ผมเรื่องเยอะหรือแฟนผมขี้เกียจครับสังสัยมาก

ผมทำงานหาเงินเกือบแสนทุกเดือน แบกรับความเครียดไว้มากมายกว่าจะได้เงินเหล่านี้มาได้ แต่แฟนผมแทบจะไม่ทำข้าวเช้าไม่มีให้ทานเลย น้อยครั้งมาก บางทีขอเพิ่มไข่ดาวก็ยังตะคอกใส่ ผมทำงานอยู่หน้าคอมวันล่ะ15ชั่วโมง เก็บตัวไม่เที่ยวไม่ดื่ม งานทั้งโปรเจ็คและอื่นๆมากมายหวังจะให้เราทั้งสองมีชีวิตที่ดีขึ้น ช่วงไหนผมพูดทีก็ทำทีไม่พูดก็ต้องหาทานเอง ปัดกวาดเช็ดถูเองและก็นั่งทำงานต่อ ตัวเขาไม่ได้ทำงานอะไรอยู่แต่กับบ้าน เขาไม่ใช่คนเรียบร้อยหรือชอบทำงานบ้าน ผมต้องนำทำก่อนถึงจะทำตาม ของระเกะระกะถ้าไม่จัดเขาก็ไม่จัด เขาเป็นคนติดมือถือมาก เล่นทัเงสันทั้งคืนนอนดึก ผมก็บอกเขาว่าช่วยนอนเช้าหน่อยเพราะไม่ได้ทำอะไรตื่นเช้าสัก8-9โมงทำอาหารเช้าให้ทานเพราะงานผมยุ่งผมอยากทานข้าวเช้า ตอนพูดผมซีเรียสมากและผมคิดในใจว่าคงทำได้ไม่กี่วัน สรุปเป็นไปตามที่คิดทำได้วันเดียว ผมพยายามบอกเขาว่าขอเครียดรับรู้เรื่องงานอย่างเดียวได้ไหมไม่ได้ขออะไรเลย คำพูดนี้ผมพูดเป็นครั้งที่ร้อยล่ะจนไม่รู้จะพูดยังไง ผมเป็นคนมีปัญหาลำไส้ท้องเสียทานของไปเรื่อยไม่ค่อยได้อยากทานข้าวในบ้านก็พูดกับเขาตลอด บางทีผมก็อิจฉาแฟนคนอื่นมากที่มีแฟนชอบทำอาหารโน้นนี่นั่น  
ผมขอสารภาพตรงนี้จริงๆครับว่าเรื่องเหล่านี้ทำให้ผมคิดจะแยกทางกันหลายรอบแล้วจริงๆ ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงานไม่มีลูก และทำให้คิดหนักว่าอนาคตข้างหน้าจะอยู่อย่างไรถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ เราเคยคุยกันหลายครั้งแล้วว่า หากวันนึงต้องแยกทางคงไม่มีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องพวกนี้ แต่ก็ดีได้ไม่เกินอาทิตย์ ผมไม่รู้จะระบายที่ไหนจริงๆพูดให้ใครฟังก็กลัวเขาเสียหาย ผมเป็นคนเยอะเกินไปหรอป่าวหรือว่าแฟนผมขี้เกียจยังไงก็ไม่ทราบ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