คือผมขอเเนะนำตัวก่อนนะผมเป็นลูกที่เกิดจากวิทยาศาตร์ผมเป็นลูกคนเล็กมีพี่ชายแม่ผมมีสามี3คนคนแรกเป็นพ่อของพี่ชายคนที่สองพ่อผมคนที่สามเป็นกิ๊กกับแม่ผมคือที่ผมตั้งกระทู้นี้เพราะผมเครียจมากๆทุกครั้งที่แม่ทะเลาะกับผมจะชอบพูดคำเดิมๆคำเจ็บๆคำดูถูกผมบอกแต่
ว่าไม่ได้ตั้งใจให้เกิดไล่ออกจากบ้านตลอดผมรู้คับว่าชีวิตมันมีค่า
แค่ไหนผมแค่ท้อมากพี่ชายเสียพ่อผมเสียแม่ก็เปลี่ยนไปเยอะมากแม่
เลี้ยงคือเพื่อนแม่เค้าเลี้ยงผมมาตั้งแต่4ขวบส่วนแม่ผมติดเที่ยวผับคาราโอเกะการพนันผมต้องกลายเป็นลูกที่
แยกพ่อแยกแม่พอโตขึ้นผมเลยสืปเรื่องพ่อแม่ถามชาวบ้านบ้างเช็คในเน็ตบ้างพ่อผม
ทำงานราชกาลผมรู้ผมผิดที่ชอบสร้างความลำบากแต่ผมก็ไม่ได้เเข็งเเรงเหมือนคนอื่นคำพูดทุกคำยังก๊องในหูทุกครั้งไปทำงานต้องทำเป็นยิ้มเพื่อให้ตัว
เองไม่เคลียดแต่กลับมาก็จะทะเลาะกันทุกวันสรุปเค้ารักที่เราหรือ
รักที่เงินของพ่อเรา#เกียจตัวเองที่อ่อน
แอแบบนี้
อยากจะเข็มเเข็งแต่ไม่ไหว
รักนะเเต่คำพูดเค้ามันเจ็บ
ยิ่งเเฟนใหม่แม่ไม่มีคำว่ารักเลย
เราจะอยู่ทำไม
อยู่เพื่อใครพ่อที่รักเสียพี่ที่รักเสีย
แม่เลี้ยงที่รักเสีย
ปัญหาครอบครัว
ว่าไม่ได้ตั้งใจให้เกิดไล่ออกจากบ้านตลอดผมรู้คับว่าชีวิตมันมีค่า
แค่ไหนผมแค่ท้อมากพี่ชายเสียพ่อผมเสียแม่ก็เปลี่ยนไปเยอะมากแม่
เลี้ยงคือเพื่อนแม่เค้าเลี้ยงผมมาตั้งแต่4ขวบส่วนแม่ผมติดเที่ยวผับคาราโอเกะการพนันผมต้องกลายเป็นลูกที่
แยกพ่อแยกแม่พอโตขึ้นผมเลยสืปเรื่องพ่อแม่ถามชาวบ้านบ้างเช็คในเน็ตบ้างพ่อผม
ทำงานราชกาลผมรู้ผมผิดที่ชอบสร้างความลำบากแต่ผมก็ไม่ได้เเข็งเเรงเหมือนคนอื่นคำพูดทุกคำยังก๊องในหูทุกครั้งไปทำงานต้องทำเป็นยิ้มเพื่อให้ตัว
เองไม่เคลียดแต่กลับมาก็จะทะเลาะกันทุกวันสรุปเค้ารักที่เราหรือ
รักที่เงินของพ่อเรา#เกียจตัวเองที่อ่อน
แอแบบนี้
อยากจะเข็มเเข็งแต่ไม่ไหว
รักนะเเต่คำพูดเค้ามันเจ็บ
ยิ่งเเฟนใหม่แม่ไม่มีคำว่ารักเลย
เราจะอยู่ทำไม
อยู่เพื่อใครพ่อที่รักเสียพี่ที่รักเสีย
แม่เลี้ยงที่รักเสีย