สวัสดีครับผมจะขอมาเล่าปัญหาความรักในชีวิตของผมให้ฟัง
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมกับแฟน ปันจุบันทำงานที่เดียวกันห่างกันแค่คนล่ะตึก ตลอดเวลาที่คบกันมา เคยจับได้ว่าแฟนแอบคุยกับคนอื่น 1 ครั้ง แต่เขายอมรับผิด เขาเลือกเรา เขาบอกจะไม่ทำอีก โอเคผมให้โอกาสเธอ เพราะผมรักเธอมาก พอเวลาผ่านไปผมไม่เคยไว้ใจเธออีกเลย เป็นคนขี้หึง ขี้ระแวงเอามากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น หลายครั้งผมไม่มีเหตุผล กับเธอเพราะผมนั้นหึงเธอ ไม่ชอบการกระทำของเธอหลายๆอย่าง พาลทำให้ทะเลาะกัน ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน แน่นอนครับ ความรักมันจะลดลงไปเรื่อยๆ จนวันนั้นที่เราไปเที่ยวด้วยกัน พีท!!สุด คือเราทะเลาะกันรุนแรงมาก เธอพูดออกมาทุกอย่าง ว่าอึดอัด ว่าผมไม่ดี ผมล้ำเส้นเธอมากไป ทุกอย่างเธอเล่าออกมาหมด ผมอึ้งไปพักหนึ่ง คิดทบทวน ว่าเราไม่มีตรงไหน เธอเคยนอกใจผม ผมผิดหรอที่ระแวง ผมผิดหรอที่ไม่ไว้ใจ
ผมทำดีกับเธอมากๆ ตามใจเธอทุกอย่าง ซื้อของให้ เซอร์ไพรส์ตลอด พาไปกินของอร่อย อยากไปไหนไม่เคยให้รอ พาไปทุกที่ เรื่องเงิน สลับกันจ่าย เธอจ่ายบ้างผมจ่ายบ้าง เธอไม่เคยเอาเปรียบผมเรื่องเงินเลย เธอออกช่วยทุกครั้ง เราไม่เคยมีปัญหากันเรื่องเงิน
เธอพูดออกมาจนถึงคำๆหนึ่ง ที่ใจผมหล่นหายไป เธอบอกว่า ผมไม่ใช่สำหรับเธอแล้ว ในวันนี้ ผมเสียใจมากครับ กับคำพูดของเธอวันนั้น พอเธอใจเย็นลงเธอก็ขอโทษผม ที่พูดจาแรงๆใส่ โอเค ผมให้อภัยเพราะผมรักเธอ หลังจากวันนั้นมา ผมไม่ล้ำเส้นเธอเลย ไม่ถาม ไม่อะไรทั้งนั้น ผมก็ทำปกติ ถามว่าอยากรู้ไหมว่าเขาแชทกับใคร ก็ไม่ถึงกับว่าอยากรู้ แต่เวลาเธออยู่กับผม เธอชอบเล่นมือถือ ซึ่งผมเคยเตือนไปหลายครั้งว่า อยู่ด้วยกัน อย่าเพิ่งเล่นได้ไหม เก็บไว้ก่อน อย่างเช่น กินข้าวเสร็จก่อนค่อยเล่น
(ที่ผมห้ามเธอ)อะไรประมาณนี้ หลังจากวันนั้น ใจผมนี้สิกลับไม่เป็นแบบนั้นเลย ผมเริ่มใจถอยออก ไม่อินกลับคำที่เธอบอกรัก บอกคิดถึง ไม่อินเลย เฉยๆ ไม่รู้สึกดีใจ หลังจากที่กลับมาแต่เที่ยว ผมก็ไปทำงานปกติ เธอก็ไปทำงาน สภาพจิตใจผมเริ่มดีขึ้น เวลาผมคุยกับเธอ ผมกลัว กลัวว่าวันหนึ่งเธอจะมาบอกเลิกผมอีก มันระแวงไปหมด ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน จะเป็นผมที่คิดมากวิ่งตามฝ่ายเดียว เธอก็จะนอนหลับไป หรือเงียบหายไป นอนหลับไปทั้งๆที่อีกคน คิดมาก นอนไม่หลับ หลายครั้งที่เธอปล่อยให้ผมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆคนเดียว จนชิน มาวันนี้ผมรู้สึกว่า มันไม่ไหวแล้ว ผมฝืนต่อไปไม่ไหว ผมจะบอกเลิกเธอ แล้วผมจะกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม แบบที่ไม่ต้องระแวง แบบที่ไม่ต้องคิดมาก ตื่นเช้ามาไปทำงาน เลิกงานมาดูหนังใช้ชีวิตแบบเดิม คนเดียว ตลอดเวลาที่มีกัน มันดีมากครับ มันเป็นความสุขที่มีความทุกข์ปะปนไป แต่วันนี้ ผมตัดสินใจแล้ว ว่าจะถอยออกมา ถึงคบกันต่อไป ก็คงกลับไปมีความสุขแบบเดิมไม่ได้แล้ว สำหรับใครที่เข้ามาอ่านจนจบนะครับ ขอบคุณนะครับ ที่รับฟังเรื่องราวของผม ขอบคุณครับ 💔
