ขอเราก่อนว่าเราเป็นเด็กแข่งคณิตศาสตร์มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่เราไม่ใช่เด็กเรียนเลยนะคะ แบบที่ยังแข่งคณิตมาเรื่อยๆถึงม.3เพราะว่าเราชอบคณิต แล้วเวลาว่างของเราก็แปลกๆหน่อย(คือเวลาว่างเราชอบทำโจทย์คณิต) อันนี้คือพ่อแม่ไม่เคยบังคับเราเลยนะ แค่ชอบดูยูทูปแล้วชอบทำให้ตัวเองปวดหัวไปด้วย😂 เราเลยยังแข่งมาเรื่อยๆ แต่พอม3เราก็ต้องสอบเปลี่ยนโรงเรียนตอนม.4 ตอนนั้นก้สอบรร.ดังรร.นึงของไทยเลย แต่คือเราก็ไม่ได้ทำได้เยอะมาก คือวิทย์เราทำแทบไม่ได้เลย แต่คณิตรู้สึกว่าจะทำได้เยอะกว่าเพื่อนที่มาสอบเยอะอยู่ แต่พอประกาศผลเราก็เป็นตัวสำรอง แต่รรก้เรียกเรา(คือตอนที่วันประกาศผลแล้วเราได้สำรอง ก็คือรู้แล้วว่าติดแน่ๆ เพราะมันไม่ได้สำรองไกล แล้วรรนะ้นก้เรียกสำรองเยอะอยู่แล้ว) แต่อันนั่นก้ไม่ใช่ปัญหาอะไร แม่เราก็อยากไปเรียนที่นี่ก้ได้หรือจะเรียนต่อที่เดิมก็ได้ คือพ่อแม่เราเป็นคนที่ปล่อยมากๆเลยนะ แบบตอนม.ต้นเราแทบไม่เข้าเรียนเลย หรือถ้าเข้าก็ไปนอนเล่นกับเพื่อน แต่เวลาว่างเราก้คือแปลกๆอีกแล้วคือเราชอบไปเรียนพิเศษเพราะเจอเพื่อน ถ้าอยู่บ้านเราก็ไม่ได้เจอเพื่อนไง5555 เราเลยได้เกรดแบบไม่เคยแย่แต่ก็ไม่เคยได้4.00เลยนะ ละพอมาม4 เราก็เลยตัดสินใจย้ายรร พอเราย้ายรรเรารู้สึกว่าพ่อแม่เรากดดันมาก ก่อนหน้านี้พ่อแม่เราไม่เคยบังคับให้เรียนอะไร สอบเข้าอะไรเลย แต่ตอนนี้มันกลับกันหมดเลย พ่อแม่เราอยากให้เราเป็นหมอ(คือเราก็อยากเป็นนะ แต่พอโดนพ่อแม่บังคับก็คือไม่อยากเป็นเลย) โดนบังคับเรียนพิเศษ จากที่เคยอยากเรียนเองเพราะจะได้เจอเพื่อนก็กลายเป็นเราต้องเรียนพิเศษ มันทำให้รารู้สึกแย่มากๆ ยิ่งตอนนี้พ่อแม่ยิ่งบังคับให้เราเป็นหมอ คือเราเคยพูดเลยว่า"ละทำไมต้องบังคับ อยากทำไรให้เลือกเองไม่ได้หรอ" พ่อแม่เราก็เงียบไปเลย แล้วก็บอกว่ามันก็อนาคตดี ได้เงินเยอะ แต่แค่ไม่มีเวลา เราเลยบอกว่าก็อยากเที่ยว แล้วค่อยก็บอกว่าทำงานไปซักพักเก็บเงินแล้วก็ลาออกก็ได้หนิ แต่คือมันก็ยังเปนการบังคับเราอะ เราควรทำไงดี ละก่อนหน้านี้ก้เหมือนบัญชีเข้ามาในหัวเรา ละมีรุ่นพี่มาถามว่าอยากเข้าไร เราเลยตอบว่าบัญชี แต่คำที่ตอบกลับคือจะโอเคหรอ คิดดีๆนะ ถ้าเพื่อนเป็นหมอกันหมดแล้วเราเป็นบัญชีคนเดียวมันจะโอเคจิงๆหรอ คิดดีๆนะ มันทำให้ความริดเราเปลี่ยนไปเลย ว่าทำไมทุกคนต้องบังคับเรา เราควรจะคุยกับพ่อแม่ยังไงดีอะให้พ่อแม่เข้าใจเรา
ควรบอกพ่อแม่ยังไงดีคะ