เหตุผลที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะอยากรู้ว่า หากในอดีตช่วงสมัยวัยรุ่น วัยเรียน เราเองเป็นเด็กนร.ที่ชอบมีเรื่องกับคนไปทั่ว ด้วยความที่เป็นคนปากจัดพูดตรงพูดแรงไม่แคร์ความรู้สึกใคร ทำให้เพื่อนๆเคยแบนมาแล้ว แต่ก็ดีที่พูดเปิดอกกันตรงๆเพราะให้โอกาสเราแก้ไข
จนมาตอนนี้ เราเปลี่ยนเป็นคนละคนจากเดิมไปมากแล้ว ใจเย็นขึ้น คิดบวก และก็รับฟังมากกว่าพูด แม้ว่า เราเองจะดีขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีเพื่อนบางคนที่ต่อให้เราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นอย่างไร เขาก็ยังมองว่าเราไม่ดี ไม่ใช่แค่เรื่องนิสัย แต่เรื่องการงาน ที่เราเคยอยู่ในระดับเท่ากัน แต่ตอนนี้ เรามีอาชีพมีรายได้ที่ดีกว่า
เขาก็ยังปฏิบัติหรือมีมุมมองเกี่ยวกับตัวเรา ในแบบเดิมๆในอดีตคือ ไม่เอาไหน ไม่ตั้งใจเรียน
เราจึงอยากถามว่า ทำไมคนเราถึงชอบตัดสินคนโดยใช้ความทรงจำประสบการณ์ในอดีตที่ผ่านไปแล้วมากกว่ามองที่ปัจจุบัน
คุณคิดว่าคนเรา จะ มีภาพจำกับคนที่แย่กับเราไปตลอดชีวิตไหม?
จนมาตอนนี้ เราเปลี่ยนเป็นคนละคนจากเดิมไปมากแล้ว ใจเย็นขึ้น คิดบวก และก็รับฟังมากกว่าพูด แม้ว่า เราเองจะดีขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีเพื่อนบางคนที่ต่อให้เราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นอย่างไร เขาก็ยังมองว่าเราไม่ดี ไม่ใช่แค่เรื่องนิสัย แต่เรื่องการงาน ที่เราเคยอยู่ในระดับเท่ากัน แต่ตอนนี้ เรามีอาชีพมีรายได้ที่ดีกว่า
เขาก็ยังปฏิบัติหรือมีมุมมองเกี่ยวกับตัวเรา ในแบบเดิมๆในอดีตคือ ไม่เอาไหน ไม่ตั้งใจเรียน
เราจึงอยากถามว่า ทำไมคนเราถึงชอบตัดสินคนโดยใช้ความทรงจำประสบการณ์ในอดีตที่ผ่านไปแล้วมากกว่ามองที่ปัจจุบัน