Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 262 (สปอยเต็มเรื่อง)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 262 ยอมรับการแต่งงาน
นัตสึโอะ : พ่อ วันนี้พ่อจะกลับบ้านดึกไหม คุณด้วย ทัตสึคิโกะซัง
พ่อนัตสึโอะ : พ่อว่าก็น่าจะกลับมาลาปกตินะ
แม่รุย : ฉันด้วย
นัตสึโอะ ฉันมีเรื่องสำคัญมากๆจะบอกพวกคุณ
แล้วคืนนั้นนัตสึโอะและรุยก็เล่นเรื่องทั้งหมดให้พ่อและแม่ฟัง โดนที่ฮินะนั่งฟังอยู่ด้วย
แม่รุย : หืม !?
พ่อนัตสึโอะ : รอแปปนะ นัตสึโอะ พ่อคิด พ่อคิดว่าคนที่ลูกหมายถึงคือฮินะจังซะอีก
แล้วแม่รุยก็เดินออกห้องไป
นัตสึโอะ : ทัตสึคิ.....
ฮินะ : แม่!
พ่อนัตสึโอะ : นัตสึโอะ ทั้งแม่และฉัน.....อาจจะต้องใช้เวลาักหน่อยถึงจะยอมรับเรื่องนี้ได้นะ ปล่อยให้แม่ไปซักพักเถอะ มานั่งพักก่อนมา ค่อยมาคุยกันทีหลังเมื่อใจเย็นลงแล้ว มานั่งพักแล้วผ่อนคลายดีกว่า
นัตสึโอะ : ฉันขอโทษนะพ่อที่เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
พ่อนัตสึโอะ : นัตสึโอะพรุ่งนี้ตอนเย็นว่างไหม ? ไปข้างนอกกับพ่อหน่อยสิ
ทั้งคู่เดินทางมาเยี่ยมสุสานของแม่นัตสึโอะ
พ่อนัตสึโอะ : ตอนนี้ ฉันสงสัยจริงๆว่าเธอจะพูดกับนัตสึโอะยังไง จุนจัง ตอนนี้ฉันเป็นพ่อของนัตสึโอะและเป็นพ่อของรุยจัง มันซับซ้อนมากๆ คุณก็เข้าใจ
นัตสึโอะ : นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะตัดสินได้ตามอำเภอใจ เชื่อผมสิ หิมะกำลังตกแล้ว พยากรณ์อากาศวันนี้บอกไม่มีหิมะตกนิน่า
พ่อนัตสึโอะ : หากเธอจริงจังกับเรื่องนี้ล่ะก็...มีเรื่องเดียวที่เธอควรทำ ลองใช้ความจริงจังนั้นแล้วคุยกับทัตสึคิโกะซะ เธอเล่นบทเป็นพ่อและแม่ของลูกสาวเธอมานาน แล้วเมื่อคืนการตอบสนองของเธอ แต่ก็ไม่น่าแปลกใจหรอก ถ้าเธอไม่ยอม...พ่อก็ไม่อนุฐาตให้แต่งงานเหมือนกัน
ตัดฉากมาที่บ้าน
รุย : แม่กลับมาช้าจัง หรือแม่ทำงานล่วงเวลากันนะ
พ่อนัตสึโอะ : แม่บอกว่าไม่ยุ่ง ให้ลองติดต่อไปเอาเอง เธอส่งข้อความมาหาพ่อในไลน์
รุย : แม่จะกลับมาช้างั้นหรา อะไรหรา ?
พ่อนัตสึโอะ : นี่ไง
ข้อความ ขอโทษนะ ฉันจะไม่อยู่บ้านซักพัก ฉันปลอดภัยดี ไม่ต้องกังวลนะ
รุย : แม่จะไม่ลับมาบ้าน
พ่อนัตสึโอะ : ว่าไงนะ
นัตสึโอะ : ฉันว่าแม่ต้อง....ไม่พอใจเรื่องของพวกเราแน่เลย ฉันจะไปตามหาแม่
รุย : เดี๋ยวก่อน แล้วรู้หราว่าแม่อยู่ที่ไหน
นัตสึโอะ : ไม่รู้ แต่
รุย : จะไปเดินสุ่มแบบมั่วหรือไง เธอควรวางแผนให้ดีก่อนสิ แม่ไม่รับโทรศัพท์หรือแม่ปิดไวกันนะ ฉันคิดว่าถ้าว่าเราสื่อสัตย์กับแม่ มันอาจจะออกมาดีกว่านี้ ฉันมันไร้เดียงสาจริงๆ ที่พวกเราทำอาจจะทำให้ครอบครัวเราแตกแยกก็ได้
เช้าวันรุ่งขึ้นแม่รุยนั่งแท็กซี่ไปโรงแรมแห่งหนึ่ง
นัตสึโอะ : ทัตสึคิโกะซัง รอเดี๋ยว ฉันมีเรื่องอนากจะคุยด้วย ทัตสึคิโกะซัง (แล้วแม่รุยก็ขึ้นลิฟท์หนีไป)
นัตสึโอะขึ้นบันไดมาดักหน้าอย่างไว
นัตสึโอะ : ทัตสึคิโกะซัง ฉันขอร้องล่ะ
แล้วแม่รุยก็หมดแรงไปนั่งพักที่ห้องตัวเอง
แม่รุย : รู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่
นัตสึโอะ : ฉันตามมาจากที่ทำงาน วันนี้รถติด เลยตามมาง่ายมาก
แม่รุย : วันนี้ เธออยู่ที่นี้นานแค่ไหนกัน
