ก็คือว่า บ้านเราเหลือแค่คุณพ่อ คุณแม่ และตัวจขกท. แต่เราไม่เคยมีความสุขเลยสักวันเดียวกับการมีชีวิตที่อิสระไม่ต้องทำงานประจำ
ทำไมน่ะหรือ? อยากจะท้าวความก่อนว่า ด้วยที่เราลูกคนสุดท้องรึเปล่าไม่รู้ พี่สาวทั้งสองคนมองว่า คุณแม่รักเรามากกว่าใคร คอยช่วยเหลือทุกอย่าง แต่เราก็เห็นว่าคุณแม่ทำแบบนี้กับลูกทุกคนนะ แต่กลับกลายเป็นว่า โดนไม่ชอบ โดนเกลียด ด่าเราว่า ม.เกิดมาแย่งทุกอย่างไปจากก. ตอนนั้นเราไม่ได้ใส่ใจอะไร
ปล่อยผ่าน แต่เราจะมีปัญหากับพ่อ ไม่ได้ทะเลาะกันะ คือว่า พ่อจะไปทางพี่สาวมากกว่า เพราะว่าพี่สาวส่งเงินให้ใช้ สำหรับเขาถ้าใครไม่ให้เงิน คนนั้นคือหมา แต่จะบอกว่าช่วงเราได้ทำงานใหม่ๆเราก็ส่งให้เขาค่อนข้างเยอะนะ ไปเรื่อยๆเรามองว่า ที่ทำไปคือไม่มีความดีเลย เขาเอาไปเล่นหวยหมดเป็นหมื่น เราเลยเลิกส่ง เพราะตอนนั้นมีเราที่ส่งเงินคนเดียว พี่ๆไม่ได้ช่วย เพิ่งจะมาช่วยปีที่แล้ว คุณพ่อก็ทำกับเราแสบไว้เยอะนะ ถ้าเล่าคงยาว เขาเองก็ไม่เคยส่งเสียเรา มีแต่คุณแม่ แต่เราเหนื่อยตรงที่ว่า เราทำอะไร ไปไหนกับใคร คุณพ่อเอาไปรายงานพี่สาวหมด แล้วเขาก็พากันด่าเรา แต่เราไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย คือไม่อยากจะพูดกับคุณพ่อเลย เราเคยระเบิดไปว่าหยุดเอาไปบอกกับอีกทางสักที เขาก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ถ้าไม่ติดว่ามีหมาแมวต้องรับผิดชอบ หรือว่าเห็นแก่หน้าคุณแม่ เราก็จะออกไปจากบ้านหลังนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีอย่างนึง ถึงเวลาตายจากกันจะได้ไม่ต้องเสียใจ และถ้าเป็นไปได้ขอเลือกงานประจำดีกว่า เพราะเรามีหัวหน้าที่ดี ทำให้เรามีกำลังใจทำงานในแต่ละวัน แต่กลับตรงกันข้าม ต้องมาทนอยู่ในบ้านของตัวเองแท้ๆ
เหนื่อยใจกับนิสัยความเป็นสมิงกอลของคนในบ้าน
ทำไมน่ะหรือ? อยากจะท้าวความก่อนว่า ด้วยที่เราลูกคนสุดท้องรึเปล่าไม่รู้ พี่สาวทั้งสองคนมองว่า คุณแม่รักเรามากกว่าใคร คอยช่วยเหลือทุกอย่าง แต่เราก็เห็นว่าคุณแม่ทำแบบนี้กับลูกทุกคนนะ แต่กลับกลายเป็นว่า โดนไม่ชอบ โดนเกลียด ด่าเราว่า ม.เกิดมาแย่งทุกอย่างไปจากก. ตอนนั้นเราไม่ได้ใส่ใจอะไร
ปล่อยผ่าน แต่เราจะมีปัญหากับพ่อ ไม่ได้ทะเลาะกันะ คือว่า พ่อจะไปทางพี่สาวมากกว่า เพราะว่าพี่สาวส่งเงินให้ใช้ สำหรับเขาถ้าใครไม่ให้เงิน คนนั้นคือหมา แต่จะบอกว่าช่วงเราได้ทำงานใหม่ๆเราก็ส่งให้เขาค่อนข้างเยอะนะ ไปเรื่อยๆเรามองว่า ที่ทำไปคือไม่มีความดีเลย เขาเอาไปเล่นหวยหมดเป็นหมื่น เราเลยเลิกส่ง เพราะตอนนั้นมีเราที่ส่งเงินคนเดียว พี่ๆไม่ได้ช่วย เพิ่งจะมาช่วยปีที่แล้ว คุณพ่อก็ทำกับเราแสบไว้เยอะนะ ถ้าเล่าคงยาว เขาเองก็ไม่เคยส่งเสียเรา มีแต่คุณแม่ แต่เราเหนื่อยตรงที่ว่า เราทำอะไร ไปไหนกับใคร คุณพ่อเอาไปรายงานพี่สาวหมด แล้วเขาก็พากันด่าเรา แต่เราไม่ได้อยากรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย คือไม่อยากจะพูดกับคุณพ่อเลย เราเคยระเบิดไปว่าหยุดเอาไปบอกกับอีกทางสักที เขาก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ถ้าไม่ติดว่ามีหมาแมวต้องรับผิดชอบ หรือว่าเห็นแก่หน้าคุณแม่ เราก็จะออกไปจากบ้านหลังนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีอย่างนึง ถึงเวลาตายจากกันจะได้ไม่ต้องเสียใจ และถ้าเป็นไปได้ขอเลือกงานประจำดีกว่า เพราะเรามีหัวหน้าที่ดี ทำให้เรามีกำลังใจทำงานในแต่ละวัน แต่กลับตรงกันข้าม ต้องมาทนอยู่ในบ้านของตัวเองแท้ๆ