากคบกับเรา อยากเปิดตัวแต่รอบนี้ก็ยังเหมือนเดิมคืออยากให้เราลงรูป เราก็งงว่า ทำไม(น่าสงสัย) เราเลยต่อรองถ้าคุณลงผมลงอ่ะ! สรุปวันนั้นก็ได้ลง
พอถึงช่วงวันหยุดปีใหม่ 2020 เขาบอกว่าทำงานที่บ้านเสร็จแล้วจะไปกับเพื่อน ๆ มาด้วยมั้ย (เราไม่ไป เราขายของช่วยที่บ้าน เราเหนื่อย ขอนอน แต่เข้าใจกันนะ ไม่ได้ว่าไรกัน ก็ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตน)
ในวันนั้นวันเคานต์ดาวน์ เขาส่งคลิปเสียงมาว่า "ชอบเรามากนะ ไม่คิดว่าจะชอบ รักนะ" (ดีใจและเขินมาก แต่เดี๋ยว พึ่งคุยกันได้ไม่ถึงเดือนนะ แต่...ด้วยความคิดที่ว่า เอาไงเอากัน มาลองดู!) ก็ได้คบกัน
เวลาผ่านไปไม่นาน (ปลายมกรา 2020) เขาพาเราไปวันเกิดหลานเขา ซึ่งเป็นวันแรกที่เขาพาเราเข้าบ้าน ตื่นเต้น พากันไปซื้อเค้กแต่ระหว่างทางกลับมาเขาบอกว่า หลานคนนี้ยังชินหน้าแฟนเก่าเขาอยู่นะ (เอ๊ะ! งง ทำไมอ่ะ แต่เข้าใจแหละว่าพึ่งเลิกกับแฟนมาสามเดือน เออ งงนะ แล้วมาบอกรักเรา พึ่งเลิกกับแฟนปะ เคยลุ้นกับตัวเองนะว่าฉันจะได้เจออะไรบ้างน๊าา)
ใช่ค่ะ มาบ้านครั้งแรก ตอนแรกกำลังจะดี โทรศัพท์เขาฝากเราไว้ตลอดนะ พอถึงเวลาเราเลยเอาคืน เราวางโทรศัพทืไว้ที่ตักเขา แต่!!!!!! ในตอนนั้น ก็มาเลยจ้า แฟนเก่าโทรมา แต่ที่เสียใจคือ ในพริบตานั้น เขารีบวิ่ง ซ่อนโทรศัพท์รีบหนีเข้าห้องไป..................
ใจว้าวุ่น น้ำตาจะไหล ทำไมมีปฏิกิริยาเช่นนั้น โอ้วมายก้อด ฉันมาทำอะไรที่นี่
ณ ตอนนั้นสิ่งที่ทำได้คือรอ โดยที่เรานั่งกับญาติ ๆ เขา (แล้วคือพึ่งเจอกันครั้งแรก ฉันต้องทำยังไง keep look ย่างเนื้อย่างอย่างเข้มแข็ง น้ำตาก็อยากไหล อดทนอดกลั้น ทำตัวไม่ถูก สังเกตรอบกาย นึกถึงสิ่งที่เขาบอกว่าหลานยังชินหน้าแฟนเก่าเขานะ แต่ทำไมหลานคุณวิ่งเล่นอยู่ข้างนอก เอาแล้วแม่ สถานการณ์นี้ ฮึบ!)
3 นาทีผ่านไป เงียบ...
5 นาทีผ่านไป น้ำตาหยดติ๊ง มันนานมากนะ 5 นาทีในตอนนั้น ไม่ไหวแล้ว เขาก็เดินออกมาพอดีหน้าทะเล้น สุด กลั้น ๆ ๆ ๆ ๆ ย่างเนื้อต่อ แต่พูดอะไรไม่ได้ พูดคือวงแตก เราจะร้องโฮ 555555 แต่สีหน้าคือไม่ไหว เราต้องออกจากตรงนี้ โดยได้กล่าวกับญาติ ๆ เขาอย่างสุภาพว่า "ขอโทษนะคะ" TTTT_TTTT
เรามานั่งคุยกันที่สงบ ๆ และเคลียร์สิ่งที่เกิดขึ้น นั่งคุยกันเป็น ชม. สุดท้ายคือ เขาโกหกในตอนแรกว่าโสด เลิกกันจริงคือวันที่ 17 ธ.ค. 2019 (เรารู้จากแฟนเก่าเขา แฟนเก่าเขา inbox เรามา แบบงงเด้อ เขาบอกว่าเราทำให้เขาแตกคอกัน แม่เจ้า ใจสลาย เราไม่เคยทำไม่ดีในเรื่องแบบนี้เลยนะ ไม่คิดว่าจะมาเป็นมือที่สามของใครด้วย) อ่ะ เราคุยทุกอย่างนะ ความไม่สบายที่เกิดขึ้นสำหรับเหตุการณ์นี้ สรุปคือ เราอภัยอ่ะ ยอม แต่เราก็ถามเขาไปว่า พี่จะไปต่อหรือพอ จะเลือกแฟนเก่าหรือเรา เขาตอบเลือก เรา... เค เดินหน้า
ก็ดีขึ้น เราก็ไปที่บ้านบ่อยขึ้น กับยาติ ๆ เขาน่ารักนะ เราได้ช่วยทำความสะอาดบ้าน กินเนื้อย่างบ้าง กินเบียร์บ้าง สองคนบ้าง กับเพื่อน ๆ ของเขาบ้าง
ได้ไปนั่งที่ร้านชิลกับเพื่อน ๆ ของเขา เขาก็มาบอกว่าเพื่อนประทับใจนะ โอเคมาก ๆ อ่า ดีใจ (เพื่อนเขาบอกว่าเพื่อนประทับใจตอนเราเปิดขวดเบียร์นะ555555 เออ พ่อชอบเลยถนัดเปิด) และในตอนนั้นคือดีย์
