สวัสดีค่ะ คือเรามีเพื่อนคนนึงสนิทกันมาก ทางบ้านของเพื่อนเราค่อนข้างลำบาก เวลาเพื่อนเราต้องไปทำธุระต่างๆนาๆ เขาก็จะมาขอความช่วยเหลือกับเรา ซึ่งเราก็เต็มใจมากเลยนะคะ ไม่ได้รังเกียจอะไรเลย เพราะเขาก็ดีกับเรามากๆ แต่พอนานๆเข้า เราว่ามันมากเกินไปอ่ะค่ะ คือช่วงนี้เขามานอนบ้านเราเพราะเขาต้องมาทำธุระ ซึ่งตอนนี้เขาก็ทำธุระเสร็จแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมกลับบ้านเขา เขาบอกว่าจะอยู่ต่ออีก ซึ่งเราไม่สบายใจที่เขาจะอยู่ต่อ เพราะเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง เราอยากมีเวลาอยู่คนเดียวบ้าง แต่เราคิดว่าเขาคงคิดว่าสนิทกับเรามากจนไม่ได้คิดว่าเราจะรู้สึกยังไง เราก็บอกกับพ่อแม่เรานะคะว่าเราไม่โอเค (พ่อแม่เราก็สนิทกับเพื่อนเราค่ะ เพราะเพื่อนเรามานอนบ้านเราบ่อย) แต่พ่อแม่เราก็บอกว่าไม่รู้จะทำยังไง จะไล่เขาก็ไม่ได้ ถามเขาแล้วว่าคิดถึงบ้านไหม จะได้ไปส่ง แต่เพื่อนเราเหมือนเขาจะอยู่ต่อ พ่อแม่เราก็บอกให้เราทน เดี๋ยวเพื่อนเราก็ไปเอง ซึ่งมันเป็นคำตอบที่เราเสียใจมากๆเลยค่ะ ทำไมเราต้องทน เราอึดอัด ทำไมแม่ไม่ห่วงความรู้สึกเราเลย เราจะบอกกับเพื่อนตรงๆ ก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้มันไม่ดูเหมือนว่าเรารังเกียจเขา เหตุการณ์ที่เรารู้สึกอึดอัดแบบนี้ก็เกิดขึ้นหลายครั้งแล้วนะคะ แต่แม่ก็ไม่เข้าใจเราสักที เราก็บอกตรงๆไปหลายรอบแล้ว เลยอยากมาขอความคิดเห็นทุกๆคนค่ะ
เพื่อนมาอาศัยที่บ้าน แต่เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง