เหนื่อย

เราอายุ17ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเหนื่อยกับอะไรก่อนเรียน หรือ ครอบครัว เราโตมากับยายเพราะพ่อแม่ไปทำงานตลอดแต่ก็อยู่บ้านด้วยกันตอนเด็กๆเราจำได้ทุกช่วงเวลาของชีวิตยายเราดุมาก ดุมากๆ เราออกจากบ้านไม่ได้ด้วยซ้ำเหมือนยายดูหงุดหงิดตลอดเวลาตอนเด็กๆเราต้องวิ่งหนีตลอดเพราะยายไล่ตีไม่รู้ว่าเพราะเรื่องนี้รึเปล่าที่ทำให้เรากลายมาเป็น คนใจร้อน และขอบร้องไห้กับทุกเรียน ตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย ตอนม.ต้น ยายกับน้องขายเราก็ด่ากันทุกวันน้อง้ราดื้อมากชอบขับรถแต่งรถแล้วก็ล้มเข้าโรงบาลหลายทีจนตอนนี้เราอยุ่ม.ปลาย น้องเราม.ต้น น้องเราไม่ยอมไป รร พ่อแม่เราทำทุกวิถีทางให้น้องไปรรแต่ไม่เลยมันไม่ไปทุกครั้งที่พ่อแม่บอกน้องไปรร ต้องลามมาด่าเราด่าเราเหมือนเราผิดเพราะไม่ดูน้องเราทำทุกอย่างที่แม่บอกให้ทำไม่เคยทำอะไรเสียหายเราตั้งใจเรียนไม่เคยขอตังพ่อแม่ไปทำอะไรเลยนอกจากเรียนน้องเราได้ทุกอย่างที่อยากได้เราขอก้บอกเราไม่มีเงินเราเข้าใจเราเข้าใจทุกอย่างเลยแต่เราโดนด่าทุกวันจากเรื่องของน้องมันกินยังทิ้งไปทั่วเราตามเก็บทำทุกอย่างเพราะอยากให้พ่อแม่รักเราบ้าง เราอยากเรียนแม่ก็บอกดูก่อนแต่บอกน้องเราจะส่งให้เรียนสูงๆไม่รู้เหมือนกันตอนนี้เราเหมือนกำลังจะบ้า เราอยากตายให้มันจบๆไป สิ่งที่เราคาดฝันว่าจะดูแลพ่อแม่ เราไม่รู้ว่าจะอยู่ถึงรึเปล่า เราไม่อยากร้องไห้แล้วเหนื่อยเกินไปแล้วนะ ทำเท่าไหร่ก็ไม่ดีพอ