ช่วงนี้เขาติดสังสรรค์เราบอกว่าเราไม่โอเครนะ มันอึดอัด แบบ บ่อยเกิน เราไม่ได้ชอบขนาดนั้นไง อาทิตย์นึงไป 5 วันงี้ ไม่ได้ปะ ฉันอยากอยู่คนเดียวเหมือนเดิม ก็คุยกันนะว่าจะเอาไง เขาบอกว่าอ่ะเขาจะทำให้คือ เลิก แต่เราบอกว่า เอาแค่ลดลงก็พอ เลิกมันควบคุมกันเกินไป
วันเวลาผ่านไป ผ่านไป ถึงกลางเดือนกุมภา อ้าว มีปัญหาอีกละ แต่มันเป็นเรื่องของสภาพแวดล้อมของเรา ที่เพื่อนเราไม่จอย ไม่ค่อยจะแฮปปี้ พ่อเราก็หวงเรา เรารู้สึกผิดนะ เราก็คุยกันถึงปัญหานี้ เขาบอกว่าเขาเข้าใจและไหว อะเครเราคิดว่าถ้าเขาไหวเราก็พร้อมจะจับมือไปด้วยกัน ช่วยกันยังไงก็ผ่านไปได้ แต่มันก็มี sense บางอย่าง555 คือหมาที่บ้านไม่เคยเห่าใคร แต่เห่าพี่เขาแบบหวงเรา ขู่พี่เขา เออ นี่ก็แอบเชื่อหมาว่าไม่น่าไว้ใจ เราเลยเผื่อใจไว้เสมอ...
และล่าสุด
มีนาคมทุกอย่างกำลังดี แต่สัปดาห์นี้คือเรางานยุ่งมาก ด้วยโควิด19 อาจารย์รีบปิดคอส มหาลัยจะปิด งาน งาน งาน
เราทะเลาะกันเมื่อวันพุธที่ 11 ที่ผ่านมา ด้วยที่ว่า เราหงุดหงิดใส่กับคำถามที่เขาถาม แล้วต่างฝ่ายต่างไม่ยอม เรารู้สึกแย่นะ แบบทำไมฉันไม่ตอบดี ๆ เราขอโทษ เขาเงียบ แต่เราไม่รู้จะง้อยังไง บวกกับว่า ฉันหงุดหงิด แต่ฉันคือคนผิด แต่ไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไง หรือง้อยังไง เราเลยโทรไปอีก ขอโทษอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่หายดี คือตอนนั้นยอมรับว่าเรายังหงุดหงิดเราขอโทษประมาณ 2 ครั้งแล้วเราเงียบ เพราะเขาเงียบ จนเขาถามว่า จะทำอะไรต่อ เราเลยบอกว่าดู Netflix เขาตอบแบบประชดเบา ๆ ว่า "เออ งั้นวางสายนะจะนอน" อื้อหือ ไม่ได้ดูละหนัง ขึ้นเตียงน้ำตาซึม ฉันจะทำอย่างไร แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร
ด้วยเรื่องภาระงาน และความโง่ของเราเอง จึงไม่สามารถหาเวลาดี ๆ คุยกันดี ๆ แต่เขาก็เหมือนโอเคแล้วนะ ว่าง ๆ เราก็บอกขอโทษนะที่ทำให้รู้สึกไม่ดี เขาก็บอกประมาณว่า เข้าใจ แล้วเราก็ปั่นงาน ๆ ไป ม.แต่เช้า กลับสามสี่ทุ่ม ไม่ค่อยได้คุยกัน จากที่คุยกันนาน ๆ เหลือแค่คุยก่อนนอนวันละ 5-10 นาที
แล้ววันนี้ก็มาถึง หลังจากที่ทะเลาะกันมา 5 วัน วันนี้เป็นวันที่ปกติแล้ว เราจะต้องได้เจอกัน เพราะมันคือวันสุดสัปดาห์ เรากลับจากบ้านไปหอ ปกติจะแวะหาทุกครั้ง ซื้อของว่างมาฝากหรือแวะเจอหน้ากันสักนิดก็ดีอะไรแบบนี้ แต่เรา จากใจจริง รู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่วันที่เราโทรกลับไปขอโทษวันนั้นแล้วรู้สึกว่าเขาตัดสินใจกลับไปคุยกะแฟนเก่า เรารู้สึกผิดที่ทำให้เขารู้สึกแย่ถึงขนาดนั้น จนต้องกลับไปคุยกะแฟนเก่า แบบมันเฟลที่เราไม่สามารถทำให้เขารู้สึกดีได้ แต่เขาคงคิดว่าเราไม่รู้
มันก็มาชัดเจนในวันอาทิตย์ที่ 15 ก็อย่างที่บอกว่าปกติต้องเจอกัน แต่เขาเงียบ ปกติจะเป็นคนที่บอกตลอดว่า ไปไหน ทำอะไร ที่ไหนอย่างไร จนเราบอกว่าไม่บอกละเอียดก็ได้นะ แค่ซื่อสัตย์ก็พอแล้ว อ่ะ เขาก็ยังทำแบบนั้นเรื่อยมา มาแปลกแค่วันนี้ ในใจเราคือ แปลก!!!