นัตสึโอะ : ตั้งแต่ที่แม่ไม่กลับบ้าน ก็3วันได้แล้ว
แม่รุย : ฉันพร้อมแล้ว...ฉันคิดเคยว่าการแต่งงานใหม่ครั้งนี้อาจจะเป็นข้อผิดพลาดก็ได้ และตอนนี้ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นดันท้องแล้วอีก เธอคิดอะไรอยู่กันแน่
นัตสึโอะ : ฉันขอโทษ พวกเราไม่ได้จะแต่งงานกันก่อน แต่
แม่รุย : ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เธอทำให้ฮินะมีความสุขไม่ได้แท้ๆ แล้วคุณจะทำให้รุยมีความสุขได้หรา แล้วตอนนี้เธอดันท้องอีก ฉันควรทำยังไงดีเนี่ย มันไม่สำคัญแล้วว่าฉันจะเห็นด้วยหรือไม่ ฉันว่า ฉันคงต้องชินกับมันให้ได้สินะ
นัตสึโอะ : ฉันขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่ฮินะด้วย ที่คุณไม่สนับสนุนพวกเราเพราะคุณอยากจะปกป้องครอบครัวของคุณ ฉันเข้าใจดี เพราะลูกรุยและฉันจะไปอยู่ด้วยกัน มันมีความสำคัญกับฉันมากจริงๆ แต่นั้นคือสิ่งที่ฉันอยากจะให้เข้าใจ เพื่อให้เราดเข้าใจ
แม่รุย : หืม
นัตสึโอะ : ฉันขอโทษ ฉันส่งข้อความไปหาเธอก่อนหน้านี้
รุย : แม่ลืมคีย์การ์ดไว้หน้าประตู แม่ต้องระวังมากกว่านี้นะ
แม่รุย : มีอะไร จะมาโน้มน้าวแม่อีกคนหรือไง
รุย : ไม่ได้โน้มน้าวหรอก แค่เป็นสิ่งที่อยากจะบอกแม่ ก่อนหน้านั้น ฉันตกหลุมรักนัตสึโอะ ฉันไม่รู้ว่าการที่เรารักใครสักคนหมายถึงเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงทำสิ่งที่โง่เพราะพวกเขาตกหลุมรัก ฉันคิดว่าเพลงเกี่ยบกับความรักมันโง่มาก เพราะฉันไม่เข้าใจ แต่ตั้งแต่ฉันตกหลุมรักนัตสึโอะ ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย รู้สึกเดจ็บปวดยังไงหากรักไม่สมหวัง ความฝัน และการที่มีใครสักคนมาใส่ใจเรา ทั้งหมดนี่เป็นเพราะแม่แต่งงานใหม่....ทำให้ฉันได้พบกับนัตสึโอะ ดังนั้นฉันขอบคุณมากๆ ที่แม่ไม่เห็นด้วย เพราะเป็นห่วงพวกเราใช่ไหม ฉันโอเคร ตราบใดที่เราอยู่ด้วยกัน ฉันรู้ว่าพวกเราจะมีความสุข แม่ไม่ต้องกัวลงหรอก
แม่รุย : จะพูดยังไงดี สาวขี้อายที่วิ่งไปรอบฉัน แล้วบอกว่าฉันเป็นแม่ เธอโตเร็วมากจริงๆ ดูแลกันดีๆด้วยล่ะ
ตัดฉากมาตอนกลางคืน
ทัตสึทายะ : ดีมาก ถ้าฉันพูดแบบนี้จะเกินไปไหม
ผู้ชาย1(จำชื่อไม่ได้) : นี่คือปกที่คุณออกแบบหรา ตอนนี่ที่ฉันได้ยินมาฉบับที่2ที่พึ่งตีพิมพ์ไปใกล้จะหมดแล้วหรา
ทัตสึทายะ : มันเป็นงานสุดท้ายของอาจารย์ทูเก็นเลยนะ
ผู้ชาย2(จำชื่อไม่ได้) : คุณทัตสึทายะ คุณคือคุณทัตสึทายะใช่ไหม เป็นคนที่ดูแลงานของอาจารย์ทูเก็นใช่ไหม
ทัตสึทายะ : ใช่
ผู้ชาย2(จำชื่อไม่ได้) : ฝ่ายขายอยากขอร้องให้คุณ พวกเขจาขอร้องมาว่าอยากจะสัมภาษณ์อาจารย์ผู้เขียนร่วม อาจารย์ฟูจิอิ พวกเราอยากจะทราบวาเขาเขียนออกมาได้ยังไง
>>>>>จบตอน<<<<<
ปล. บางคำอาจจะอ่านผิดหรือเขียนผิดนะ พอดีเมื่อคืนดูบอลดึก
ปล. ไม่ได้จะเข้าข้างฮินะหรือรุยนะ แต่เนื้อเรื่องปูมาดีตลอดแต่มาตายเอาตอนจบซะงั้น ตั้งแต่เรื่อง Ge goodending ใครเคยอ่านก็น่าจะรู้ ปูเนื้อเรื่องและปมดราม่าโครตเทพ แต่ตอนจบนี่ ไม่มีคำจะบรรยายเลย
ปล. มาแบบนี้คงใกล้จบล่ะ คงเหลืออีกไม่กี่ตอน
Domestic na kanojo มังงะตอนที่ 262 (สปอยเต็มเรื่อง)