กลัวเสียงดัง

เราเป็นคนที่ไม่ชอบเสียงดังมากๆ

เรามารู้ตัวว่าไม่ชอบเสียงดังก็ตอนประถม ไปเข้าค่ายต่างจังหวัดแล้วเพื่อนๆน้องๆพี่ๆที่ไปด้วยนั้นได้กรี๊ดตอนเขาแกล้งปิดไฟ ความเป็นจริงถ้าปิดไฟเฉยๆเราจะแค่ตกใจสะดุ้งเล็กน้อย

  แต่ทุกคนกรี๊ดกันเสียงดังมาก เพื่อนที่นั่งรอบตัวก็ขยับกันในใจตอนนั้นคือตกใจกลัวมากๆ แล้วเราก็ร้องไห้ตามเพื่อนไป ทั้งๆที่เราไม่ได้กลัวที่เขาปิดไฟใส่ตอนเล่าเรื่องผีด้วยซ้ำ แต่เรากลัวพวกเค้าที่กรี๊ดและพูดกันเสียงดัง

พอเริ่มๆโตมา เวลามีคนทะลเาะกันเสียงดังเราจะรู้สึกอุดอัดและอยากหนีออกไปให้พ้น

หรือเป็นเพราะช่วงพ่อกับแม่เราทะเลาะกันหนักมากๆเพราะช่วงนั้นปัญหารุมเร้าครอบครัวมากๆแล้วเราเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกันพ่อเกือบจะทำร้ายแม่แต่เรากับน้องตื่นออกมาดูพ่อเลยทำร้ายตัวเองแทน ตอนนั้นก็จำฝังใจดีเพราะเสียงพ่อกับแม่ดังมากๆจำได้ว่าพ่อกับแม่ก็ร้องไห้ด้วย

ตอนนี้อยู่กับแม่ เวลาได้ยินแม่คุยโทรศัพท์เสียงดังใจเราจะเต้นมากๆเรากลัวว่าแม่กำลังจะทะเลาะกับใครเราตั้งใจฟังให้ได้ยินแม่หัวเราะก่อนจะมั่นใจว่าไม่ได้มีปากเสียงกับใครและใจกลับมาเต้นปกติ แต่ถ้ารู้ว่าทะเลาะกับคนในสายจะพยายามเปิดเพลงกรอกหูและไม่สนใจ

แต่ถ้าเปิดเพลงเสียงดังก็ปกติดี ยกเว้นเสียงคนที่ทำเสียงดังใส่ให้ตกใจหรือทะเลาะกันรอบๆตัว

ยังมีวิธีแก้ไม่ให้กลัวมั้ยคะ เรากลัวว่าจะทำให้เบื่อสังคมไปเลยเพราะเสียงคนคุยกันดสียงดังทำให้หงุดหงิดและกลัวมากๆ

ขอบคุณค่ะ