เราเลยชวนคุย แต่ทุกคำพูดคือ เหมือนพยายามบ่ายเบี่ยงที่จะไม่เจอ มันแปลกแบบรู้สึกว่าแปลก นี่ก็พยายามคิดว่า ไม่มีอะไรหรอก เขาคงเหนื่อย
10.40 น.
เรา: ทำอะไรอยู่หรอ
เขา: เหนื่อย วันนี้ขอนอนพักนะ
(เราก็ถามว่าไปทำไรมา ก็บอกทำงานเมื่อวาน เตะบอลเมื่อวาน เคปกติไม่เคยนอนยาวขนาดนี้ คงเหนื่อยจริง ๆ อ่ะปล่อยให้นอนไม่กวนงับ)
12.45 น.
เรา: คิดถึงนะ
เขา: คิดถึง
ออกไปหาไรกินข้างนอกนะ (ตอน13.15 น. เข้าใจว่าหากินแถวบ้านเพราะปกติทำแบบนั้นเขาบอกเองว่าขี้เกียจไปไกล)
เรา: อยากกินไรมั้ย (14.25 น. แบบเข้าใจว่าเหมือนปกติไงเลยถาม)
เขา : ไม่อยู่บ้านนะ (เอ้าตอบอย่างไว งง แปลก!!)
มาหากินในเมือง (เอาแล้วใจสั่น)
เราก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าไปคนเดียวนี่นะ เขาบอกว่าใช่ มันเบื่อ ๆ เลยอยากออกมาคนเดียว อากาศร้อนด้วย เอ้า วันนั้นครึ้มเด้อจะบอกให้ เราก็พยายามนะ บอกว่าเสียใจที่ไม่ชวน แถมไม่บอกอีก อย่างน้อยก็บอกกันหน่อยนะ (แล้วที่แปลกคือ ปกติเวลาเขาคิดว่าเราไม่สบายใจ เขาจะพูดปลอบใจ อธิบายโดยที่เราไม่ได้ถามเลย แต่นี่ ขนาดบอกว่าเสียใจ เขาไม่ยังพูดอะไร) อ่ะ ดู ๆ ไป ไม่มีหลักฐานเขาคงเบื่อจริง ปล่อยให้เขาทำกิจกรรมที่เขาบอกเราว่าจะทำหลังจากคุยกัน เราคิดมากไปเอง ไม่คิด ๆ และแล้ว เราตัดสินใจกลับหแโดยไม่ไปเจอเพราะเขาบอกว่ายังไม่ได้กลับบ้านเร็ว ๆ นี้หรอกน่าจะค่ำเพราะจำทำนู่นนี่นั่น บลา ๆ ต่อ
ระหว่างกลับหอ เราโคตรไม่สบายใจ คิดว่า คิดมากไปปะ ด้วยสิ่งที่เคยก่อนขึ้นตอนนั้นด้วยมั้งเลยทำให้นึก ปล่อยวางนะ บอกตัวเอง แต่ ไม่ไหว เราเลยจอดรถแล้วส่งข้อความไปหาว่า ทำอะไรอยู่หรอ เราไม่ได้จู้จี้นะ ระยะส่งข้อความคือห่างจากที่ได้คุยกันก่อนหน้า 1 ชม. (หรือจู้จี้หรอ55 ไม่หน่า)
เงียบ ลองโทรหา ปิดเครื่อง. . . อ้าววว ดีแล้วที่ตัดสินใจโทรตอนแรกกลัวว่าเขาจะรำคาญ แต่แบบนี้ ใช่เลยยยย
เรารอโทรศัพท์อย่างกระวนกระวายอยู่ 2 ชม. แล้วคิดดูว่าก่อนหน้านั้นที่ยังไม่ตามไม่ใช่ 3 ชม. เลยหรอ นั่งร้องไห้ ฉันมั่นใจฉันเจออะไรอยู่ แต่ฉันไม่มีหลักฐาน คือเราเคยตกลง และเราขอเขาไว้ว่า ให้อภัยได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนอกใจ... ร้องไห้ เขาทำในสิ่งที่เราขอไม่ได้ เราขอแค่ข้อเดียว)
ในตอนแรกเขาไม่ยอมบอกว่าไปทำอะไรมากันแน่ เราก็ยอม เชื่อไปก่อน สักพักเราก็ได้หลักฐานมา (จากไอจีแฟนเก่า) แบบหืมมมมมม ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคิดแบบเป๊ะ ๆ เขาไปกับแฟนเก่า เดินเล่น ถ่ายรูปเล่นกัน และผลักฉันออกมา...คือรู้สึกเจ็บช้ำมาก โกรธ! แต่เราพยายามพูดดี ๆ พยายามถามว่ามีอะไรจะบอกเรามั้ย เขายอมไม่บอก เขาพยายามปกปิด จนที่สุด เขายอมรับ คือเราต้องด่าอ่ะถึงยอมรับ แบบปกป้องแฟนเก่าเอามาก ๆ แล้วเหตุผลที่ออกไปเจอคือ "เรื่องที่เราทะเลาะกันนั้นทำเขาอึดอัด ปัญหาสภาพแวดล้อมนั้นเขาไม่โอเค" เอ้า คุยกันแล้วเด๋ ไม่ใช่ว่าไม่ถาม เราถามเขาแบบสิบ ๆ รอบ โอเคจริงมั้ย ไม่ไหวบอกได้นะ เขาบอกไหวไง งงปะ แล้วบอกว่า คุยกับแฟนเก่าแล้วน่าจะสบายใจ แล้วค่อยกลับมาหาเราอีกที แย่ปะ นี่หรอคำตอบที่ว่าเลือกเรา ในวันที่มีปัญหา ไม่ควรดึงเอามือใครเข้ามาแทรกปะ ทะเลาะ เราเลยขอเลิก
เเต่ตอนนี้เขาพยายามง้อ ร้องไห้ฟูมฟาย เราบอกว่าเลิกแต่ใจอยากกลับไปมาก เราควรทำยังไงดีคะ ช่วยด้วย ฮืออ
*เราเริ่มคบกันเร็วเกินไป ก็แอบเสียใจอยู่ แต่รักไปแล้ว
เราควรกลับไปคบกันหรือตัดสินใจเลิกตั้งแต่ตอนนี้ (มันคือรักครั้งแรกซะด้วยสิ)
ได้คบกันเพราะว่า...
เราออกไปสังเกต ที่ รร. แห่งหนึ่ง (ไป 10 วัน คือ 20 พ.ย- 3 ธ.ค. 2019) แต่พี่เขาทำงานอยู่อีก รร. นะ
แล้วคือช่วงนั้นมีกิจกกรมเยอะที่หลาย ๆ โรงเรียนต้องมารวมกัน
เราเลยได้เจอพี่เขา พี่เขาสนิทกับครูพี่เลี้ยงเรา ซึ่งครูพี่เลี้ยงคนนี้ก็เป็นครูของเราตอนประถม
ในตอนแรก แว๊บแรก เรารู้สึกชอบที่พี่เขายิ้ม ก็แค่นั้น แต่กิจกรรมช่วงนั้นคือเยอะจริง ๆ จนได้ทำงานร่วมกัน ได้พูดคุยกัน แล้วพี่เขาน่ารัก คุยสนุก
สรุปคือ ชอบแหละ
เราก็ยังไม่ทำอะไรนะ ระยะเวลาที่อยู่ รร.นั้น คือทำงานตัวเป็นเกลียว จนครบกำหนดกลับมหาลัย ผ่านไปประมาณ 3 วัน (ตรงกับวันที่ 10 ธ.ค. 2019)
พอเราว่างเราเลยตัดสินใจแอดเฟซบุ๊กพี่ไป (ก็กว่าจะหาได้ พอเจอแล้วคือตื่นเต้นมาก
ในที่สุดพี่เขาก็รับ แต่ยังไม่กล้าทักนะ เพราะไม่รู้ว่าจะหาเรื่องคุยยังไงดี แต่แล้วพี่เขาก็โบกมือทักทายมา (ตื่นเต้น)
หลังจากนั้นก็คุย ๆ กันไป คุยไปประมาณ 1 วัน 1 คืน แล้วเราแบบเอ้อ หยอดไปหยอดมา
เลยพิมพ์บอกไปว่า "พี่รู้มั้ยที่มาคุยด้วยเนี่ย เพราะชอบนะ" (อารมณ์ตอนนั้นคือเล่น PubG อยู่ แล้วมันแบบหนหวยแชทมันเด้ง555)
แล้วพี่เขาก็คอล messenger มาเลย (เราก็งงนะ ทำไมโทรมา พึ่งคุยกัน แต่หลังจากนั้นได้รู้ว่าการใช้ภาษาไทยพี่เข้าขั้นน่าเป็นห่วง แต่เราก็ยังชอบนะ แบบเออ น่ารักดี5555) หลังจากคุยกันไปสักพัก มันรู้สึกสบายใจมากกกกก
