คือนี่เราพึ่งตื่นเลย พึ่งตื่นจากความฝันเเล้วเรากลัวเราลืมมากๆ มันอาจจะดูเพ้อฝันเพ้อเจ้อเเต่เรารู้สึกรักเขามากทั้งที่ตื่นเเล้วเเละเราก็รู้สึกเสียใจเเบบบอกไม่ถูก คือเราฝันว่าเขาเป็นทหารกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ เเล้วเขาเหงื่อโทรมกาย เราเลยบอกกับเขาว่ากินน้ำไหม เขาก็บอกก็ดีครับเราก็ไปหยิบน้ำให้เเล้วเจาก็ขอกินกล้วยด้วยเราก็โอเคร เขาดูน่ารักมาก ถ่อมตัวมาก เเล้วเราก็คุยกันเรื่องการปฏิบัติกน้าที่ของเขา เท่าที่จับใจความได้เขามาจากที่ที่ใกล้จากเรา เเละเขานักในงานของเขามาก เเล้วพอถึงเวลาเขาจะต้องไปเราเสียใจมากๆ เราทำไรไม่ได้เลย ไม่กล้าเเม้เเต่จะบอกลา เราลังเลอยู่สักพักก่อนจะวิ่งตามเขาไปเราเขียนข้อมูลติดต่อเราให้เขาเเล้วพูดกับเขาสั้นๆว่าสู้ๆนะ เขาไม่พูดอะไรนอกจากทำหน้าเศร้า เเล้วเราก็ร้องไห้ เราตื่นมาเราก็ยังร้องไห้อยู่ มันหน่วงๆในใจเหมือนมันเป็นเรื่องจริง เเต่ชีวิตเราไม่เคยมีใครที่มีเรื่องราวเเบบเขาที่จะให้เก็บมาคิดเเล้วเอามาฝันเลย เราเคยฝันเเบบนี้มาตั้งเเต่ตอนเด็กๆช่วงประถมหรือมัธยมต้นนี่เเหละ เเล้วทุกครั้งมันก็จบด้วยการที่เขาบอกต้องไปเเล้ว เเละเรารู้สึกว่าเขาคือคนเดียวกัน เหมือนเวลาผ่านมาเรื่อยๆ เขาก็โตพร้อมเรามาเรื่อยๆเช่นกัน เเต่ทุกครั้งที่ตื่นเราจำหน้าเขาไม่ได้เลยเราจำได้เเค่เขาเป็นคนสะอาดสะอ้าน ผิวค่อนข้างขาว ที่อธิบายทุกอย่างละเอียด เพราะเราอยากเก็บไว้อ่านเรากลัวลืมเขา กลัวลืมเรื่องนี้ เเล้วเราก็หวังว่าเขาจะมีตัวตนอยู่จริง😭
เคยหลงรักใครไม่รู้ที่พึ่งเจอในความฝันไหมคะ