สวัสดีค่ะทุกคน
มาขอคำแนะนำจากผู้เคยมีประสบพบเจอกับปัญหาแบบนี้หรือคล้ายๆกันหน่อยนะคะ ทุกข์ใจมากเลยค่ะ
ขอบอกก่อนว่าตอนนี้เป็นนักศึกษาชั้นปี1ของวิทลัยเชฟชื่อดัง ไม่มีพื้นฐานด้านงานในครัวเลย มีแต่เคยประกอบอาหารทำเองกับครอบครัวที่บ้านและให้เพื่อนชิมบางประปราย ถามว่าชอบไหม รู้สึกชอบนะคะ มีความสุขเวลาทำอาหารให้คนที่เรารักกินละเขามีความสุข เลยเลือกที่จะเรียนทางนี้ค่ะ
ตอนนี้เรียนเข้าเทอมที่2แล้ว พอเรียนมาสักพักเริ่มรู้สึกว่า เมื่อถึงคลาสปฏบัติครัวจริง รู้สึกว่าตนเองมีความสามารถไม่เทียบเท่าเพื่อน ล่าสุดสอบmidtermไปได้คะแนน13-14เต็ม20ค่ะ ในขณะที่คะแนนต่ำสุดอยู่ที่9 และสูงสุดอยู่ที่17 เวลาเข้าครัวไม่ใช่ว่าทำไม่ได้นะคะ แต่รู้สึกว่า กดดัน+เครียด=รน ผิดแผนงานที่วางไว้หมดเลยค่ะ ตอนปฏิบัติในคลาสแรกๆไม่เครียดไม่กดดันเลยนะคะ รู้สึกทำได้ดีไม่ได้ด้อยกว่าใคร แต่พอเริ่มมาการผิดพลาดบ่อยๆก็เริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง เริ่มรู้สึกนี่มันไม่ใช่ที่ของเรา เวลาเรียนก็เหมือนเข้าใจนะคะ ถามมาตอบได้ แต่พอถึงเวลาปฏิบัติงานจริงนี่สิคะ มือไม่ไปเลยค่ะ ทฤษฎีแม่นมากเพราะ เรียนเสร็จค่อยทบทวน ถ้าไม่ทวบทวนรอบเดียวไม่เข้าหัวเลยค่ะ เหมือนเวลาเรียนวิชาที่เราไม่ถนัด เวลาเรียนเหมือนจะเข้าใจนะคะ ถามมาตอบได้ แต่พอถึงเวลาปฏิบัติงานจริงนี่สิคะ มือไม่ไปเลยค่ะ ทฤษฎีค่อนข้างดีนะคะ เพราะ เรียนเสร็จค่อยทบทวน ถ้าไม่ทวบทวนรอบเดียวไม่เข้าหัวเลยค่ะ เหมือนเวลาเรียนวิชาที่เราไม่ถนัด
ทำให้ตอนนี้รู้สึก"พรสวรรค์"ที่มีในตัว คงไม่ใช่เรื่องในครัวแน่ๆ ตอนนี้กำลังหาวิธีแก้ไขกับมันอยู่ค่ะ และมีความสับสนเรื่องแนวทางการแก้ไขค่ะ ในความคิดตอนนี้คือ
1.ไม่มีพรสวรรค์ก็คงต้องอาศัยแสวงละมั้งคะ แต่เกรงว่ามันจะเหนื่อยและดูฝืนธรรมชาติไปรึเปล่าคะ
2.ย้ายคณะค่ะ เดิมทีเป็นคนมีความคิดสร้างสรรค์ ชอบเย็บปักถักร้อยงานฝีมือต่างๆ และสนใจงานด้านศิลปะค่ะ มักจะได้คำชมจากคนอื่น ในด้านนี้ของตนเองซะส่วนใหญ่
ปล.1 ตอนนี้ถามกลับตัวเองแล้วนะคะ ว่ายังสนใจอาหารอยู่ไหม ยังคงชอบและสนใจเรื่องอาหารอยู่ แต่อาจจะไม่ได้เป็นเชฟ แต่คงทำงานรูปแบบอื่นแทน
ปล.2 ถ้ามีแนวทางการแก้ไขที่ดีกว่านี้ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ อยากทราบความคิดจากคนที่มีวุฒิภาวะมากกว่าหนูหากเจอปัญหาแบบนี้จะแก้ไขมันอย่างไรกันบ้างคะ
* ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ *
คุณเคยรู้สึกไม่มี "พรสวรรค์" กับสายงานที่เลือกไหมคะ
ขอบอกก่อนว่าตอนนี้เป็นนักศึกษาชั้นปี1ของวิทลัยเชฟชื่อดัง ไม่มีพื้นฐานด้านงานในครัวเลย มีแต่เคยประกอบอาหารทำเองกับครอบครัวที่บ้านและให้เพื่อนชิมบางประปราย ถามว่าชอบไหม รู้สึกชอบนะคะ มีความสุขเวลาทำอาหารให้คนที่เรารักกินละเขามีความสุข เลยเลือกที่จะเรียนทางนี้ค่ะ
ตอนนี้เรียนเข้าเทอมที่2แล้ว พอเรียนมาสักพักเริ่มรู้สึกว่า เมื่อถึงคลาสปฏบัติครัวจริง รู้สึกว่าตนเองมีความสามารถไม่เทียบเท่าเพื่อน ล่าสุดสอบmidtermไปได้คะแนน13-14เต็ม20ค่ะ ในขณะที่คะแนนต่ำสุดอยู่ที่9 และสูงสุดอยู่ที่17 เวลาเข้าครัวไม่ใช่ว่าทำไม่ได้นะคะ แต่รู้สึกว่า กดดัน+เครียด=รน ผิดแผนงานที่วางไว้หมดเลยค่ะ ตอนปฏิบัติในคลาสแรกๆไม่เครียดไม่กดดันเลยนะคะ รู้สึกทำได้ดีไม่ได้ด้อยกว่าใคร แต่พอเริ่มมาการผิดพลาดบ่อยๆก็เริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง เริ่มรู้สึกนี่มันไม่ใช่ที่ของเรา เวลาเรียนก็เหมือนเข้าใจนะคะ ถามมาตอบได้ แต่พอถึงเวลาปฏิบัติงานจริงนี่สิคะ มือไม่ไปเลยค่ะ ทฤษฎีแม่นมากเพราะ เรียนเสร็จค่อยทบทวน ถ้าไม่ทวบทวนรอบเดียวไม่เข้าหัวเลยค่ะ เหมือนเวลาเรียนวิชาที่เราไม่ถนัด เวลาเรียนเหมือนจะเข้าใจนะคะ ถามมาตอบได้ แต่พอถึงเวลาปฏิบัติงานจริงนี่สิคะ มือไม่ไปเลยค่ะ ทฤษฎีค่อนข้างดีนะคะ เพราะ เรียนเสร็จค่อยทบทวน ถ้าไม่ทวบทวนรอบเดียวไม่เข้าหัวเลยค่ะ เหมือนเวลาเรียนวิชาที่เราไม่ถนัด
ทำให้ตอนนี้รู้สึก"พรสวรรค์"ที่มีในตัว คงไม่ใช่เรื่องในครัวแน่ๆ ตอนนี้กำลังหาวิธีแก้ไขกับมันอยู่ค่ะ และมีความสับสนเรื่องแนวทางการแก้ไขค่ะ ในความคิดตอนนี้คือ
1.ไม่มีพรสวรรค์ก็คงต้องอาศัยแสวงละมั้งคะ แต่เกรงว่ามันจะเหนื่อยและดูฝืนธรรมชาติไปรึเปล่าคะ
2.ย้ายคณะค่ะ เดิมทีเป็นคนมีความคิดสร้างสรรค์ ชอบเย็บปักถักร้อยงานฝีมือต่างๆ และสนใจงานด้านศิลปะค่ะ มักจะได้คำชมจากคนอื่น ในด้านนี้ของตนเองซะส่วนใหญ่
ปล.1 ตอนนี้ถามกลับตัวเองแล้วนะคะ ว่ายังสนใจอาหารอยู่ไหม ยังคงชอบและสนใจเรื่องอาหารอยู่ แต่อาจจะไม่ได้เป็นเชฟ แต่คงทำงานรูปแบบอื่นแทน
ปล.2 ถ้ามีแนวทางการแก้ไขที่ดีกว่านี้ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ อยากทราบความคิดจากคนที่มีวุฒิภาวะมากกว่าหนูหากเจอปัญหาแบบนี้จะแก้ไขมันอย่างไรกันบ้างคะ