แล้ววันที่ 13 ธ.ค. 2019 พี่เขาชวนเราไปเดินเล่น เราก็ตกลง! (ไปกันสองคนครั้งแรก เขินน เดินแบบห่าง ๆ กัน มันก็ดีอ่ะ แรก ๆ ก็งี้ ดีไปหมด)
เราก็คุยกันไปแปป ๆ ชวนกันไปเที่ยวอีกอ่ะ (17 ธ.ค. 2019) เราก็ไปอีก มันแบบรู้สึกดีมาก ทั้งตอนที่ไปด้วยกันและตอนที่คุยกันหลังจากแยกย้ายกลับบ้าน
ในระหว่างที่คุย เราก็ถาม ๆ ว่า โสดสนิทปะ คนคุยเยอะปะเนี่ยยย พี่เขาบอกโสด แต่เรายังไม่เชื่อสนิทนะ (เพราะเรารู้สึกว่า เขาชอบถามและให้เราลงรูปเขาแต่บอกว่าไม่ต้องแท็ก อยากให้คนสงสัย อ่ะแปลก ๆ ตะหงิด ไม่ลงดิค้าบแต่มองข้ามไป) แล้วก็ถามกันว่า เรื่องเราเอายังไงต่อ (ถาม ๆ แบบหยั่งเชิง ต่างฝ่ายต่งหยั่งเชิง ว่าถ้าได้คบกันจะคบมั้ย) เราก็บอกว่ามันเร็วไป คุย ๆ กันก่อน เขาก็ว่าเช่นกัน เลยตกลงกันว่า "ยังไม่ใช่แฟนนะ" เราก็คุยกันมาเรื่อย ๆ ในระหว่างนั้นก็เรียนรู้กันไป และเราถามเสมอว่าโสดแน่นะ (ส่วนตัวเราคือ ผช. ทุกคนจะมีคนคุยอยู่แล้ว ในข้อนั้นเราคิดว่า ไม่สำคัญเลยไม่ได้สนใจ) เขาเป็นคนชอบเที่ยวอยู่นะ ชอบสังสรรค์ เพื่อนเยอะ ส่วนเราก็ชอบอยู่บ้าน สังสรรค์พอเข้าสังคมได้แต่ไม่เซียน คุยกันไปเรื่อย พอช่วงปลาย ๆ เดือนเขาทำเหมือนอยากคบกับเรา อยากเปิดตัวแต่รอบนี้ก็ยังเหมือนเดิมคืออยากให้เราลงรูป เราก็งงว่า ทำไม(น่าสงสัย) เราเลยต่อรองถ้าคุณลงผมลงอ่ะ! สรุปวันนั้นก็ได้ลง
พอถึงช่วงวันหยุดปีใหม่ 2020 เขาบอกว่าทำงานที่บ้านเสร็จแล้วจะไปกับเพื่อน ๆ มาด้วยมั้ย (เราไม่ไป เราขายของช่วยที่บ้าน เราเหนื่อย ขอนอน แต่เข้าใจกันนะ ไม่ได้ว่าไรกัน ก็ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตน)
ในวันนั้นวันเคานต์ดาวน์ เขาส่งคลิปเสียงมาว่า "ชอบเรามากนะ ไม่คิดว่าจะชอบ รักนะ" (ดีใจและเขินมาก แต่เดี๋ยว พึ่งคุยกันได้ไม่ถึงเดือนนะ แต่...ด้วยความคิดที่ว่า เอาไงเอากัน มาลองดู!) ก็ได้คบกัน
เวลาผ่านไปไม่นาน (ปลายมกรา 2020) เขาพาเราไปวันเกิดหลานเขา ซึ่งเป็นวันแรกที่เขาพาเราเข้าบ้าน ตื่นเต้น พากันไปซื้อเค้กแต่ระหว่างทางกลับมาเขาบอกว่า หลานคนนี้ยังชินหน้าแฟนเก่าเขาอยู่นะ (เอ๊ะ! งง ทำไมอ่ะ แต่เข้าใจแหละว่าพึ่งเลิกกับแฟนมาสามเดือน เออ งงนะ แล้วมาบอกรักเรา พึ่งเลิกกับแฟนปะ เคยลุ้นกับตัวเองนะว่าฉันจะได้เจออะไรบ้างน๊าา)
ใช่ค่ะ มาบ้านครั้งแรก ตอนแรกกำลังจะดี โทรศัพท์เขาฝากเราไว้ตลอดนะ พอถึงเวลาเราเลยเอาคืน เราวางโทรศัพทืไว้ที่ตักเขา แต่!!!!!! ในตอนนั้น ก็มาเลยจ้า แฟนเก่าโทรมา แต่ที่เสียใจคือ ในพริบตานั้น เขารีบวิ่ง ซ่อนโทรศัพท์รีบหนีเข้าห้องไป..................