ความรักหมดลงโดยไม่รู้ตัว
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมกับแฟน ปันจุบันทำงานที่เดียวกันห่างกันแค่คนล่ะตึก ตลอดเวลาที่คบกันมา เคยจับได้ว่าแฟนแอบคุยกับคนอื่น 1 ครั้ง แต่เขายอมรับผิด เขาเลือกเรา เขาบอกจะไม่ทำอีก โอเคผมให้โอกาสเธอ เพราะผมรักเธอมาก พอเวลาผ่านไปผมไม่เคยไว้ใจเธออีกเลย เป็นคนขี้หึง ขี้ระแวงเอามากๆ ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น หลายครั้งผมไม่มีเหตุผล กับเธอเพราะผมนั้นหึงเธอ ไม่ชอบการกระทำของเธอหลายๆอย่าง พาลทำให้ทะเลาะกัน ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน แน่นอนครับ ความรักมันจะลดลงไปเรื่อยๆ จนวันนั้นที่เราไปเที่ยวด้วยกัน พีท!!สุด คือเราทะเลาะกันรุนแรงมาก เธอพูดออกมาทุกอย่าง ว่าอึดอัด ว่าผมไม่ดี ผมล้ำเส้นเธอมากไป ทุกอย่างเธอเล่าออกมาหมด ผมอึ้งไปพักหนึ่ง คิดทบทวน ว่าเราไม่มีตรงไหน เธอเคยนอกใจผม ผมผิดหรอที่ระแวง ผมผิดหรอที่ไม่ไว้ใจ
ผมทำดีกับเธอมากๆ ตามใจเธอทุกอย่าง ซื้อของให้ เซอร์ไพรส์ตลอด พาไปกินของอร่อย อยากไปไหนไม่เคยให้รอ พาไปทุกที่ เรื่องเงิน สลับกันจ่าย เธอจ่ายบ้างผมจ่ายบ้าง เธอไม่เคยเอาเปรียบผมเรื่องเงินเลย เธอออกช่วยทุกครั้ง เราไม่เคยมีปัญหากันเรื่องเงิน
เธอพูดออกมาจนถึงคำๆหนึ่ง ที่ใจผมหล่นหายไป เธอบอกว่า ผมไม่ใช่สำหรับเธอแล้ว ในวันนี้ ผมเสียใจมากครับ กับคำพูดของเธอวันนั้น พอเธอใจเย็นลงเธอก็ขอโทษผม ที่พูดจาแรงๆใส่ โอเค ผมให้อภัยเพราะผมรักเธอ หลังจากวันนั้นมา ผมไม่ล้ำเส้นเธอเลย ไม่ถาม ไม่อะไรทั้งนั้น ผมก็ทำปกติ ถามว่าอยากรู้ไหมว่าเขาแชทกับใคร ก็ไม่ถึงกับว่าอยากรู้ แต่เวลาเธออยู่กับผม เธอชอบเล่นมือถือ ซึ่งผมเคยเตือนไปหลายครั้งว่า อยู่ด้วยกัน อย่าเพิ่งเล่นได้ไหม เก็บไว้ก่อน อย่างเช่น กินข้าวเสร็จก่อนค่อยเล่น
(ที่ผมห้ามเธอ)อะไรประมาณนี้ หลังจากวันนั้น ใจผมนี้สิกลับไม่เป็นแบบนั้นเลย ผมเริ่มใจถอยออก ไม่อินกลับคำที่เธอบอกรัก บอกคิดถึง ไม่อินเลย เฉยๆ ไม่รู้สึกดีใจ หลังจากที่กลับมาแต่เที่ยว ผมก็ไปทำงานปกติ เธอก็ไปทำงาน สภาพจิตใจผมเริ่มดีขึ้น เวลาผมคุยกับเธอ ผมกลัว กลัวว่าวันหนึ่งเธอจะมาบอกเลิกผมอีก มันระแวงไปหมด ทุกครั้งที่เราทะเลาะกัน จะเป็นผมที่คิดมากวิ่งตามฝ่ายเดียว เธอก็จะนอนหลับไป หรือเงียบหายไป นอนหลับไปทั้งๆที่อีกคน คิดมาก นอนไม่หลับ หลายครั้งที่เธอปล่อยให้ผมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆคนเดียว จนชิน มาวันนี้ผมรู้สึกว่า มันไม่ไหวแล้ว ผมฝืนต่อไปไม่ไหว ผมจะบอกเลิกเธอ แล้วผมจะกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิม แบบที่ไม่ต้องระแวง แบบที่ไม่ต้องคิดมาก ตื่นเช้ามาไปทำงาน เลิกงานมาดูหนังใช้ชีวิตแบบเดิม คนเดียว ตลอดเวลาที่มีกัน มันดีมากครับ มันเป็นความสุขที่มีความทุกข์ปะปนไป แต่วันนี้ ผมตัดสินใจแล้ว ว่าจะถอยออกมา ถึงคบกันต่อไป ก็คงกลับไปมีความสุขแบบเดิมไม่ได้แล้ว สำหรับใครที่เข้ามาอ่านจนจบนะครับ ขอบคุณนะครับ ที่รับฟังเรื่องราวของผม ขอบคุณครับ 💔