ผมเป็นพยาบาลอยู่ ร.พ.รัฐมา2ปีแล้ว ตอนแรกก็มีความคิดแค่ว่าจะอดทนอยู่เพื่อดูแลคนไข้ ผมรักคนไข้และคนไข้ทุกคนก็รักผมเช่นกันตอนนั้นยอมรับเลยครับว่าตัวเงินค่าตอบแทนไม่ได้มีความสำคัญกับตัวผมเลย ตอนที่คนไข้ยิ้มให้ ขอบคุณเราที่ดูแล หายกลับบ้าน มันทำให้ผมมีความสุขและมีกำลังใจเสมอ เพื่อนร่วมงานโดยรวมก็ดีหลายคนครับ ทุกคนรักผมและดีต่อผม จะมีทำให้รู้สึกแย่ก็มีบ้างบางคน(เป็นเรื่องปกติ)
แต่ผมมีภาระการใช้จ่ายเยอะ(ไม่ได้ฟุ่มเฟือย) เช่น หนี้ ก.ย.ศ ส่งให้พ่อแม่ ค่าเช่าห้อง ผมรู้สึกว่า ผมในตอนนี้ไม่สามารถมีเงินเก็บเพื่อสร้างอนาคตให้ตัวเองได้เลย แค่มีเงินใช้ไปเดือนๆหนึ่ง จึงคิดว่าอยากจะย้ายไปที่เอกชน อาจจะได้ค่าตอบแทนที่สูงกว่านี้ ยอมรับเลยว่าความคิดนี้มีตัวแปรสำคัญเลยคือเม็ดเงิน และ จะได้ย้ายไปใกล้บ้านขึ้นอีกนิด ผมอยากมีเงินให้พ่อแม่ผมในวันที่ยังมีท่านให้ดูแล กลัวว่าถ้ารอเงินเดือนขึ้นอยู่ในระบบราชกาลมันอาจจะไม่ทัน พ่อแม่ผมอายุ60+แล้ว
ตอนนี้ผมมีอยู่ในใจ2ที่
1.ร.พ.กรุงเทพสนามจันทร์ จ.นครปฐม
2.ร.พ.กรุงเทพเมืองราช จ.ราชบุรี
ปล.พี่สาวเป็นข้าราชกาลแล้วพ่อแม่ใช้สิทธิ์เบิกของพี่
เป็นพยาบาลครับ ระหว่าง ร.พ.รัฐ กับ ร.พ.เอกชน ผมจะไปที่ไหนดี ตอนนี้อยู่ ร.พ.รัฐมา2ปีแล้ว
แต่ผมมีภาระการใช้จ่ายเยอะ(ไม่ได้ฟุ่มเฟือย) เช่น หนี้ ก.ย.ศ ส่งให้พ่อแม่ ค่าเช่าห้อง ผมรู้สึกว่า ผมในตอนนี้ไม่สามารถมีเงินเก็บเพื่อสร้างอนาคตให้ตัวเองได้เลย แค่มีเงินใช้ไปเดือนๆหนึ่ง จึงคิดว่าอยากจะย้ายไปที่เอกชน อาจจะได้ค่าตอบแทนที่สูงกว่านี้ ยอมรับเลยว่าความคิดนี้มีตัวแปรสำคัญเลยคือเม็ดเงิน และ จะได้ย้ายไปใกล้บ้านขึ้นอีกนิด ผมอยากมีเงินให้พ่อแม่ผมในวันที่ยังมีท่านให้ดูแล กลัวว่าถ้ารอเงินเดือนขึ้นอยู่ในระบบราชกาลมันอาจจะไม่ทัน พ่อแม่ผมอายุ60+แล้ว
ตอนนี้ผมมีอยู่ในใจ2ที่
1.ร.พ.กรุงเทพสนามจันทร์ จ.นครปฐม
2.ร.พ.กรุงเทพเมืองราช จ.ราชบุรี
ปล.พี่สาวเป็นข้าราชกาลแล้วพ่อแม่ใช้สิทธิ์เบิกของพี่