ใจว้าวุ่น น้ำตาจะไหล ทำไมมีปฏิกิริยาเช่นนั้น โอ้วมายก้อด ฉันมาทำอะไรที่นี่
ณ ตอนนั้นสิ่งที่ทำได้คือรอ โดยที่เรานั่งกับญาติ ๆ เขา (แล้วคือพึ่งเจอกันครั้งแรก ฉันต้องทำยังไง keep look ย่างเนื้อย่างอย่างเข้มแข็ง น้ำตาก็อยากไหล อดทนอดกลั้น ทำตัวไม่ถูก สังเกตรอบกาย นึกถึงสิ่งที่เขาบอกว่าหลานยังชินหน้าแฟนเก่าเขานะ แต่ทำไมหลานคุณวิ่งเล่นอยู่ข้างนอก เอาแล้วแม่ สถานการณ์นี้ ฮึบ!)
3 นาทีผ่านไป เงียบ...
5 นาทีผ่านไป น้ำตาหยดติ๊ง มันนานมากนะ 5 นาทีในตอนนั้น ไม่ไหวแล้ว เขาก็เดินออกมาพอดีหน้าทะเล้น สุด กลั้น ๆ ๆ ๆ ๆ ย่างเนื้อต่อ แต่พูดอะไรไม่ได้ พูดคือวงแตก เราจะร้องโฮ 555555 แต่สีหน้าคือไม่ไหว เราต้องออกจากตรงนี้ โดยได้กล่าวกับญาติ ๆ เขาอย่างสุภาพว่า "ขอโทษนะคะ" TTTT_TTTT
เรามานั่งคุยกันที่สงบ ๆ และเคลียร์สิ่งที่เกิดขึ้น นั่งคุยกันเป็น ชม. สุดท้ายคือ เขาโกหกในตอนแรกว่าโสด เลิกกันจริงคือวันที่ 17 ธ.ค. 2019 (เรารู้จากแฟนเก่าเขา แฟนเก่าเขา inbox เรามา แบบงงเด้อ เขาบอกว่าเราทำให้เขาแตกคอกัน แม่เจ้า ใจสลาย เราไม่เคยทำไม่ดีในเรื่องแบบนี้เลยนะ ไม่คิดว่าจะมาเป็นมือที่สามของใครด้วย) อ่ะ เราคุยทุกอย่างนะ ความไม่สบายที่เกิดขึ้นสำหรับเหตุการณ์นี้ สรุปคือ เราอภัยอ่ะ ยอม แต่เราก็ถามเขาไปว่า พี่จะไปต่อหรือพอ จะเลือกแฟนเก่าหรือเรา เขาตอบเลือก เรา... เค เดินหน้า
ก็ดีขึ้น เราก็ไปที่บ้านบ่อยขึ้น กับยาติ ๆ เขาน่ารักนะ เราได้ช่วยทำความสะอาดบ้าน กินเนื้อย่างบ้าง กินเบียร์บ้าง สองคนบ้าง กับเพื่อน ๆ ของเขาบ้าง
ได้ไปนั่งที่ร้านชิลกับเพื่อน ๆ ของเขา เขาก็มาบอกว่าเพื่อนประทับใจนะ โอเคมาก ๆ อ่า ดีใจ (เพื่อนเขาบอกว่าเพื่อนประทับใจตอนเราเปิดขวดเบียร์นะ555555 เออ พ่อชอบเลยถนัดเปิด) และในตอนนั้นคือดีย์
ช่วงนี้เขาติดสังสรรค์เราบอกว่าเราไม่โอเครนะ มันอึดอัด แบบ บ่อยเกิน เราไม่ได้ชอบขนาดนั้นไง อาทิตย์นึงไป 5 วันงี้ ไม่ได้ปะ ฉันอยากอยู่คนเดียวเหมือนเดิม ก็คุยกันนะว่าจะเอาไง เขาบอกว่าอ่ะเขาจะทำให้คือ เลิก แต่เราบอกว่า เอาแค่ลดลงก็พอ เลิกมันควบคุมกันเกินไป
วันเวลาผ่านไป ผ่านไป ถึงกลางเดือนกุมภา อ้าว มีปัญหาอีกละ แต่มันเป็นเรื่องของสภาพแวดล้อมของเรา ที่เพื่อนเราไม่จอย ไม่ค่อยจะแฮปปี้ พ่อเราก็หวงเรา เรารู้สึกผิดนะ เราก็คุยกันถึงปัญหานี้ เขาบอกว่าเขาเข้าใจและไหว อะเครเราคิดว่าถ้าเขาไหวเราก็พร้อมจะจับมือไปด้วยกัน ช่วยกันยังไงก็ผ่านไปได้ แต่มันก็มี sense บางอย่าง555 คือหมาที่บ้านไม่เคยเห่าใคร แต่เห่าพี่เขาแบบหวงเรา ขู่พี่เขา เออ นี่ก็แอบเชื่อหมาว่าไม่น่าไว้ใจ เราเลยเผื่อใจไว้เสมอ...
