ส่วนตัวเราเคยเป็นคนไม่ตั้งใจเรียน เกรด3.00ไม่ทำอะไร จนมาขึ้นม.ปลาย ตั้งใจทำทุกอย่างมากๆ กิจกรรม เรียน เราแทบจะเอาเวลานอน เวลากินข้าวไปทำทุกอย่าง แม้จะป่วยหนักไปอยู่ช่วงนึง แต่มันสนุกมากๆ ซึ่งตอนนั้นคือตอนที่พ่อแม่ไม่คาดหวังเราแล้วเพราะก่อนหน้านั้นเขาหมดหวังไปแล้ว จนมาเกรดม.4เทอมแรก มันขึ้นมาเป็น3.5+ จนผ่านไปเรื่อยๆขึ้นม.5 เกรดเราดีขึ้นเรื่อยๆจนมี3.7+ได้ (เป็นคนเก่งเลข วิทย์ ประวัติ อ่อนสังคม อังกฤษ) พ่อบังคับเราเรียนอังกฤษแรกๆเราค้าน แต่หลังๆก็ยอม เรียนไปทำกิจกรรมไป จนพ่อสั่งห้ามทำกิจกรรม แบบเลย เลยจริงๆ กีฬาสีของโรงเรียนที่ว่าบังคับยังจะห้าม ทัศนศึกษายังไม่ได้เลย แค่เชียร์เพื่อนแข่งอยู่เย็นขึ้นครึ่งชั่วโมงกว่าๆยังห้ามเลย เขาเอาแต่บอกให้เรียนอังกฤษ จนขนาดตอนนี้เราเทกิจกรรมไปหมดแล้ว ยังจะให้เทพวกวิชาอื่นๆอีก ทิ้งเลข ทิ้งวิทย์ เอาแค่อังกฤษอย่างเดียว เขาบอกเลขเราตอนนี้มันโอเคแล้ว ไม่ต้องอ่านอีก แต่คุณเก้ตมั้ยว่า เนื้อหาม.4 กับม.5 และม.6ต่างกันอะ ถ้าเราเทม.5 ม.6 ไป เนื้อหาเลขของม.5 ม.6 เราก็จบแล้ว เจอมหาลัยรอบ3เข้าไป ก็ตายเลย อีกอย่างมันคือความชอบของเราจริงๆ เขาแทบจะบังคับเราเลือกคณะ เลือกอาชีพแล้ว ไม่เข้าใจเลย อีกอย่างที่น่าแปลกก็คือเขาดูเหมือนคิดว่าเราแค่นั่งโง่ๆ เล่นเกมไปวันๆจะเสกความรู้เข้าสมองเองได้ เขาไม่คิดหรอว่าที่ทำได้ขนาดนี้ จากบ๊วยมาเป็นท็อปต้องอ่านหนักขนาดไหน
ทุกคนมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้คะ (ปลตอนนี้อยู่ม.5)
ปัญหางงๆ ของเรื่องเรียน และมหาลัย
ทุกคนมีความเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้คะ (ปลตอนนี้อยู่ม.5)