พอดีผมคบกับเเฟนอยู่คนนึง เค้าเป็นคนที่มีทุกอย่างแล้ว เช่น บ้าน รถ เงิน เค้าอายุ23 ผม18เข้า19 แต่อย่างนึงที่เค้าไม่มีคือความสุข ซึ่งผมก็ทำดีที่สุดแล้ว ผมพยายามเอาใจใส่เค้า เเต่เหมือนมันจะไม่พอสำหรับเค้า เค้าบอกว่าที่เค้าอยู่ทุกวันนี่เค้ารักหมาเค้าแล้วยังเป็นห่วงย่า ที่บ้านเค้ามีปัญหาครอบครัวพ่อแม่หย่ากันตั้งเเต่เด็ก พ่อเค้าก็ไปอยู่กรุงเทพ เเม่ก็ไม่สนใจ เจอเพื่อน ก็เข้ากันไม่ได้เพราะ เวลาจะไปช็อปปิ้ง เพื่อนก็ไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าได้ทุกวันเหมือนเค้า ทำให่เค้าต้องอยู่คนเดียว บางคนหวังจะเอาแต่ได้ เค้าเลยไม่ค่อยมีเพื่อนนัก คนที่เค้าทำให้อยากอยู่ก็คือ ตา กับ คุณย่าเค้า เพราะ ตั้งเเต่ตาไปอยู่ต่างประเทศ แม่เค้าไม่ได้สนใจเลย เเม้กระทั่งถามว่าอยากกินไรไหมจากแม่ ตั้งเเต่ตาไปแม่เค้าไม่มาสนใจอีกเลย จนแบบเค้าเล่าว่า ถ้าตายในห้องก็ไม่มีใครรู้ จนกว่าจะแห้งติดกระดูก ถึงจะมีคนรู้ เราคบกันมาเดือนนิดๆ เค้าเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนเเรงครับ เค้ารู้เวลาเค้าไม่ใช้เหตุผลเค้าขึ้นเสียงใส่ เค้าทำร้ายตัวเอง เค้าทำผม ร้องไห้ เค้าบอกว่ารู้สึกว่าผมเป็นเวรกรรม หรือ เจ้ากรรมนายเวร เค้าเคยบอกผมว่า ทำไม ทำไมต้องเป็นผมที่ต้องมารองรับอารมณ์ของเธอ โดนเธอทำร้ายจิตใจ เค้าก็ถามผมบอกว่าทำไมยังอยู่ ผมก็บอกว่าถ้าผมไม่มีความสุขผมจะไปเอง แต่เดียวนี่ทะเลาะกันบ่อยมาก จนผมร้องไห้หลายครั้ง เค้าก็มาขอโทษ เค้าก็บอกว่า ขออย่างเดียวอย่ามาทนถ้าไม่รักแล้ว เเต่คือตอนนี่ผมยังรักเค้าอยู่ ผมอยากถามเพื่อนๆ ผมจะคอยซัพพอตเค้ายังไงได้บ้าง เพราะผมเอาใจใส่เค้าเต็มที่แล้ว เเต่เหมือนจะดีไม่พอสำหรับเค้า แค่เค้ากินข้าวด้วยกันเเล้วเล่าเรื่องอยู่ ผมหันไปมองเด็กเสริฟแปปเดียวเค้าก็ โกรธผมละครับ แม้จะเป็นเรื่องที่น้อยนิดมากแต่เค้าก็อยากให้ผมสนใจ จนกระทั่งเค้าพูดมาว่าเค้ายังไม่รู้สึกได้รับความรักจากผมเลยเหมือนเค้าวิ่งหาผมตลอดเวลา เค้าไม่ยอมไปเรียนเพื่อมาหาผม เค้าไม่สอบเพื่อจะอยู่กับผม แต่ผมก็บอกไปแล้วว่าเราควรจะทำหน้าที่ของเราก่อนแต่เค้าก็ไม่ฟัง เค้ากลับมาบอกว่ามีผญคนไหน ยอมหาเวลามาทำอย่างงี้กับผมไหม ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง ผมเลยบอกว่าเธอลองคิดแบบว่า คนที่เค้าต้องเป็นเสาหลักเป็นความหวังของครอบครัว เค้ามีหน้าที่ของเค้าต้องทำมั้ย ผมก็เคยบอกแล้วว่าทำหน้าที่ของตัวเองก่อนแล้วค่อยหาเวลามาเจอกัน แต่เธอกลับตอบว่าไม่แล้วเอาแต่บอกว่าเค้าพยายามเพื่อผมขนาดไหนแต่ผมกลับไม่ทำไรเลย ทั้งที่ผมต้องตั้งใจเรียนเเละเเม่ผมเป็นคนส่งผมคนเดียว พอผมบอกอีกมุมนึงไป เค้ากลับมาบอกผมว่าเค้าเสียใจที่สุดเพราะว่า ที่ผ่านมาผมไม่สนใจในเรื่องราวเค้าเลยทั้งที่ผม ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันครับ ผมก็เลยบอกเค้าว่าเพราะเธอมีทุกอย่างเเล้วเรียนไม่จบก็มีธุรกิจของครอบครัว ผมบอกไป แต่มีอีกเคื่องที่อยากพูดเเต่ไม่ได้พูดเพราะเค้าเคยพูดกับผมว่าจบไปก็ หางานไม่ได้อยู่ดี เพราะเพื่อนของเค้าตอนนี้บางคนจบบัญชีไปขายทิชชู่ บางคนขับรถเก็บขนะที่บ้าน ผมก็ไม่เข้าใจว่าเธอจะเสียใจทำไมเพราะทัศนะคติของเธอก็ลบ ผมเลยบอกเหตุผลที่ต้นทุนชีวิตมันไม่เท่ากัน แต่เธอกลับบอกว่าเธอวิ่งตามผมทั้งที่ผมก็สนใจแล้วเเต่เหมือนยังจะดีไม่พอ ต้องทำยังไงครับแต่เค้าก็ไม่ได้ห้ามให้ผมไม่ไปเรียนนะ เเต่เค้าก็ไม่ยอมเรียนเองเหมือนกัน เค้าบอกว่าลองกลับไปคิดดูแล้วกันว่าผมทำอะไรเพื่อเค้าบ้าง ผมก็คิดว่าผมก็ทำนะ ผมเป็นห่วงเค้า เทคเเคร์เค้า หวงเค้า แต่ที่ผมทำทั้งหมดเหมือนจะยังไม่พอครับ เหมือน ทำแล้วเเต่อยาดได้มากกว่านี่ แต่เค้าก็บอกว่าเค้าไม่ใช่เเม่ผม ที่ต้องให้ผมเป็นทุกอย่างที่เธอต้องการแต่เค้ารู้สึกว่าไม่ได้ความรักจากผมเลย ผมควรทำไงดีครับ เวลาเธอดาวน์คำพูดของเธอทำร้ายจิตใจผมมาก เธอก็รู้ตัว จนแบบ เค้ากับเเบบนี่กับเธอ ทำไมเธอยังไม่ไป เค้าก็รู้ตัวนะ แต่เค้าก็บอกว่าไม่อยากให้มาทน ผมก็บอกว่าผมอยู่เพราะยังรักเธออยู่ แต่เธอกลับไม่เห็นจุดนั้นของผมเลย
แฟนบอกว่าที่ผ่านมายังไม่ได้รับความรักจากผมเลยแล้วเหมือนเขาพยายามอยู่ฝ่ายเดียว คือแฟนเป็นคนคิดมาก มากควรทำยังไงดีครับ