และล่าสุดมีนาคมทุกอย่างกำลังดี แต่สัปดาห์นี้คือเรางานยุ่งมาก ด้วยโควิด19 อาจารย์รีบปิดคอส มหาลัยจะปิด งาน งาน งาน
เราทะเลาะกันเมื่อวันพุธที่ 11 ที่ผ่านมา ด้วยที่ว่า เราหงุดหงิดใส่กับคำถามที่เขาถาม แล้วต่างฝ่ายต่างไม่ยอม เรารู้สึกแย่นะ แบบทำไมฉันไม่ตอบดี ๆ เราขอโทษ เขาเงียบ แต่เราไม่รู้จะง้อยังไง บวกกับว่า ฉันหงุดหงิด แต่ฉันคือคนผิด แต่ไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไง หรือง้อยังไง เราเลยโทรไปอีก ขอโทษอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่หายดี คือตอนนั้นยอมรับว่าเรายังหงุดหงิดเราขอโทษประมาณ 2 ครั้งแล้วเราเงียบ เพราะเขาเงียบ จนเขาถามว่า จะทำอะไรต่อ เราเลยบอกว่าดู Netflix เขาตอบแบบประชดเบา ๆ ว่า "เออ งั้นวางสายนะจะนอน" อื้อหือ ไม่ได้ดูละหนัง ขึ้นเตียงน้ำตาซึม ฉันจะทำอย่างไร แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร
ด้วยเรื่องภาระงาน และความโง่ของเราเอง จึงไม่สามารถหาเวลาดี ๆ คุยกันดี ๆ แต่เขาก็เหมือนโอเคแล้วนะ ว่าง ๆ เราก็บอกขอโทษนะที่ทำให้รู้สึกไม่ดี เขาก็บอกประมาณว่า เข้าใจ แล้วเราก็ปั่นงาน ๆ ไป ม.แต่เช้า กลับสามสี่ทุ่ม ไม่ค่อยได้คุยกัน จากที่คุยกันนาน ๆ เหลือแค่คุยก่อนนอนวันละ 5-10 นาที
แล้ววันนี้ก็มาถึง หลังจากที่ทะเลาะกันมา 5 วัน วันนี้เป็นวันที่ปกติแล้ว เราจะต้องได้เจอกัน เพราะมันคือวันสุดสัปดาห์ เรากลับจากบ้านไปหอ ปกติจะแวะหาทุกครั้ง ซื้อของว่างมาฝากหรือแวะเจอหน้ากันสักนิดก็ดีอะไรแบบนี้ แต่เรา จากใจจริง รู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่วันที่เราโทรกลับไปขอโทษวันนั้นแล้วรู้สึกว่าเขาตัดสินใจกลับไปคุยกะแฟนเก่า เรารู้สึกผิดที่ทำให้เขารู้สึกแย่ถึงขนาดนั้น จนต้องกลับไปคุยกะแฟนเก่า แบบมันเฟลที่เราไม่สามารถทำให้เขารู้สึกดีได้ แต่เขาคงคิดว่าเราไม่รู้
มันก็มาชัดเจนในวันอาทิตย์ที่ 15 ก็อย่างที่บอกว่าปกติต้องเจอกัน แต่เขาเงียบ ปกติจะเป็นคนที่บอกตลอดว่า ไปไหน ทำอะไร ที่ไหนอย่างไร จนเราบอกว่าไม่บอกละเอียดก็ได้นะ แค่ซื่อสัตย์ก็พอแล้ว อ่ะ เขาก็ยังทำแบบนั้นเรื่อยมา มาแปลกแค่วันนี้ ในใจเราคือ แปลก!!!
เราเลยชวนคุย แต่ทุกคำพูดคือ เหมือนพยายามบ่ายเบี่ยงที่จะไม่เจอ มันแปลกแบบรู้สึกว่าแปลก นี่ก็พยายามคิดว่า ไม่มีอะไรหรอก เขาคงเหนื่อย
10.40 น.
เรา: ทำอะไรอยู่หรอ
เขา: เหนื่อย วันนี้ขอนอนพักนะ
(เราก็ถามว่าไปทำไรมา ก็บอกทำงานเมื่อวาน เตะบอลเมื่อวาน เคปกติไม่เคยนอนยาวขนาดนี้ คงเหนื่อยจริง ๆ อ่ะปล่อยให้นอนไม่กวนงับ)
12.45 น.
เรา: คิดถึงนะ
เขา: คิดถึง
ออกไปหาไรกินข้างนอกนะ (ตอน13.15 น. เข้าใจว่าหากินแถวบ้านเพราะปกติทำแบบนั้นเขาบอกเองว่าขี้เกียจไปไกล)
เรา: อยากกินไรมั้ย (14.25 น. แบบเข้าใจว่าเหมือนปกติไงเลยถาม)
เขา : ไม่อยู่บ้านนะ (เอ้าตอบอย่างไว งง แปลก!!)
มาหากินในเมือง (เอาแล้วใจสั่น)
เราก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าไปคนเดียวนี่นะ เขาบอกว่าใช่ มันเบื่อ ๆ เลยอยากออกมาคนเดียว อากาศร้อนด้วย เอ้า วันนั้นครึ้มเด้อจะบอกให้ เราก็พยายามนะ บอกว่าเสียใจที่ไม่ชวน แถมไม่บอกอีก อย่างน้อยก็บอกกันหน่อยนะ (แล้วที่แปลกคือ ปกติเวลาเขาคิดว่าเราไม่สบายใจ เขาจะพูดปลอบใจ อธิบายโดยที่เราไม่ได้ถามเลย แต่นี่ ขนาดบอกว่าเสียใจ เขาไม่ยังพูดอะไร) อ่ะ ดู ๆ ไป ไม่มีหลักฐานเขาคงเบื่อจริง ปล่อยให้เขาทำกิจกรรมที่เขาบอกเราว่าจะทำหลังจากคุยกัน เราคิดมากไปเอง ไม่คิด ๆ และแล้ว เราตัดสินใจกลับหแโดยไม่ไปเจอเพราะเขาบอกว่ายังไม่ได้กลับบ้านเร็ว ๆ นี้หรอกน่าจะค่ำเพราะจำทำนู่นนี่นั่น บลา ๆ ต่อ
ระหว่างกลับหอ เราโคตรไม่สบายใจ คิดว่า คิดมากไปปะ ด้วยสิ่งที่เคยก่อนขึ้นตอนนั้นด้วยมั้งเลยทำให้นึก ปล่อยวางนะ บอกตัวเอง แต่ ไม่ไหว เราเลยจอดรถแล้วส่งข้อความไปหาว่า ทำอะไรอยู่หรอ เราไม่ได้จู้จี้นะ ระยะส่งข้อความคือห่างจากที่ได้คุยกันก่อนหน้า 1 ชม. (หรือจู้จี้หรอ55 ไม่หน่า)
เงียบ ลองโทรหา ปิดเครื่อง. . . อ้าววว ดีแล้วที่ตัดสินใจโทรตอนแรกกลัวว่าเขาจะรำคาญ แต่แบบนี้ ใช่เลยยยย
เรารอโทรศัพท์อย่างกระวนกระวายอยู่ 2 ชม. แล้วคิดดูว่าก่อนหน้านั้นที่ยังไม่ตามไม่ใช่ 3 ชม. เลยหรอ นั่งร้องไห้ ฉันมั่นใจฉันเจออะไรอยู่ แต่ฉันไม่มีหลักฐาน คือเราเคยตกลง และเราขอเขาไว้ว่า ให้อภัยได้ทุกเรื่องยกเว้นเรื่องนอกใจ... ร้องไห้ เขาทำในสิ่งที่เราขอไม่ได้ เราขอแค่ข้อเดียว)
ในตอนแรกเขาไม่ยอมบอกว่าไปทำอะไรมากันแน่ เราก็ยอม เชื่อไปก่อน สักพักเราก็ได้หลักฐานมา (จากไอจีแฟนเก่า) แบบหืมมมมมม ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคิดแบบเป๊ะ ๆ เขาไปกับแฟนเก่า เดินเล่น ถ่ายรูปเล่นกัน และผลักฉันออกมา...คือรู้สึกเจ็บช้ำมาก โกรธ! แต่เราพยายามพูดดี ๆ พยายามถามว่ามีอะไรจะบอกเรามั้ย เขายอมไม่บอก เขาพยายามปกปิด จนที่สุด เขายอมรับ คือเราต้องด่าอ่ะถึงยอมรับ แบบปกป้องแฟนเก่าเอามาก ๆ แล้วเหตุผลที่ออกไปเจอคือ "เรื่องที่เราทะเลาะกันนั้นทำเขาอึดอัด ปัญหาสภาพแวดล้อมนั้นเขาไม่โอเค" เอ้า คุยกันแล้วเด๋ ไม่ใช่ว่าไม่ถาม เราถามเขาแบบสิบ ๆ รอบ โอเคจริงมั้ย ไม่ไหวบอกได้นะ เขาบอกไหวไง งงปะ แล้วบอกว่า คุยกับแฟนเก่าแล้วน่าจะสบายใจ แล้วค่อยกลับมาหาเราอีกที แย่ปะ นี่หรอคำตอบที่ว่าเลือกเรา ในวันที่มีปัญหา ไม่ควรดึงเอามือใครเข้ามาแทรกปะ ทะเลาะ เราเลยขอเลิก
เเต่ตอนนี้เขาพยายามง้อ ร้องไห้ฟูมฟาย เราบอกว่าเลิกแต่ใจอยากกลับไปมาก เราควรทำยังไงดีคะ ช่วยด้วย ฮืออ
*เราเริ่มคบกันเร็วเกินไป ก็แอบเสียใจอยู่ แต่รักไปแล้ว